Δεν έχω παρακολουθήσει κλασσική παράσταση του "Οθέλλου" του Σέξπηρ.
Την Κυριακή το βράδυ, όμως, παρακολούθησα στο αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων μια πραγματικά high tech παράσταση της ομάδας Culture Factory (Κιμούλης-Μαρκουλάκης και Καρύδη, Μπρέμπου, Μπουρδούμης κλπ).
Οθέλλος- Κιμούλης, Ιάγος-Μαρκουλάκης, Μπουρδούμης-Κάσιος και λοιποί αξιωματικοί της Γαληνοτάτης, ντυμένοι με στολές αξιωματικών του Αμερικανικού Ναυτικού, παρακολουθούν σε video-wall τις κινήσεις του τουρκικού στόλου προς Ρόδο και Κύπρο.
Κατόπιν, μετά την νίκη, τα ζευγάρια χορεύουν μια μπλουζ διασκευή του "Don't believe a word" των Thin Lizzy, που ερμηνεύει (έξοχα) μια από τις ηθοποιούς.
Αργότερα, ο Οθέλλος εργάζεται στο γραφείο του χρησιμοποιώντας το Notebook του.
Και μετά, οι αξιωματικοί διασκεδάζουν σε bar με neon επιγραφές και μια κοπέλλα που χορεύει ανεβοκατεβαίνοντας τον κατακόρυφο σωλήνα (αλήθεια, πώς λέγεται στην μπαρική;) και τραγουδάει το "Woman is the nigger of the world" του John Lennon.
Σε όλη τη διάρκεια της παράστασης προβάλλονται ωραιότατες φωτογραφίες, που με λίγη καλή θέληση, θα μπορούσαν να συνδεθούν με την πλοκή του έργου.
Τέλος, ο Ιάγος-Μαρκουλάκης δίνει ένα πιστόλι στον Ροντρίγκο, το ίδιο αυτό πιστόλι τύπου colt, με το οποίο επί δυο χειμώνες ο Κιμούλης "σκοτώνει" τον Μαρκουλάκη στην παράσταση "Σλουθ".
Αν μου άρεσε η παράσταση;
Σίγουρα ήταν μια διαφορετική ματιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά.
Μπορώ, όμως, να παρατηρήσω κάποια σκηνοθετικά ατοπήματα, όπως η μη παρουσίαση των προσώπων που βρίσκονται στην αρχική σκηνή - και είναι και πολλά - ή το ότι δεν αποδόθηκε ο χαρακτήρας του Κάσιου.
Σχετικά με τις ερμηνείες, νομίζω ότι η Καρύδη με εντυπωσίασε αρνητικά - μόνο στο τέλος ως πτώμα ήταν καταπληκτική. Η Μπρέμπου είπε όλα της τα λόγια στον ίδιο τόνο - αλλά προφανώς γι' αυτό δεν φταίει η ίδια. Πάντως δεν μου έδοσε την εικόνα της μαγκίτισσας Αιμιλίας.
Όσο για το πρωταγωνιστικό δίδυμο, κάπου διάβασα, κατόπιν εορτής, ότι "ο Οθέλλος έπαιξε τον Κιμούλη και ο Ιάγος τον Μαρκουλάκη" και θα συμφωνήσω απόλυτα. Την ίδια ακριβώς εικόνα αποκόμισα κι εγώ.
Αλλά συγχωρήστε με για την κριτική μου.
Εγώ δεν είμαι ούτε καν λάτρης του θεάτρου. Πόσο μάλλον να κριτικάρω ανθρώπους που έχουν φάει με το κουτάλι το σανίδι. Εξάλλου, δεν πέρασα κι άσχημα. Κι άκουσα και δυο σχεδόν ξεχασμένα κομμάτια.
ΥΓ: Νομίζω ότι το εισιτήριο ήταν ακριβό και ίσως αυτός, συν το ότι η παράσταση επαναλήφθηκε και χθες, να ήταν ο λόγος που το θέατρο δεν γέμισε, παρά τους γνωστούς ηθοποιούς του θιάσου. 23€ το εισιτήριο (και 17€ το μαθητικό/φοιτητικό) είναι μάλλον εκτός σημερινής ελληνικής πραγματικότητας, ιδιαίτερα για ένα επιδοτούμενο θέαμα. Χρειαστήκαμε 80€ για εισιτήρια οικογενειακώς, ποσόν που σήμερα δεν μπορεί εύκολα να διαθέσει μια οικογένεια στην επαρχία.
Τρίτη 26 Ιουλίου 2011
blog comments powered by Disqus