Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου (1)

Λίγες σκέψεις μετά τους οκτώ πρώτους αγώνες:
Οι δυνατές, θεωρητικά, ομάδες προσπαθούν να εξασφαλίσουν το μέγιστο με την ελάχιστη προσπάθεια. Θεμιτό, αφού πρέπει να κάνουν οικονομία δυνάμεων γιατί τα δύσκολα αρχίζουν μετά από αυτή την φάση γι΄αυτές. Ας μη ξεχνάμε ότι πολλοί παίκτες βρίσκονται στο τέλος μιας δύσκολης χρονιάς με 60-70 αγώνες για πολλούς από αυτούς.
Οι λιγότερο δυνατές ομάδες είναι πολύ επιφυλακτικές. Δεν προσπαθούν να κάνουν παιχνίδι, αλλά να αποφύγουν την ήττα.
Η Εθνική μας ομάδα μια από τα ίδια. Τα μαγικά του Όττο δεν έπιασαν αυτή τη φορά. Έτσι κι αλλιώς η ελληνική ομάδα δεν παρήγαγε ποτέ παιχνίδι. Τώρα είχε την ατυχία να δεχτεί ένα γρήγορο γκολ και να αποδιοργανωθεί.
Νομίζω ότι με την Αργεντινή θα πρέπει να αναζητήσουμε κανένα "ελεύθερος ιατρού". Εκτός κι αν η Αργεντινή, έχοντας εξασφαλίσει την πρώτη θέση του ομίλου, μας σπλαχνιστεί.
Πάντως, κατά τη γνώμη μου, χειρότερες από την Ελλάδα στα πρώτα τους παιχνίδια ήταν η Γαλλία και η Αγγλία. Και βέβαια, η Ουρουγουάη, η Σλοβενία, η Αλγερία.
Υ.Γ.: Αυτοί που ενέκριναν την μπάλα αυτή για το Παγκόσμιο Κύπελλο πρέπει να ήταν πολύ μεγάλοι φαρσέρ. Προτείνω να εξεταστεί η περίπτωση χρησιμοποίησης στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο μπάλας του ράγκμπυ ή μπάλας του τέννις ή, καλύτερα, του γκολφ!