ΑΙΤΗΜΑΤΑ και αιτήματα

Στην αρχή νόμισα ότι ήταν πλάκα.
Το πανό στον Κήπο της Δημαρχίας, αναρτημένο στα κοντάρια, ζητούσε την δωρεάν μεταφορά και είσοδο των μαθητών στον Μπάτη!!!
Όταν το είδα, όμως, αναρτημένο και στα κάγκελα του Πάρκου του Φαλήρου, πείστηκα ότι δεν ήταν πλάκα.
Και χθες έγινε και συγκέντρωση διαμαρτυρίας μαθητών με το παραπάνω αίτημα.
Και λυπήθηκα.
Λυπήθηκα πρώτα για τη γενιά μου (τα δικά μας παιδιά είναι μαθητές), που πάνω στην παραζάλη να αποκτήσουμε όσο γίνεται περισσότερα αγαθά, ξεχάσαμε τα παιδιά μας. Ξεχάσαμε να τους εμφυσήσουμε ιδανικά υψηλά και ωραία. Αρκεστήκαμε να ξοδεύουμε αφειδώς γι΄ αυτά, να μπορούν να συμμετέχουν σε εκδηλώσεις του συρμού. Φοβηθήκαμε μήπως στερηθούν αυτά που δεν μπορέσαμε να απολαύσουμε εμείς.
Αλλά λυπήθηκα περισσότερο τα ίδια τα παιδιά.
Που μεγαλώνουν σε μια τσιμεντούπολη, χωρίς ανοιχτούς χώρους. Που δεν ξέρουν τι είναι παιχνίδι. Τι είναι ομαδικό παιχνίδι. Και παίζουν εικονικά παιχνίδια, ατομικά, μέσα σε σκοτεινές αίθουσες, μπροστά στην οθόνη ενός υπολογιστή. Που δεν έμαθαν να επικοινωνούν. Ούτε καν από το τηλέφωνο. Παρά μόνο με sms σε μια ακατάλυπτη για μας γλώσσα. Που και η διασκέδασή τους είναι μοναχική. Με ένα ποτήρι στο ένα χέρι και το κινητό στο άλλο, όρθια, κάτω από εκκοφαντική και μονότονα επαναλαμβανόμενη μουσική. Και μπορεί να είναι τρεις ώρες μαζύ μια παρέα και στο τέλος να μην έχουν καταφέρει να ανταλλάξουν ούτε μια κουβέντα.
Πιο πολύ, όμως, λυπήθηκα που παραβλέπουν τα μεγάλα τους προβλήματα. Δεν έχουν χώρους άθλησης, αύριο δεν θα έχουν αίθουσες διδασκαλίας και δασκάλους να τους διδάξουν. Μπροστά τους έρχεται το μαρτύριο της υποψηφιότητας για το Πανεπιστήμιο. Η ανεργία έφθασε σε δυσθεώρητα ύψη και η εκτίμηση είναι ότι θα ψηλώσει κι άλλο. Προ των πυλών είναι μια νέα αναδιανομή του πλούτου που θα επαναφέρει πιο έντονα τις ταξικές διαφορές.
Κι αυτά διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν για "δωρεάν μεταφορά και είσοδο στον Μπάτη"!!!
Αυτό τα έλειπε - αυτό τα μάρανε!
Και γιατί στον Μπάτη;
Μη ξεχνάμε ότι τεράστιες παραλίες (Περιγιάλι, Ραψάνη, Καλαμίτσα) είναι σε απόσταση αναπνοής (με τα πόδια), πιο καθαρές από ποτέ, δωρεάν, με ομπρέλλες, τέντες, ξαπλώστρες και καρέκλες δωρεάν, δωρεάν αποδυτήρια.
Και τότε γιατί στον Μπάτη;
Μα εκεί έχει beach bar, ώστε να συνεχίσουν τη μοναξιά τους, όμως, να είναι in.
Δεν φαντάζονται ότι αν είναι δωρεάν ο Μπάτης, οι in θα φύγουν, θα πάνε παραπέρα. Θα πάνε στην Τόσκα.
Και τότε τι θα ζητάνε οι μαθητές;
Δωρεάν μεταφορά και είσοδο στην Τόσκα;
Ε, δεν πάμε καθόλου καλά!