Μ. Πέμπτη απόγευμα, στις 6 Απριλίου 1966 οι Καβαλιώτες αντίκρυσαν για πρώτη φορά στις βιτρίνες του καταστήματος Σίνγκερ τη μελλοντική συσκευή αποβλάκωσής τους.Πήραμε τηλεόραση το 1972 (Α΄ Γυμνασίου).
Αμέσως ετέθησαν από τη μάνα μου οι παρακάτω όροι:
α) Θα παρακολουθούμε μόνο το Σάββατο και την Κυριακή μέχρι τις 9 γιατί έχουμε σχολείο την άλλη μέρα ( συν τις γιορτές) .
β) Η τηλεόραση τοποθετήθηκε στο σαλόνι, όπου η πόρτα θα κλείδωνε κάθε φορά που θα έλειπε από το σπίτι.
Φάγαμε το τόπο με την αδελφή μου μέχρι επιτέλους να βρούμε πού έκρυβε το κλειδί. Οπότε, όταν έβγαιναν με τον πατέρα μου για κάποια επίσκεψη, εμείς προφασιζόμασταν διάφορα και καθόμασταν σπίτι για να δούμε
ότι θέλαμε. 'Αλλες πάλι φορές που ήταν σπίτι, περίμενα μέχρι να κοιμηθούν και έβλεπα-χωρίς ήχο-τις σειρές που ήθελα. Κάποιες φορές που ξύπναγαν άκουγα τα σχετικά. Και να βλέπαμε και τίποτε της προκοπής.....
