Best Before

Διαβάζω σε μια ιστοσελίδα, όπου πωλούνται τα πάντα, από ρούχα μέχρι αυτοκίνητα και από κουτάβια μέχρι ψυγεία:
"Πωλούνται δερμάτινες γυναικείες γόβες 15€. Μάρκα: Vero Cuoio/Προέλευση: Ιταλία. Τις αγόρασα από κατάστημα της Θεσσαλονίκης 55€".
Και γελάω.
Θυμάμαι κάποιον από μας, πριν πολλά χρόνια, που ψάχνοντας τη συσκευασία κάποιου προϊόντος για να βρει την ονομασία του, αναφώνησε (χάριν αστεϊσμού, βεβαίως) Best Before!
Αλλά το είπε τόσο πειστικά, σαν να το πέρασε πραγματικά για όνομα του προϊόντος, που όλοι οι παρευρισκόμενοι πέσαμε ξεροί από τα γέλια, ενώ το "best before" έγινε σλόγκαν για πολλά χρόνια.

Και με την ευκαιρία, μια ενημέρωση μιας και μας διαβάζουν αρκετές κυρίες, αλλά και αρκετοί άνδρες πιθανόν να ενδιαφέρονται:
Δερμάτινες ιταλικές γόβες με 55€ λιανική τιμή, απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Ούτε ελληνικές, να εξηγούμαστε. Ούτε ισπανικές ούτε βραζιλιάνικες ούτε τίποτε.
Τι γίνεται, όμως, και μπερδεύονται οι ανυποψίαστοι καταναλωτές, εσκεμμένα ή όχι;
Πολλές φορές σε ένα συνθετικό παπούτσι το μόνο δερμάτινο που υπάρχει είναι το πατάκι, πάνω στο οποίο, φαρδιά-πλατιά, υπάρχει το σήμα του δέρματος και η ένδειξη: vero cuoio (γνήσιο δέρμα). Από κει και πέρα εναπόκειται στην εντιμότητα του πωλητή και στην ευπιστία του πελάτη η επέκταση του δερμάτινου σε όλο το παπούτσι. Ακόμη πιο παραπλανητικό είναι σε ένα εξ ολοκλήρου συνθετικό παπούτσι να υπάρχει τυπωμένο το σήμα του δέρματος στην ... σόλα (!), ακόμη κι αν δεν είναι ούτε καν αυτή πέτσινη (όχι ότι μια πέτσινη σόλα είναι κατ΄ανάγκη ακριβότερη από μια καλή συνθετική). Δυστυχώς, πολλές ελληνικές βιοτεχνίες μετέρχονται τέτοια μέσα, παρά τις προσταγές της νομοθεσίας.