Το Ημερολόγιο ενός Αγανακτισμένου

Είμαι αγανακτισμένος.
Αυτή η βδομάδα δεν ξεκίνησε καλά.
Δευτεριάτικα έπρεπε να πάω στη δουλειά, στην υπηρεσία μου. Μα είναι κατάσταση αυτή, να αρχίζει η βδομάδα από τη Δευτέρα;
Κατά τις εννιά, αισθάνθηκα ενοχλήσεις.
Ενημέρωσα τον προϊστάμενο και έφυγα. Επιτέλους, ελευθερία! Κάτι ξέρουν αυτοί που δεν δουλεύουν!
Κατηφόρησα προς την πλατεία. Αυτή η ώρα είναι καταπληκτική για ένα καφεδάκι.
Επέστρεψα στο σπίτι.
Αγανάκτησα μέχρι να φτάσω στην Εκάλη! Μα πού παν όλοι αυτοί; Δουλειά δεν έχουν;
Με περίμενε η γυναίκα μου για να πάμε στο super market. Ανεβήκαμε στο Cherokee για να έχουμε αρκετό χώρο για τα ψώνια.
Αγανάκτησα! Πού έφτασε η βενζίνη!!! Ολόκληρο κατοστάρικο έσταξα και δεν γέμισε. Αλλά, μήπως η SLK της γυναίκας μου καίει λιγότερο; Καλά κάνω και χρησιμοποιώ το smartάκι της κόρης μου, όταν δεν το χρειάζεται. Ελίσσομαι στους δρόμους, παρκάρω όπου νάναι!
Στο parking του super market μας πλησίασε ένας μαύρος.
Αγανάκτησα! Τι θέλουν όλοι αυτοί οι ξένοι στη χώρα μας; Δεν υπάρχει κράτος!
Αγόρασα το καινούριο CD του Τερζή. Ήθελε 3 ευρώ! Αγανάκτησα! 2 και πολλά σου είναι, παλιόμαυρε. Με τόσους τέτοιους τριγύρω μου, στο τέλος θα γίνω και ρατσιστής!
Γυρίσαμε στο σπίτι και παραγγείλαμε πίτσες.
Αγανάκτησα! Μα να θέλουν μισή ώρα για να σου στείλουν την παραγγελία στο σπίτι! Και να την στέλνουν και με Μολδαβό!
Βγήκα στον κήπο να κουρέψω το γκαζόν. Ας όψεται η γυναίκα μου, που επέμενε στα 200 τετραγωνικά να σπείρω γκαζόν. Έπρεπε να είχα επιμείνει να ρίξω ένα ωραίο τσιμέντο, να ξενοιάσω! Πέθανα στη δουλειά σήμερα. Δεν έχω κουράγιο να κατεβώ στο Σύνταγμα.
Τρίτη πρωί-πρωί τηλεφώνησα στην υπηρεσία μου ότι είμαι καθηλωμένος στο κρεβάτι με ψηλό πυρετό. Α! Είμαι τυπικός εγώ! Εξάλλου το είχα υποσχεθεί στον μπάρμπα μου όταν, αξιοποιώντας τις γνωριμίες του, μου βρήκε αυτή τη θέση και με παρακάλεσε να είμαι τυπικός για να μην τον εκθέσω.
Άλλαξα πλευρό. Συμπλήρωσα τον ύπνο μου.
Σήμερα έχει καφεδάκι στην πλατεία στο Μαρούσι. Μια βόλτα και επιστροφή στο σπίτι.
Επιτέλους, να ξεκουραστώ λίγο! Τι κούραση ήταν κι αυτή χθες! Δεν θα φάμε στο σπίτι. Θα κατεβούμε στο κέντρο, σ' εκείνη την brasserie στο Κολωνάκι και μετά, δίπλα, στο Σύνταγμα.
Η αγανάκτησή μου ξεχειλίζει!
Τετάρτη πρωί στο γραφείο. Έχω αυτοψία σήμερα. Παρανομία μου ήθελες, ε; Εδώ είναι Κράτος, κύριε, και θα σε ξεσκίσει! Ευτυχώς, ήταν συνεργάσιμος. Ένα ταλληράκι μοιραστήκαμε με τον Παντελή και καθαρίσαμε κι ένα διχίλιαρο για τον Προϊστάμενο.
Αγανάκτησα! Δεν είναι να κινείσαι μέσα σ' αυτή την παλιοπόλη! Εκάλη και πάλι Εκάλη!
Πέμπτη πρωί στη δουλειά. Πρέπει να συνταχθεί η έκθεση της αυτοψίας. Κατά τις δώδεκα, πάλι οι ίδιες ενοχλήσεις! Φαίνεται ότι δεν προφυλάχτηκα αρκετά. Ενημερώνω, τα παρατάω.
Απ' έξω περιμένει το φιλαράκι απ' το χωριό, που κατέβηκε εκτάκτως στην Πρωτεύουσα. Τον πηγαίνω για καφέ. Αγανακτούμε μαζύ για την κατάσταση.
Παραδίπλα, στο πεζοδρόμιο, πουλάν Louis Vuitton. Σκέφτομαι να κάνω έκπληξη στη γυναίκα μου. Αλλά ύστερα θυμάμαι πόσα και πόσα επώνυμα φορτωθήκαμε από τη Βουλγαρία και την Τουρκία.
Παρασκευή, σήμερα, και οι δάσκαλοι έχουν συνέλευση. Ο μικρός δεν θα πάει σχολείο.
Αγανακτώ! Τι κράτος είναι αυτό! Σε εργάσιμη ημέρα και ώρα κάνουν τη συνέλευσή τους, οι τεμπελχανάδες! Και τι θα γίνει τώρα με τον μικρό;
Αγανακτώ! Είμαι υποχρεωμένος να τηλεφωνήσω για άδεια.
Τουλάχιστον, θα ετοιμαστούμε για τη συγκέντρωση της Κυριακής, στο Σύνταγμα. Θα μπούμε στην αποθήκη να βρούμε τις κατσαρόλες από τον γάμο μας. Χρόνια έχουν να χρησιμοποιηθούν - ας είναι καλά το delivery! Ας αποκτήσουν, επιτέλους, κάποια χρησιμότητα!
Αγανακτήσαμε πια!!!