Τι σου είναι ο Χρόνος (2)

Διάβασα την "αγιογραφία" του Αποστολίδη στην προηγούμενη ανάρτηση. Αν και ο Γιώργος πάντα καταφέρνει να πει αυτά που θέλει, έστω και πολύ συγκαλυμένα, το κείμενό του μου άφησε ερωτηματικά στο κατά πόσο οι δικές μου αναμνήσεις συμφωνούν με τις δικές του και συνθέτουν την ίδια εικόνα.
Βέβαια, ο χρόνος (35 χρόνια πέρασαν!!!) απαλύνει τον πόνο, μας κάνει να ξεχνάμε τα άσχημα, διατηρεί στη μνήμη πιο έντονα τα ευχάριστα. Όμως, για την αποκατάσταση της (δικής μου) αλήθειας, θα ήθελα να προσθέσω και τις δικές μου αναμνήσεις.
Κατ' αρχήν ο Αποστολίδης ήταν ένας φιλόλογος με όλη τη σημασία της λέξης. Άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας, αλλά και με ευρύτερη παιδεία, όπως διαφαινόταν στο μάθημά του, ένας φιλόλογος καθηγητής με ίση αγάπη τόσο στα Αρχαία όσο και στα Νέα Ελληνικά, κάτι που, τότε τουλάχιστον, δεν ήταν καθόλου συνηθισμένο.
Προσπάθησε να μας μυήσει στη μαγεία της γλώσσας μας, να μας κάνει κοινωνούς των γνώσεών του, αλλά πώς;
Στους 4-5 μήνες της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου, σε ένα τμήμα Πρακτικού που είχε δικαιολογημένα στραμμένη την προσοχή του σε άλλα μαθήματα και που δεν επρόκειτο οι μαθητές του να ξανασχοληθούν στη ζωή τους με τα Αρχαία Ελληνικά; (Παρεμπιπτόντως, με τα Αρχαία έμελλε να ξανασχοληθώ 27 χρόνια αργότερα, βοηθώντας την μεγάλη μου κόρη, οπότε και προς δική μου μεγάλη έκπληξη διαπίστωσα ότι θυμόμουν σχεδόν τα πάντα. Όχι όμως από τους τέσσερεις μήνες του Αποστολίδη, αλλά από τα τέσσερα χρόνια της Δήμου - αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία και θα της αφιερώσω στο μέλλον ξεχωριστή ανάρτηση).
Να μην ξεχνάμε ότι μπήκε σε ένα τμήμα Πρακτικού, όπου οι μισοί και παραπάνω ΞΕΡΑΜΕ Αρχαία! Είτε γιατί υπήρχαν πολλοί πολύ καλοί μαθητές που ήταν άριστοι σε όλα είτε γιατί κάποιοι είχαμε περάσει την τετραετή "δοκιμασία" της Δήμου, αμφιβάλλω αν ποτέ στην καριέρα του του ξανάτυχε τέτοιο τμήμα. Και όμως! Αυτό, το θεωρητικά αδιάφορο για το μάθημά του Τμήμα, το χαντάκωσε! Κατ΄αρχήν ανέλαβε το Τμήμα για τρεις βδομάδες και επανήλθε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Καθώς οι ημερομηνίες για το κλείσιμο του τετραμήνου άρχιζαν να πιέζουν και έπρεπε σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα να παραδόσει βαθμολογίες, προχώρησε στην εύκολη λύση: Διαγώνισμα! Με όλα τα σχετικά: Μετάφραση, γραμματικές, συντακτικές και πραγματικές παρατηρήσεις, όλα με μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Μας χώρισε σε 1 και 2 (δεξιά ή αριστερά στο θρανίο). Στην δική μου σειρά, υπήρχε μια πραγματική παρατήρηση, που έπιανε 5 μονάδες και έπρεπε για να θεωρηθεί σωστή η απάντηση, να αναφερθεί η λέξη "συμβολισμός". Δυστυχώς, κανένας από την σειρά μας δεν απάντησε σωστά και όλοι βαθμολογηθήκαμε ουσιαστικά με άριστα το 15 - εγώ πήρα 14 γιατί είχα κι ένα λαθάκι στο συντακτικό. Τελικά, απ΄όλη την Τάξη, ένας πήρε 17, ένας 16 (το ένα από τα δυο ο Γιώργος - που ήταν στο 1), ένα-δυο 15άρια και πλήθος μέγα μονοψηφίων. Στο εναπομείναν διάστημα προσπάθησε, με προφορική εξέταση, να ανεβάσει τον βαθμό αυτών που πήραν μονοψήφιο, ακολουθώντας όμως πολύ αργούς ρυθμούς. Παρά τις εκκλίσεις κάποιων από μας να μας εξετάσει προφορικά ώστε να βελτιώσουμε τον βαθμό μας, μας αγνόησε. Φιλοδωρήθηκα, λοιπόν, με ένα ωραιότατο 14 στον έλεγχο. Με πείραξε πάρα πολύ. Ως τότε δεν είχα πάρει στα Αρχαία λιγότερο από 18. Το 14, επίσης, δεν άφηνε μεγάλα περιθώρια βελτίωσης του τελικού βαθμού, έτσι το Απολυτήριό μου κοσμείται από ένα μεγαλοπρεπές 16. Πέρα απ΄αυτό ο τελικός βαθμός μετρούσε, έστω και όχι πάρα πολύ, για τις Εισαγωγικές στο Πανεπιστήμιο. Όλα αυτά, μ΄έκαναν να "επαναστατήσω". Σε όλη τη συνέχεια, επέδειξα μια, τουλάχιστον για τα μέτρα της εποχής εκείνης, αυθάδη συμπεριφορά απέναντι στον Αποστολίδη. Απέστρεφα το βλέμμα μου από πάνω του, δεν "σήκωνα χέρι", δεν συμμετείχα στο μάθημα και δεν απαντούσα στις ερωτήσεις του παρά μόνον όταν απευθυνόταν σε μένα προσωπικά. Μάλιστα, μια φορά δεν δίστασα να κριτικάρω με αγένεια τον τρόπο που είχε να εξετάζει προφορικά.
Πρέπει να ομολογήσω ότι, στην μεταβατική εκείνη εποχή, με βοήθησε ώστε να ξεπεράσω φοβίες εσωτερικές και να εκφράσω έναν πρώιμο αν και ονορθόδοξο επαναστατισμό.
Επίσης, πρέπει να του αναγνωρίσω ότι το 1 μόριο, που μου στέρησε με την χαμηλή βαθμολογία στα μαθήματά του, με "έκοψε" από το Γεωλογικό και με "έστειλε" στο Γεωπονικό του ΑΠΘ. Και γι΄αυτό τον ευχαριστώ πολύ και ισοβίως.