Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση (Εδώ γελάνε)

Είχα την τύχη(;) να περιέλθει, μέσω κληρονομιάς, στην κατοχή μου η ψιλή κυριότητα του 50% ενός χωραφιού στον Νομό Δράμας. Ενός χωραφιού της φοβερής έκτασης των 2 στρεμμάτων και δη ξηρικών. Πριν από λίγο καιρό βρέθηκε κάποιος ντόπιος, που στο μεταξύ είχε αποκτήσει την πλήρη κυριότητα του υπόλοιπου 50%, να αγοράσει και το δικό μου ποσοστό. Και τότε ξεκίνησε η πορεία για τη συγκέντρωση των απαραίτητων εγγράφων για να ολοκληρωθεί η μεταβίβαση.
Δεν θα αναφερθώ σε όλα, αλλά μόνο σ' αυτά που έζησα σήμερα:
Χρειαζόμουν δυο χαρτιά από το Πρωτοδικείο Δράμας ότι δεν έχουν δημοσιευτεί διαθήκες δυο πεθαμένων και ένα χαρτί από την περιφερειακή διοίκηση που να δείχνει την κατηγορία παραγωγικότητας του χωραφιού.
Πρώτα στο Πρωτοδικείο:
Η υπάλληλος μου δηλώνει ότι χρειάζονται δυο μεγαρόσημα για κάθε αίτηση. Τα μεγαρόσημα αυτά πρέπει να τα προμηθευτώ από το κηλυκείο. Μόλις της τα δίνω, μου λέει ότι θα είναι έτοιμα αύριο. Έχοντας πάρει όμοιο χαρτί από το Πρωτοδικείο Καβάλας επί τόπου μέσα σε ένα λεπτό, την παρακαλώ, επειδή έρχομαι και από Καβάλα, αν είναι δυνατόν, να το πάρω σήμερα. Αρνείται, λέγοντάς μου "μόνο αργά το μεσημέρι".
Ερωτήσεις:
1. Γιατί να πρέπει να πάω στο κηλυκείο για να προμηθευτώ μεγαρόσημα;
2. Γιατί να πρέπει να προσκομίσω αίτηση για να πάρω ένα χαρτί, που θα μπορούσα να το ζητήσω ηλεκτρονικά και να το πάρω, ενδεχομένως, με τον ίδιο τρόπο;
3. Γιατί πρέπει να ξαναπάω στη Δράμα για να πάρω το χαρτί; Και τι θα γινόταν αν το χωραφάκι δεν ήταν στη Δράμα, αλλά στην Ηλεία, ας πούμε, ή το χειρότερο, στην Πάτμο;
Αλλά φτάνει ως εδώ, γιατί φούντωσα πάλι. Δεν αντέχω να αναφερθώ στο τρίτο χαρτί.
Εκεί έγινε ο χαμός. Η ασυνεννοησία των υπηρεσιών του Δημοσίου και η γραφειοκρατία σε όλο τους το μεγαλείο. Όταν ηρεμήσω και αν εξακολουθώ να έχω διάθεση να μοιραστώ την εμπειρία μου, ίσως επανέλθω.