Ενώ τις άλλες φορές επιμελώς αποφεύγαμε να συζητάμε για την καθημερινότητα και για όσα τραγικά συμβαίνουν στη χώρα μας, αυτή τη φορά την πατήσαμε. Σχεδόν ολόκληρη η συζήτηση στην χθεσινοβραδυνή έξοδο περιστρεφόταν γύρω απ΄αυτό που προσπαθούμε τις δυό ώρες που βγαίνουμε, να μή σκεπτόμαστε: ότι ζούμε στο τέλος της ελπίδας για ένα καλύτερο κόσμο. Ανεργία, κλειστά καταστήματα (η Ομόνοια σε λίγο θα θυμίζει τη δε
καετία του ΄70) , ακρίβεια, μειώσεις μισθών, μειωμένες συντάξεις. Δραχμή- ευρώ-μάρκο ή ρούβλι, έχει μέλλον ή Ευρώπη ή θα καταρρεύσει η Ευρωζώνη; Μήπως πρέπει να μάθουμε όλοι Γερμανικά; Και οι πολιτικοί μας; Έχουν 
καταθέσεις στην Ελβετία ή τους κατηγορούν άδικα; Τα κόμματα τους πόσα δανείσθηκαν από τις τράπεζες; Υπέγραψαν οι αρχηγοί ή έδωσαν το λόγο τους; Παρά τις προσπάθειες του Χάρη να αλλάξουμε θέμα, κάτι που για λίγο έγινε (φαίνεται στη φωτογραφία) πάλι στα ίδια ξαναγυρνούσαμε. Μέχρι που έθεσε ο Παναγιώτης το ερώτημα για το τι θα ψηφίζαμε αν αύριο γινόταν εκλογές οπότε ζητήσαμε το λογαριασμό και πήγαμε για ύπνο...Υ.Γ. Το σκεύος στη δεξιά φωτογραφία δεν περιέχει ούζο όπως θα νόμιζε κανείς, αλλά είναι μια νέα εκδοχή σταχτοδοχείου.
