Εδώ και μέρες 650 σχολεία βρίσκονταν υπό κατάληψη από ομάδες μαθητών που διέκοψαν τη λειτουργία τους με το στανιό. Για λόγους κομματικούς, συμφεροντολογικούς, ψυχοπαθολογικούς και κυρίως χωρίς να συναντήσουν το παραμικρό εμπόδιο από κανέναν.
Δεκάδες Πανεπιστημιακές σχολές ήταν μέχρι πρόσφατα υπό κατάληψη και κανείς δεν ασχολείται. Γιατί κανέναν δεν συγκινούν πλέον τα επιχειρήματα των φοιτητικών οργανώσεων. Οι φοιτητές χτίζουν γραφεία καθηγητών, τους απειλούν και τους προπηλακίζουν. Το μόνο ενδιαφέρον είναι να μη χαθεί η εξεταστική παρ΄ότι κρατούσαν τα Πανεπιστήμια κλειστά εδώ και ένα μήνα. Και για τα μαθήματα που χάνονται, κουβέντα.
Πώς φτάσαμε εδώ; Πώς φτάσαμε στο σύνθημα...'' νόμος είναι το δίκιο του αγωνιστή''; Μέχρι πότε θα συνεχίζεται η παράδοση της αυτοκαταστροφικής βίας που ονομάζεται αγωνιστικότητα;..........
Βρήκα δύο φιλμάκια στο ΕΟΑ της Ερτ με θέμα το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, που μου θύμησαν αρκετά από τη φοιτητική μας ζωή αλλά και τις απόψεις μας τότε. Είμασταν αισιόδοξοι και οι περισσότεροι πιστεύαμε ότι το φοιτητικό κίνημα είχε τη δύναμη και το καθήκον ν΄αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο.
Το φθινόπωρο του 1977 αρκετοί από τους συμμαθητές μας ( Χρήστος Χ., Χάρης Χρ., Κική Κ., Μανώλης Γ. ) εισήχθησαν στο Πολυτεχνείο της Ξάνθης. Το Πανεπιστήμιο είχε αρχίσει να λειτουργ
εί το 1974 και υπήρχαν πολλά προβλήματα οργανωτικά και υποδομών. Οι φοιτητές έκαναν μάθημα στο Διοικητήριο και σε νοικιασμένες αίθουσες. Αλλά και η φοιτητική ζωή που περίμεναν να ζήσουν δεν ήταν η αναμενόμενη. Μία και μοναδική καφετερία λειτουργούσε στο Ξενία και υπήρχε και μία Pub. Μολονότι όμως το Πανεπιστήμιο ήταν καινούργιο και ανοργάνωτο το φοιτητικό κίνημα ήταν έντονα δραστηριοποιημένο και από τα πιό αγωνιστικά ( στην Ξάνθη φοιτούσαν τότε μόλις 350 φοιτητές). Εκείνη λοιπόν τη χρονιά οι νεοεισαχθέντες και ορεξάτοι συμμαθητές μας, δε
ν πρόλαβαν να κάνουν και πολύ μάθημα. Λίγο πριν τα Χριστούγεννα ξεκίνησαν αποχή (η κατάληψη ήταν ακόμη ακραία μορφή αγώνα) που κράτησε μέχρι το τέλος της Άνοιξης. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν χρονιά. Το επόμενο λοιπόν ακαδημαϊκό έτος στο Α΄έτος συνυπήρχαν δύο είδη πρωτοετών: αυτοί που μπήκαν το 1977 και οι καινούργοι του 1978. Πώς χώρεσαν όλοι μαζί είναι άλλο θέμα...Και κανένας βέβαια δεν πολυσκοτίσθηκε που χάθηκε η χρονιά πέρα από τους γονείς που πλήρωναν τζάμπα. Ποιός όμως τους άκουγε;
Υ.Γ.1: Παρακολουθήστε προσεκτικά το λόγο του προέδρου των φοιτητών (δεν τον αναγνωρίσατε;). Οι εκφράσεις, ο τονισμός των λέξεων και η φρασεολογία θα σας θυμήσουν τις συζητήσεις στα πηγαδάκια έξω από τη σχολή και τις ατέλειωτες συνελεύσεις στα αμφιθέατρα. Υ.Γ.2: Δείτε μετά και το άλλο φιλμάκι με τον πρόεδρο της διοικούσας του ΔΠΘ. Όλο και κάποιους θα αναγνωρίσετε.
