Τετάρτη 6 Μαρτίου 2024

Είναι Άνοιξη πια...



Να λες: ουρανός,
κι ας μην είναι

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

Αφανής μνήμη (II)

Οι ελάχιστοι Εβραίοι που επέζησαν από το ολοκαύτωμα προσπάθησαν το 1945 να ανασυστήσουν την κοινότητά τους. Είχαν να παλέψουν για να ξαναρχίσουν τη ζωή τους σε μια πόλη που η κάθε της γωνία έκρυβε μνήμες των δικών τους που χάθηκαν. Κάποιοι από τους επιζήσαντες εκτοπίσθηκαν σε εξορία λόγω των φρονημάτων τους και κάποιοι φυλακίσθηκαν. Σύμφωνα με τα Αρχεία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Καβάλας, στις αρχές του 1947, η Κοινότητα είχε 47 μέλη που κατοικούσαν στην Καβάλα και 8 που ζούσαν στην Ξάνθη. Μετέφεραν τη Συναγωγή τους σε άλλο κτίριο στην οδό Παύλου Μελά 10, δίπλα στην  παλιά που είχε καταστραφεί από τους Βούλγαρους.
Ένας από τους διασωθέντες ήταν ο Σαμπετάϊ ((Σάμπι) Τσιμίνο. Ο Σαμπετάϊ και ο πατέρας του Ααρών  στάθηκαν τυχεροί, γιατί το 1942 μαζί με άλλους Εβραίους στάλθηκαν ο πρώτος σαν εργάτης στη Μπελίτσα της Βουλγαρίας, ενώ ο πατέρας του εκτός του Στρυμόνα. Το Μάρτιο του 1943 ο Σαμπετάϊ ενώ εργαζόταν  σε καταναγκαστικά έργα συντήρησης του σιδηροδρομικού δικτύου στη Βουλγαρία, είδε σε ένα ανοιχτό βαγόνι συρμού τη μητέρα, τα πέντε αδέρφια του, τους θείους, τις θείες του και πολλά ξαδέρφια του. '' Σάμπι να προσέχεις'', του φώναξε η μητέρα του. 
" Σώσε μας'', ούρλιαζαν τα αδέρφια του. Κατάλαβε ότι το κακό ήταν μπροστά του. Αυτή ήταν η τελευταία εικόνα που είχε από τους δικούς του και  μέχρι το Νοέμβρη του 2003  που πέθανε στοίχειωνε τα όνειρα του κάθε βράδυ. Ο Σαμπετάϊ, με τη γυναίκα του Μπέλα που γνώρισε κατά την ομηρία του στο Πλόβντιβ της Βουλγαρίας, γύρισε στην Καβάλα και απέκτησαν δύο παιδιά. 
'' Ήμασταν μόνοι μας. Δεν βρήκαμε τίποτε. Τα φτιάξαμε όλα από την αρχή, αλλά η ψυχή δεν ξαναφτιάχνεται. Δεν θέλαμε να έχουμε μνήμες, γιατί αυτές πονούσαν πολύ. Πάντα η πληγή θα μένει ανοιχτή'', εξομολογήθηκε χρόνια μετά σε ένα ντοκυμαντέρ για το Ολοκαύτωμα. Πάντα χαμογελαστός, ευθυτενής, ευφραδής, ο Σαμπετάϊ ήταν ο μοναδικός Εβραίος της πόλης το 2003, τη χρονιά που πέθανε. Σήμερα κανένας Εβραίος δεν ζει στην Καβάλα.
Φωτογραφίες:
1. Ο Σαμπετάϊ Τσιμίνο, φωτογραφημένος το 1980 από τον Morrie Camhi.
2. Το σπίτι της οικογένειας Τσιμίνο στην οδό Κολοκοτρώνη.
3. Μερικοί από τους 1484 Καβαλιώτες Εβραίους που θανατώθηκαν στην Τρεμπλίνκα.
Πηγές για το κείμενο:
1. Σαπφώ Αγγελούδη, ΚΑΒΑΛΑ 1912-2015
2. Ιωσήφ Μεβοράχ, Οι Εβραίοι στη Μέκκα του Καπνού.
3. Ρίκα Μπενβενίστε, Οι Ναυαγοί.

Κυριακή 3 Μαρτίου 2024

Πριν το χάραμα...


 

Τρίτη 27 Φεβρουαρίου 2024

Μιχαλης Γιουγιας

 Ο απροσδοκητος θανατος του Μιχαλη γεμισε με λυπη την κοινοτητα των παλιων συμμαθητων. 

Τον Μιχαλη τον ηξερα απο παιδι, οι οικογενεις μας ηταν φιλοι και επομενως ο Μιχαλης και εγω γιναμε φιλοι. Το οτι ειμασταν και συνομηλικοι εκανε τα πραγματα πολυ ευκολα.

Αν και ειχα ενδιαφερον για τα σπορ, ο Μιχαλης ηταν σε αλλο επιπεδο. Η μεγαλη αγαπη του ηταν η ΑΕΚ και μετα ο ΑΟΚ. Ποδοσφαιρο και μπασκετ ανταγωνιζοταν για το πιο θα ηταν στη κορυφη των προτιμισεων του Μιχαλη.

Στα παιδικα μας χρονια βρισκομασταν στο εστιατοριο, ειχε βαλει μπασκετα στο χωρο διπλα στην ορχηστρα και το αδειο οικοπεδο διπλα ηταν αποδεκτο για ποδοσφαιρο. Το καλοκαιρι καναμε μπανιο μπροστα στο μαγαζι.

Ο Μιχαλης πηγε στο Δημοτικο της Ομονοιας και μετα βρεθηκαμε μαζι στο Αρρενων και στο Β Αρρενων.

Μετα ακολοθυησαν σπουδες μεταλλειολογου στο Βελιγραδι οπου ειχα την τυχη να περασω μια αξεχαστη εβδομαδα, με τον Μιχαλη, τον Αποστολο Μ και την παρεα τους. Επισης ολοι γιναμε μαρτυρες ενος ιστορικου γεγονοτος, του θανατου του Τιτο.

Καπου μετα απο εκει χαθηκαμε με τον Μιχαλη. Φανταζομαι μια απο τις αποφασεις για τον Μιχαλη ηταν να αναλαβει το μαγαζι 'η' να ακολοθυησει το επαγγελμα του μεταλλειολογου και ο Μιχαλης αποφασισε το δευτερο.

Τελικα βρεθηκαμε το 2007 στην αξεχαστη συναντηση των 30 χρονων απο την αποφοιτηση μας. Ηταν η αφορμη αρκετων αλλων ετησιων συναντησεων μεταξυ παλιων συμμαθητων αλλα η πανδημια μας σταματησε.

Ο Μιχαλης ηταν ανοιχτη καρδια, με πολλους φιλους και θα ελεγα τα μεσα κοινωνικης δικτυωσης ηταν ενας ιδανικος χωρος για τον Μιχαλη με μεγαλη επεκταση στις γνωριμιες και φιλιες.

Τα συλλυπητήρια απο ολους τους παλιους φιλους και συμμαθητες στη οικογενεια του Μιχαλη

Μιχαλη φιλε μου, θα μας λειψεις και οσο μπορουμε θα σηκωνουμε τα ποτηρια μας στην μνημη σου.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2024

η αμυγδαλιά του σεληνόφωτος




Στης αμυγδαλιάς τα χιόνια
στις λιακάδες του Φλεβάρη,
στου Μαρτιού τα χελιδόνια
και στ΄ Αυγούστου το φεγγάρι...

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2024

Στο δρόμο με τις αμυγδαλιές




 Ένα κλαδάκι μυγδαλιάς 
  κρύβει όλο τον κόσμο.
  Μένει το φως μονάχα.

Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2024

Απαγορεύεται το σκέπτεσθαι πολλώ δε μάλλον το αισθάνεσθαι

Το Μάρτη της τελευταίας μας χρονιάς στο Λύκειο, ομάδα συμμαθητριών (από το Β΄ Θηλέων) με τη συναίνεση δύο καθηγητών τους, οργάνωσαν εκδήλωση προς τιμήν του Μ. Λουντέμη, ο οποίος είχε πεθάνει δυο μήνες πριν, ενώ ένα χρόνο πριν είχε επανακτήσει την ελληνική ιθαγένεια κι επιστρέψει στην Ελλάδα. Κι ενώ όλα ήταν έτοιμα, η Λυκειάρχης τους, απαγόρευσε την εκδήλωση, απειλώντας επιπλέον με μείωση διαγωγής. Ο Αντώνης Κούφαλης, που τότε αρθρογραφούσε στην Πρωινή κατέγραψε το γεγονός σε ρεπορτάζ του στην εφημερίδα. Στη συζήτηση συμμετείχαν εκτός από τα κορίτσια και δύο μαθητές από το Α΄ Αρρένων.
Ερ: Πώς ξεκίνησε η αντίθεσή σας με το σχολείο πάνω στο θέμα Λουντέμη;  
Απ: Θελήσαμε να κάνουμε ένα μνημόσυνο για τον Λουντέμη, φόρο τιμής στο έργο και τη μνήμη του κι ευκαιριακά να τον γνωρίσουμε και στους περισσότερους. Σκεφτήκαμε να δώσουμε ένα βιογραφικό του σημείωμα και συγχρόνως μ΄αυτό μιά ανάλυση των βιβλίων του. Η απόφαση έγινε οριστική από τους καθηγητές, φτάσαμε στο σημείο να κλείσουμε αίθουσα (Σ.Φ.Γ.Τ.) και να μοιράσουμε προσκλήσεις. Τα πάντα έτοιμα. Και ξαφνικά επεμβαίνει η Λυκειάρχης μας, η δις Ταμαμίδου και μας σταματάει. 
Ερ: Με ποιά δικαιολογία; 
Απ: Ο Λουντέμης δεν συμπεριλαμβάνεται στα σχολικά μας βιβλία. Κατά συνέπεια δεν έχουμε το δικαίωμα να ασχοληθούμε μαζί του.  Ερ: Η απαγόρευση αυτή αποτελεί μια συνέχεια γενικότερων απαγορεύσεων και πιέσεων που αποβλέπουν στο να καταστείλουν κάθε πολιτιστική σας δραστηριότητα;
Απ: Αναμφισβήτητα ναι. Θέλουν το μαθητή μακριά από κάθε εκδήλωση πολιτικού χαρακτήρα, αν και εδώ τα κίνητρά μας δεν ήταν τέτοια. Μας θέλουν περιορισμένους μέσα στον κύκλο του σχολείου χωρίς παρά πέρα ενδιαφέροντα. Και για την εκδήλωση του Πολυτεχνείου ασκήθηκε ανάλογη πίεση. 
Ερ: Μια εκδήλωση διαφορετικού ύφους και χαρακτήρα θα αντιμετώπιζε ανάλογη πίεση;
Απ: Όχι φυσικά. Έγινε διάλεξη για τους ''Τρεις Ιεράρχες'' χωρίς κανένα πρόβλημα. Είμαστε σίγουρες ότι τα κείμενα μας ούτε που διαβάστηκαν. Έφτασε νάναι το θέμα ο Λουντέμης για να τορπιλιστεί η εκδήλωση.  Ερ: Μέσα από τα κείμενα σας βγαίνει ακέραια η καταπίεση του ανθρώπου σε όλες της εκδηλώσεις της ύπαρξής του.
Απ: Η καταπίεση βρίσκεται παντού. Στο άγχος που δημιουργεί η προετοιμασία για το Πανεπιστήμιο, στο σχολείο, στην καθημερινότητά μας. Ο εκκλησιασμός ξέρετε είναι πάντα υποχρεωτικός κι ο παπάς κάνει πολιτικό κήρυγμα από τον άμβωνα. δεν υπάρχουν δηλαδή πολλά περιθώρια επιλογών.
Ερ: Καλλιεργείται κλίμα συνωμοτισμού ανάμεσά σας;
Απ: Βέβαια. Τα καρφιά δεν λείπουν ποτέ. Και στην Ασφάλεια μας το τόνισαν. Καταδίδετε ότι πέφτει στην αντίληψή σας. Η αστυνόμευση δεν σταμάτησε ποτέ.
Ερ: Στα σπίτια σας βρίσκετε κατανόηση;  Απ: Οι περισσότεροι. Ωστόσο η νοοτροπία δεν αλλάζει. «Άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα». Τόχουμε συνηθίσει.
Ερ: Με τους καθηγητές σας πώς τα πάτε; Απ: Συνήθως καλά. Οι περισσότεροι είναι δίπλα μας. Έχουν κατανόηση και κάποιοι είναι αρκετά προοδευτικοί. Ερ: Πώς ορίζετε τον προοδευτικό καθηγητή;
Απ: Όταν μας μιλάει ελεύθερα και κυρίως σέβεται τη γνώμη μας. Δεν είναι θέμα ηλικίας. Είχαμε μια υπέροχη καθηγήτρια με τεράστια επικοινωνία. Τη μετέθεσαν σε χωριό, τη βλέπουμε στο δρόμο με λαχτάρα τώρα.
Ερ: Τι προβλήματα γενικότερα αντιμετωπίζετε ζώντας στην Καβάλα;
Απ: Προβλήματα κατανόησης επαφής και ουσιαστικής ελευθερίας. Οι προσπάθειές μας δεν δικαιώνονται. Ο κόσμος είναι συντηρητικός, τρέφεται με το κουτσομπολιό. Κι αν κινούμαστε σε κάποιο ελεύθερο πεδίο τώρα, αυτό είναι δικό μας απόχτημα. Οι γονείς επηρεάζονται από τον κόσμο. Δεν έχουμε επαφή με όλα τα παιδιά. Κι όσοι επιχείρησαν στο παρελθόν μια εκδήλωση, αποδείχθηκε πως έγινε για προσωπική προβολή...
Τα κορίτσια μου δίνουν για δημοσίευση όλες τις εργασίες του Λουντέμη. Τα αγόρια αναφέρονται στην ομάδα που ετοιμάζουν για το έργο «Μπλοκ C»του Ηλία Βενέζη που θα ανεβάσουν. Χωρίς ουσιαστική βοήθεια και ενθάρρυνση από κανέναν...  Α.Κ.

Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2024

Χρόνος και μνήμη

... υπάρχει ο αντικειμενικός χρόνος, υπάρχει όμως και ο υποκειμενικός, αυτός που τον φοράς στη μέσα μεριά του καρπού σου, εκεί που χτυπάει ο σφυγμός. Κι αυτός ο προσωπικός χρόνος, που είναι αληθινός, μετριέται στη σχέση που έχεις με τη μνήμη. J.B.

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2024

Μιμόζες

 



...βάζουν στο Φλεβάρη 
ένα ήλιο Αυγούστου

Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2024

...από τη μιάν αυγή στην άλλη


μας πλημμυρίζουνε ανοιξιάτικες ευωδίες,
ξεφάντωμα και κορεσμός του ήλιου.

Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2024

Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος χτυπάει η μοναξιά...

Κάποιο φθινοπωρινό απόγευμα, τέλη της δεκαετίας του ΄30. Οι ακτίνες του ήλιου που δύει, φωτίζουν τη χερσόνησο της Παναγίας αφήνοντας την υπόλοιπη πόλη στη σκιά. 
Φωτογράφος ο Ευάγγελος Παππάς. Γεννημένος στο Βόλο, εγκαταστάθηκε στην Καβάλα μετά την απελευθέρωσή της το 1913. Το φωτογραφείο του βρισκόταν σε ιδιόκτητο κτίριο στην οδό Ομονοίας λίγο πιο κάτω από το Δημοτικό σχολείο. Στο ισόγειο υπήρχε προθήκη με τα έργα του καλλιτέχνη ενώ στους ορόφους υπήρχε στούντιο και η κατοικία του. Χαμογελαστός, καλλιεργημένος και λάτρης της θάλασσας. Ήταν ένας από τους ελάχιστους Καβαλιώτες που διέθεταν σκάφος αναψυχής. Το πάθος του ήταν οι θαλάσσιες εκδρομές στο έρημο και καταπράσινο-τότε- Παληό Τσιφλίκι, όπου είχε ένα μοναχικό εξοχικό πάνω στην ακτή. Άριστος πορτρετίστας με πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, ήταν ο πρώτος φωτογράφος που εξέδωσε τουριστικού ενδιαφέροντος φωτογραφικά καρτ-ποστάλ της Καβάλας.

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2024

...ώσπου βραδιάζει σιγὰ σιγά







και γίνεται η στιγμή στιγμή





       Η ώρα της ανήκει

Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2024

Αμμόλοφοι, απόγευμα

 ...υπάρχουνε στον κόσμο 
αυτόν ώρες που είναι έξω 
από το χρόνο.
Που δεν ξέρεις 
πόσο διαρκούν.
Μήνες, Χρόνια, Αιώνες

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου 2023

…αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει ο κόσμος


όχι με έναν πάταγο 
  αλλά με ένα λυγμό

T.S.E.

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2023

Τα μαθηματικά στη λογοτεχνία (Ι)

 ...Το αριθμητικό σύστημα είναι σαν την ανθρώπινη ζωή. Στην αρχή έχει τους φυσικούς αριθμούς. Αυτούς που είναι ακέραιοι και θετικοί. Τους αριθμούς του μικρού παιδιού. Αλλά η ανθρώπινη συνείδηση επεκτείνεται. Το παιδί ανακαλύπτει τη νοσταλγία. Ξέρεις ποια είναι η μαθηματική της έκφραση;
Είναι οι αρνητικοί αριθμοί. Η διατύπωση του αισθήματος ότι μας λείπει κάτι. 
Και η συνείδηση εξακολουθεί να απλώνεται και ν΄ αναπτύσσεται και τότε το παιδί ανακαλύπτει τα μεσοδιαστήματα. Ανάμεσα στις πέτρες, ανάμεσα στα μούσκλια πάνω στις πέτρες ανάμεσα στους ανθρώπους. Και ανάμεσα στους αριθμούς. Και πού οδηγεί αυτό; Στα κλάσματα. Οι ακέραιοι αριθμοί και τα κλάσματα αποτελούν τους ρητούς αριθμούς. 
Και η συνείδηση δε σταματάει εκεί. Θέλει να ξεπεράσει τα όρια της λογικής. Προσθέτει μια πράξη τόσο παράλογη όπως η εξαγωγή ριζών. Και της προκύπτουν οι άρρητοι αριθμοί.
...Είναι κάτι σαν τρέλα. Γιατί οι άρρητοι αριθμοί είναι άπειροι. Δεν μπορείς να τους γράψεις. Σπρώχνουν τη συνείδηση πέρα από τα όρια. Και οι άρρητοι μαζί με τους ρητούς αποτελούν τους πραγματικούς.
...Δεν σταματάει. Δεν σταματάει ποτέ.
Γιατί τώρα, σ΄αυτό το σημείο συμπληρώνουμε τους πραγματικούς αριθμούς με τους φανταστικούς, τις τετραγωνικές ρίζες των αρνητικών αριθμών. Είναι οι αριθμοί που δεν μπορούμε να φανταστούμε, αριθμοί που δεν μπορεί να χωρέσει ο νους του φυσιολογικού ανθρώπου.
Όταν προσθέτουμε τους φανταστικούς αριθμούς στους πραγματικούς, έχουμε το σύστημα των μιγαδικών αριθμών. Το πρώτο αριθμητικό σύστημα στο οποίο είναι δυνατό να εξηγήσεις ικανοποιητικά τον σχηματισμό των παγοκρυστάλλων.
Είναι σαν τον ορίζοντα. Πηγαίνεις προς το μέρος του και αυτός απομακρύνεται ολοένα...


Peter Hoeg: Η δεσποινίς Σμίλλα διαβάζει το χιόνι.

Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2023

με τη σελήνη τι είναι ο ύπνος...

Σελήνη 14,5 ημερών
Φάση Αύξουσα αμφίκυρτη
Φωτεινότητα 100%
391.474 χλμ απόσταση από τη Γη
Μια βραδυά πριν την πανσέληνο

Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2023

μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι...

Φάση: Αύξουσα αμφίκυρτη
Φωτεινότητα: 52%
Απόσταση από τη γη: 364.596 χλμ.

Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2023

Τα μαθηματικά στην ποίηση (Ι)

Δεν νοιώθω περισσότερο 
γιατί αγαπώ!...
Δεν καταλαβαίνω περισσότερο 
γιατί σκέφτομαι!...
Οι παραπάνω στίχοι είναι μέρος ενός ποιητικού ''θεωρήματος'' του Έκτορα Κακναβάτου.
O E.K. σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάσθηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση. Ακραιφνής υπερρεαλιστής ποιητής της γενιάς του, σε συνέντευξη του στο περιοδικό Μανδραγόρας για το πώς βρέθηκε με τον υπερρεαλισμό, απαντά: 
«Δεν συναντήθηκα πάντως σε κανένα καφενείο... Μπορεί να φταίγαν τα μαθηματικά. Η φορμαλιστική σκέψη που απαιτούν τα μαθηματικά κατά τομείς. Για παράδειγμα, ένα είδος λογισμού σε βάζει σ΄ ένα κανάλι. Ένα άλλο είδος, μια άλλη γεωμετρία σε βάζει σ΄ άλλο κανάλι. Ή να τα τινάξεις όλα στον αέρα! Όταν φτάνει ένας Λομπατσέφσκι ή ένας Ρήμαν και τολμούν και λένε: ετούτο εδώ, ακρογωνιαίος λίθος στο ευκλείδειο σύστημα της γεωμετρίας το οποίο ήταν μεν θαυμάσιο να περιγράψει τον κόσμο τον προσιτό στο βλέμμα μας και τις αισθήσεις μας, όμως όταν βγούμε παραπέρα, δεν κάνει.
»
Αυτή η αλλαγή, η επανάσταση στα μαθηματικά, γίνεται ποίημα στον Έκτορα Κακναβάτο:
Άφεγγη απόψε η Σελάνα κάθισε στο βυθό.
Πέραν του απείρου ο ορίζοντας 
τρικλίζει φορτωμένος τρεις άγριες γεωμετρίες...
Στη συλλογή του, Χαοτικά Ι, κυριαρχεί η μαθηματική θέαση και αντίληψη του κόσμου. Και από τότε που η επιστήμη του Χάους έγινε κλάδος των μαθηματικών, όλα τα ποιήματα της συλλογής του επιβεβαιώνουν την άποψη του Νομπελίστα Heisenberg ότι μόνο δύο γλώσσες έχει ο άνθρωπος για να αντιμετωπίσει την παγκοσμιότητα, τα μαθηματικά και την ποίηση.

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2023

Οι απέναντι (ΙΙ)

Μια καλοκαιρινή μέρα αρχές της δεκαετίας του ΄60 στην κατάμεστη από κόσμο οδό Βενιζέλου, απέναντι από το περίπτερο του Ε.Ο.Τ. και δίπλα στην -τότε- Εμπορική Τράπεζα.
Στη γωνία φαίνεται το κατάστημα του Γ. Μοσχίδη, στη θέση του οποίου σήμερα υπάρχει πολυώροφη ακαλαίσθητη οικοδομή. Στα δεξιά, κάτω από τις 
'' Κομμώσεις Δρ. Ι. Δράκου'' διακρίνεται  το καφενείο του Σέρκου Νταγκαζιάν, με όλα του τα τραπέζια πιασμένα από πελάτες που απολαμβάνουν το πρωινό τους καφεδάκι. Λίγο πιο πέρα, στο ισόγειο του κτηρίου που υπάρχει και σήμερα, η ποτοποιία του Α. Αποστολίδη. 

Σαν τα κεριά...

«...Οι μόνοι άνθρωποι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται, καίγονται  σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους.» 
Αυτά γράφει ο Τζάκ Κέρουακ (1922-1969) στο βιβλίο του «On the Road», χωρίς τελείες, χωρίς παραγράφους, χωρίς λογοτεχνικά συμπλέγματα, σε μια του ξέφρενη τσάρκα κι ενώ φυσάει ελεύθερα ο άνεμος της περιπλάνησης και της περιπέτειας.

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2023

Θα γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών

.


Η πιο όμορφη θάλασσα

είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει




Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023

ξανά στα στέκια τα παλιά...

'' οι λεγόμενες χαμένες υπάρξεις είναι η ουσία που ωθεί προς τα μπρός την ανθρωπότητα...''
Γ.Ν.
Με τους Νίκο, Παναγιώτη και Χρήστο αλλά και με απουσίες, που αν και  δικαιολογημένες, είναι  αναντικατάστατες. Πολλά τα θέματα της κουβέντας μας, ταξιδεύσαμε, θυμηθήκαμε, αναπολήσαμε, γελάσαμε, και αναρωτηθήκαμε ακόμη και για το αν θα θέλαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο...
Η βραδιά πέρασε πολύ γρήγορα, άλλη μία Πέμπτη υπέρ μας.

Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2023

Oι απέναντι...

Τέλη δεκαετίας του ΄50, στην οδό Βενιζέλου, απέναντι από το περίπτερο του Ε.Ο.Τ. Από αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται:
Το κατάστημα του Γ. Μοσχίδη (σήμερα Γερμανός), το κομμωτήριο του Δρ. Δράκου, η ποτοποιία των αδελφών Αποστολίδη, το φαρμακείο του Κ.Σαραϊδάρη, τα γραφεία Ραδιοφωνίας, το κατάστημα ανταλλακτικών του Γεωρμπακάλη, το καφενείο του Κακούλη (Κωνσταντινίδη) και στη γωνία το κτήριο της πρώην Οθωμανικής τράπεζας. Αρκετά από τα κτήρια διατηρούνται μέχρι και σήμερα.