Το 1970, ο Σαραντης αγορασε σε διαγωνισμο τη χερσονησο που βρισκεται στην ανατολικη ακρη της Καλαμιτσας και το 1971 αρχισε να χτιζει το προχωρημενο για την εποχη ξενοδοχειο Λουση, ενω την ιδια περιπου
περιοδο, ο ΕΟΤ ξεκινησε την διαμορφωση της πλαζ. Ομως ο Σαραντης δεν ηταν ο πρωτος που ειχε την ιδεα της τουριστικης αξιοποιησης της περιοχης...
Οταν το παλαι ποτε η Καβαλα δεν εκτεινοταν περα απο το Φαληρο, η Καλαμιτσα ηταν μια ερημικη εκταση και μονο εκδρομεις και κυνηγοι εφταναν μεχρι αυτην (στο αποκομμα του χαρτη αριστερα, Γερμανικης εκδοσης του 1904, διακρινεται η ανυπαρξια δρομου).
Μετα την απελευθερωση της πολης το 1913, η εκταση αυτη χρησιμοποιηθηκε ως λοιμοκαθαρτηριο οπου απομονωνονταν οσοι εφταναν στη Καβαλα σε περιοδους
εμφανισης επιδημιων (πανουκλας, τυφου κλπ). Στην περιοχη αυτην ειχε κτισθει ενα μεγαλο παραπηγμα μεσα στο οποιο εμεναν σε καραντινα ατομα μεχρι και 40 μερες.
Με τα χρονια, κατασκευασθηκε υποτυπωδης δρομος και αρχισε η επαφη της πολης με την Καλαμιτσα. Οι Καβαλιωτες την χρησιμοποιουσαν το καλοκαιρι ως τοπο παραθερισμου και το χειμωνα οι κυνηγοι, γιατι λογω της ερημιας ειχε πολλα θηραματα.
Οταν ανεγερθηκαν τα πρωτα κεντρα και αρχισε η κινηση εκδρομεων, ο παλιος Καβαλιωτης κουρεας Κωστας Χαραλαμπιδης, γνωστος με το παρατσουκλι ''Μερακλης'', σκεφτηκε οτι η εκταση αυτη σε συνδυασμο με το απεναντι νησακι προσφεροταν για
αξιοποιηση με την κατασκευη ενος εξοχικου κεντρου. Τελικα εκανε το κεντρο πανω στο νησακι. Το κεντρο αυτο λειτουργησε γυρω στο 1927 και οι πελατες πηγαιναν σ΄αυτο με βαρκες.
Καποια χρονια μετα, στην ιδια περιοχη, κατασκευασθηκε και σκοπευτηριο απο το Συλλογο Κυνηγων.
Μεχρι και τα μεσα της δεκαετιας του '40 ο ''πολιτισμος'' σταματουσε στους Μυλους, το οροσημο της πολης. Μετα υπηρχε ενα τεραστιο λατομειο και μετα το αγνωστο.
(Στην τελευταια φωτογραφια στο βαθος δεξια η θεμελιωση του Λουση εχει τελειωσει. Αριστερα στο δρομο τα κεντρα εχουν πλεον κατεδαφισθει. Η πρωτη επανω φωτογραφια ειναι τραβηγμενη στα τελη του '50).
