''... Στο Φάληρο, όταν ακόμη εκει ευρίσκοντο τα λεγόμενα ''λιμανάκια'', τόπος ψαρέματος και θαλασσινών μπάνιων για τους γαβριάδες της Καβάλας και όχι μόνο.
Μια ωραία ανοιξιάτικη μερα του 1959 με μερικούς
συμμαθητές μου, τη κάναμε κοπάνα απο το γυμνάσιο (σμπόμπα οπως τη λέγαμε τότε), κατηφορίσαμε προς τα λιμανάκια, ''δανειστήκαμε'' μια βάρκα και περνώντας απο το στενό θαλάσσιο διάδρομο τον ευρισκόμενο κάτω απο το κόμβο του Φαλήρου, ανοιχτήκαμε προς τον πάλαι ποτέ γκρεμισθέντα Μύλο. Αρχίσαμε να τραγουδάμε ξετσίπωτα τραγούδια, να διηγούμαστε χοντρά αστεία και να καπνίζουμε Άρωμα ή Πενταράκι σαν αχόρταγοι σελέμηδες. Η ημέρα προχωρούσε, ο ήλιος ζέστανε την ατμόσφαιρα και τι το φυσιολογικότερο;
Αποφασίζουμε να ρίξουμε μια βουτιά διατηρώντας τα σώβρακα μας εν είδει μαγιού. Προς το απομεσήμερο παίρνουμε την απόφαση να επιστρέψουμε στα ''λιμανάκια'' χωρίς να ντυθούμε ολοσχερώς. Από μακριά είδαμε ένα άτομο να κάθεται, εκεί που βρίσκεται τώρα η είσοδος του πάρκου Φαλήρου, ακίνητο, δίνοντας την εντύπωση αναμονής. Πράγματι αυτό το άτομο εμάς περίμενε. Ήταν ο τότε γυμνασιάρχης Γ.Γεωργίου.
«Αποβάλεσθε για μία εβδομάδα και αύριο να είναι στο γραφείο μου οι γονείς σας, ήταν η φράση της υποδοχής που μας επεφύλαξε» ...''
(To κείμενο έγραψε ο Μιχ. Μαυρόπουλος που ζει στο Παρίσι από το 1968, και το διάβασα στην Πρωινή. Στην πρώτη φωτογραφία μια γυναικεία παρέα έτοιμη για βαρκάδα. Πίσω τους, το σημερινό Δημ. Ωδείο. Στη δεύτερη το Φάληρο και η καπναποθήκη Εμφιετζόγλου (νυν Αγροτική), αριστερά της το Αρχαιολογικό Μουσείο (νυν κόμβος Φαλήρου) και πίσω της το -τότε- τριώροφο σπίτι του Πετρίδη. Στην τρίτη, η ίδια καπναποθήκη και ένα τμήμα της συνοικίας Αγ. Ιωάννου).
