Kαλοκ
αίρι 1959. Στο λιμάνι της Καβάλας εκδρομείς επιβιβάζονται σε πετρελαιοκίνητο καίκι με προορισμό την Ηρακλείτσα.Το Δεκαπενταύγουστο της ίδιας χρονιάς, από τα στατιστικά στοιχεία του Λιμεναρχείου Καβάλας προκύπτει ότι το διήμερο της αργίας της Παναγίας ταξίδευσαν μέσω θαλάσσης 4.000 επιβάτες προς Παληό, Ηρακλείτσα και Πέραμο.
Μέχρι το 1961-62 αν κάποιος ήθελε να πάει στην Ηρακλείτσα οδικά, έπρεπε πρώτα να πάει στην Ελευθερούπολη και από κει μέ το λεωφορείο του ΚΤΕΛ ( η γραμμή αυτή πρέπει να
υπήρχε από το 1945) να συνεχίσει. Αυτό γιατί δεν υπήρχε κανονικός δρόμος που να συνδέει τη πόλη με αυτές τις περιοχές, παρά ένα μονοπάτι. Καίκια διέθεταν ο Ματιανός και ο Καραπατσάκης που κουβαλούσαν στην πόλη και εμπορεύματα.Στις δύο φωτογραφίες-μέσα της δεκαετίας του 70- διακρίνεται το πολύ γραφικό, ακόμη, λιμανάκι της Ηρακλείτσας. Ήρεμο και γαλήνιο με τις λιγοστές ψαρόβαρκες. Στο βάθος φαίνεται η μεγάλη αμμουδιά αρκετά πριν την επιδρομή της ανοικοδόμησης.
Στην τελευταία φωτογραφία, μιά παρέα από τις τελειόφοιτες του Γυμνασίου Θηλέων της Ελευθερούπολης, στις 8 Ιουν
ίου 1949, σε ημερήσια εκδρομή στην Ηρακλείτσα. Στο βάθος δεξιά, πίσω από τους φωτογραφιζόμενους, ο γνωστός όρμος και ο λόφος όπου αργότερα θα λειτουργούσε και καμπιγκ. Πρώτη από αριστερά, η μαθήτρια Δωροθέα Παπαδοπούλου. Το ακορντεόν απαραίτητο αξεσουάρ της χαρούμενης παρέας. Η αιτία ύπαρξης των στρατιωτικών στη φωτογραφία, άγνωστη.
