20 Ιουλιου 1974 και μετα

Ετυχε να διαβασω ενα αρθρο στο Antinews για την επετειο και θυμηθηκα εκεινο το καλοκαιρι που αν και ειμασταν μικροι, ημασταν αρκετα μεγαλοι για να καταλαβαινουμε τι γινεται.
Ειχαμε παει για μπανιο στου Μιχαλη (με τον Μιχαλη τον Γιουγια ημασταν οικογενειακοι φιλοι) και τα νεα της επιστρατευσης ακολουθησαν τα νεα απο την Κυπρο.
Για την γενια των γονιων μας αμεσως οι μνημες πολεμων επανηλθαν, για τα παιδια θα ελεγα υπηρχε μια εξαψη, τα γεγονοτα ηταν τελειως διαφορετικα απο οτι ειχαμε γνωρισει. Θυμαμαι την μητερα μου να 'ανεβαζει πιεση' μια και 2 εξαδελφια μας υπηρετουσαςν στο Μηχανικο εκεινη την εποχη, σε συνδιασμο με τις μνημες απο εποχες οχι ευχαριστες.
Αν και απο οτι λενε η επιστρατευση ηταν χαωδης, θυμαμαι τις ατελειωτες ουρες στρατιωτικων φορτηγων να περνανε μεσα απο την Καβαλα προς την Θρακη. Υπηρχε παρα πολυ κοσμος που χειροκροτουσε και εδινε τσιγαρα, γλυκα κτλ στους στρατιωτες. Η πιτσιρικαρια φωναζε φερτε μας την Χουλια (γνωστη Τουρκαλα ηθοποιος που οι ταινεις τις ηταν τοτε πολυ δημοφιλεις).
Εκεινο το καλοκαιρι, ο παιδικος μου φιλος (και φιλος πολλων απο μας) Δοξης Κρυωνας ειχε παει να περασει το καλοκαιρι στη Γερμανια με τους γονεις του. Του εγραψα ενα γραμμα με περιγραφη των γεγονοτων και μαλιστα το εστειλα ανοιχτο μια και στην επιστρατευση ολα τα γραμματα πρεπει να ειναι ανοιχτα.
Σκεφτομενος οτι καποιος μπορει να το διαβασει, αποφασισα να γραψω για τους ηρωικους τροχονομους που βοηθουσαν τα στρατιωτικα να περασουν απο την Καβαλα.
Οταν γυρισαν απο την Γερμανια, η μητερα του Δοξη μου ειπε οτι το γραμμα μου εκανε τους γυρους μια και ηταν μια διαφορετικη ματια στα γεγονοτα.
Οι επομενες μερες ηταν ακομη πιο δραματικες με τα νεα απο την Κυρπο και φυσικα την πτωση της χουντας.
Η Καβαλα ειχε επισης γεμισει απο στρατιωτες και θυμαμαι ενα χειρουργο που συνηθως κυκλοφορουσε με ενα τσιγαρο κολημενο στα χειλη του, να ανεβοκατεβαινει την παραλιακη ντυμενος στρατιωτικα, με πιστολι και φυσικα το τσιγαρο.