Ου γαρ έρχεται μόνον...

Με γλωσσοφάγανε.
Τα θυμάμαι όλα, θυμάμαι γιορτές, γενέθλια, καταστάσεις. Δήθεν.
Και ξέχασα. Όχι όποιον κι όποιον.
Ξέχασα τη γιορτή της πνευματικής μου κόρης.
Αν και δεν έγινε ακριβώς έτσι, το αποτέλεσμα είναι που μετράει.
Χθες ήταν 5 Ιουνίου και όχι σήμερα!
Δωρούλα μου, χρόνια σου πολλά και καλά, να είσαι πάντα χαρούμενη και ευτυχισμένη!
ΥΓ: Συγγνώμην που καταχράστηκα τη φιλοξενία του blog, αλλά από την ώρα που ξύπνησα σκέπτομαι τρόπους επανόρθωσης.