Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

Τι σου είναι ο Χρόνος

Κυριακή μεσημέρι στη Θεσσαλονίκη.
Καθήσαμε να φάμε στο "Κρεοπωλείο", Βενιζέλου 4.
Μόλις καθήσαμε, τον είδα στο παραδιπλανό τραπέζι.
Συνέτρωγε με μια κυρία και έναν κύριο.
- Κοιτάξτε, με τρόπο. Αυτός δεν είναι οοο?...... πώς τον λένε......?
- Ναι, αυτός είναι. Αλλά, πώς τον λένε.....
- Άντε, ρε. Δεν είναι αυτός. Κατάλαβα για ποιόν λες, αλλά δεν είναι αυτός, απλώς του μοιάζει.
- Όχι, όχι. Δεν είναι αυτός.
(Τέσσερεις είμασταν)
- Είμαι σίγουρος. Αυτός είναι. Αλλά θα σκάσω. Πώς τον λένε.
- Χρήστο, τον λένε. Αλλά ποιό είναι το επίθετό του?
Μάταια προσπαθούσα να θυμηθώ το επίθετό του. Το ίδιο και οι υπόλοιποι.
Κάποια στιγμή, τελείωσαν το γεύμα τους και σηκώθηκαν να φύγουν. Πήρε τις (μπλε ρουά!!!) πατερίτσες του και με δύσκολα βήματα αποχώρησε.
Στάθηκε αδύνατο να θυμηθεί κάποιος από τους τέσερείς μας το επίθετό του.
Κι ας μην έχουν κλείσει καλά-καλά τέσσερα χρόνια από τότε, που η περίπτωσή του συγκλώνισε το πανελλήνιο.
Γύρισα στο σπίτι και έβαλα στο γκουγκλ "πρώην γ.γ. υππο που έκανε απόπειρα αυτοκτονίας" και έτσι ξαναθυμήθηκα το όνομα του Χρήστου, που κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και για ανεξιχνίαστους λόγους τον Δεκέμβριο του 2007 πήδηξε από το μπαλκόνι του σπιτιού του στον έκτο όροφο της πολυκατοικίας στο Κολωνάκι.


blog comments powered by Disqus