Δύο φωτογραφίες που μας έστειλε ο Χρήστος Χρ. και νομίζω ότι αξίζει να τις αναρτήσουμε. Η πρώτη είναι τραβηγμένη το Σεπτέμβριο του 1951 ενώ η δεύτερη το 1954. Ο Χρήστος σχολιάζει την εμφάνιση των 
δασκάλων που για τους άνδρες ήταν δεδομένο το κουστούμι και η γραβάτα ενώ στις γυναίκες το ντεκολτέ και το μήκος της φούστας ήταν αυστηρά καθορισμένα.Όμως δεν ήταν μόνο η εμφάνισή τους διαφορετική αλλά και οι απόψεις τους
και η δουλειά τους. Η αγάπη τους για τα παιδιά ήταν άνευ ορίων και στο όνομά της πίεζαν, ζόριζαν και τιμωρούσαν. Πίστευαν ότι ο δάσκαλος έχει μόνο ένα σκοπό: να διδάξει. Και διδάσκει περισσότερο με αυτό που είναι παρά με τα λόγια. Θεωρούσαν το σχολείο και την αίθουσα χώρους ιερούς που στα άδυτά τους πραγματοποιούνταν το ζύμωμα των ψυχών των μαθητών τους. Φυσικά πάντα υπήρχαν εξαιρέσεις αλλά οι περισσότεροι πρόσφεραν πραγματικά τη ψυχή τους στους μαθητές τους.Y.Γ. Διαβάστε στο απόκομμα δίπλα για τις υποχρεώσεις των δασκάλων -αμισθί βεβαίως- που υπηρετούσαν σε μονοθέσια ή διθέσια σχολεία της υπαίθρου. Το κείμενο το έχει συντάξει ο αξέχαστος Σταύρος Ρωμανιάς ( Δημοτικό Ποταμουδίων, έργα του οι Οδηγοί της Καβάλας) το Φεβρουάριο του 1963 κατά τη διάρκεια κινητοποιήσεων του κλάδου.
