Νοέμβριος του 1977, στα σκαλιά της ΦΜΣ με το Μάκη. Με ανάλογη αμφίεση, γεμάτοι αισιοδοξία, περηφάνια και προσδοκίες.Το άρθρο του Κώστα για τις συνελεύσεις μου θύμισε πολλά. Ειδικά δε για τις συνελεύσεις του Μαθηματικού, προπύργιου τότε της ΠΣΚ, που ήταν παρομοιώδεις για τη διάρκειά τους.
Δε νομίζω να υπήρξε φοιτητής που να παρακολούθησε ποτέ ολόκληρη. Κάποιες φορές, πριν το χάραμα, μην αντέχοντας άλλο την κοπανούσαμε για το σπίτι. Αλλά και κει- είχε φύγει πια ο ύπνος- η συζήτηση συνεχιζόταν...
