Oi δυο οψεις του νομισματος

ΚΟΡΩΝΑ

Ξέρετε πως θα δεχθεί ο ελληνικός λαός τα εγκληματικά εξοντωτικά οικονομικά μέτρα εναντίουν του κατά τα διάφορα παπαγαλάκια;

1. Αν τιμωρηθούν οι ένοχοι.

Μα ένοχοι είναι όλοι οι μετά και ίσως πριν το 1990 πολιτικοί. Όλοι μα όλοι ακολούθησαν τις οδηγίες της παγκοσμιοποίησης δηλαδή της Νέας Τάσξης που είχε στόχο να μοιράζει λεφτά σε κράτη και ιδιώτες για να τους υπερχρεώσει και να είναι πάντα φορου υποτελείς στις αγορές δηλαδή στη Νέα Τάξη.

Τώρα όποιος δεν μπορεί να πληρώσει τις δόσεις του, ιδιώτης ή κράτος υποδουλώνεται τουλάχιστον οικονομικά στις αγορές

2. Άλλα γελοία συνθήματα που σερβίρουν τα παπαγαλάκια είναι πχ να κοπούν και κάποιες παροχές των υπαλλήλων της βουλής ανεξάρτητα αν ορθώς τις απολαμβάνουν ή όχι. Και αυτό προφανώς δεν σώζει τίποτε από τα κλεμμένα από τους έλληνες μισθωτούς και συνταξιούχους.

3. Άλλα που σερβίρονται είναι ότι για όλα φταίνε οι τεμπέληδες πολυπληθείς δημόσιοι υπάλληλοι και κανείς άλλος.

Τα ψέματα αυτά θυμίζουν την προπαγάνδα των πρώτων ημερών της κυβέρνησης για τα άπειρα κρατικά αυτοκίνητα που η κ.Μπιρμπίλλη θα αντικαθιστούσε με υβριδικά, κτλ. Ψευδεστε Κύριοι και συκοφαντείτε εργαζόμενους έλληνες για να κάνετε την κοινωνία να δεχθεί τα απαράδεκτα μέτρα εναντίον τους.

Δεν μας δείξατε καμμία κατάσταση από που περισσεύουν και από που λείπουν (νοσοκομεία, σχολεία, κτλ) κα μάλλον δεν έχετε τέτοια κατάσταση.

4. Άλλο ψέμα. Επιτέλους δίδεται το πακέττο ενισχυσης των ελλήνων. Πρώτη φορά είδα να ενισχύονται οι έλληνες κατακρουργούμενοι. Προφανώς κάτι άλλο συμβαίνει.

4. Επιτέλους με τα μέτρα, λένε τα παπαγαλάκια, οι έλληνες επανέκτησαν την αξιοπιστία τους. Δηλαδή επειδή οι αγορές τους παγίδεψαν και τους κατάκλεψαν έχασαν την αξιοπιστία τους και τώρα που τους κατακλέβουν περισσότερο και τους σπρώχνουν στην ύφεση την ανεργία και στη δυστυχία επανέκτησαν την αξιοπρέπεια τους.

5. Οι θυσίες γίνονται για σωθεί η ελληνική οικονομία λένε τα παπαγαλάκια. Όχι. Οι εγκληματικές θυσίες εις βάρος των ελλήνων γίνονται για να εισπράξουν οι αγορές εκείνα που με φορτικότητα δάνεισαν σχεδιασμένα στις χώρες και στους ιδιώτες οδηγώντας τους στην υπερχρέωση.

Συμπερασματικά με ηθελημένη συμμετοχή ή από αφέλεια όλοι οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας και άλλων χωρών της Εΰρώπης μετείχαν στην παγίδα των υπερχρέωσης τους από τις αγορές στην οποία υπερχρέωση οδηγήθηκαν και από ΤΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΥΠΕΒΛΗΘΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ , δηλαδή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Συμπερασματικά κανείς έλληνας δεν ευθύνεται, ούτε για το παιγνίδι των αγορών ούτε για ελεύθερη φοροδιαφυγή που απετέλεσε μέρος της πολιτικής όλων των ανωτέρω ελληνικών κυβέρνήσεων.

Δεν ξέρω κανένα που ηθελημένα θα πλήρωνε φόρους όταν το κράτος με τον τρόπο που του έλεγε εν γνώσει του να μην πληρώνει.

Τελικό συμπέρασμα είναι, ότι η χώρα βρίσκεται υπό την κατοχήν του ΔΝΤ των αγορών που εκλήθη από την κυβέρνηση μόνον λόγω της εμπειρίας του εξόντωσης χωρών με άγρια μέτρα που επιβάλονται, χωρίς ανάπτυξη, που προκαλούν ύφεση , και με την ύφεση , ανεργία και δυστυχία.

Η χώρα οδηγείται έτσι με επιλογή ή αποδοχή από τον πρωθυπουργό μας της συμμετοχής του ΔΝΤ για να πάρουν σίγουρα τα λεφτά τους οι αγορές.

Ερωτώ:

Υπάρχει κανείς που να νομίζει οτι οι ευρωπαίοι ηγέτες θα άφηναν να καταστραφεί το ευρώ αν εμείς αρνούμαστε τη συμμετοχή του ΔΝΤ;; Όχι βέβαια.

Μάλλον από την αρχή το δέκτηκε ευχαρίστως ο πρωθυπουργός μας μετά από υπόδειξη της στρουμπουλής καγκελλαρίου. Τον διευκόλυνε γιατί χωρίς κανένα οίκτο για τον ελληνικό λαό ήθελε εξοντωτικά μέτρα που θα έλεγε ότι τα επιβάλλει το ΔΝΤ. Και ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΜΑΣ.

ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Είναι εντυπωσιακό το μένος -ή και μίσος- που εκτοξεύεται εναντίον του ΔΝΤ.

Γίνεται μια αναστροφή της πραγματικότητας. Όταν ανακαλύφτηκε η υπερχρέωση και

τα ψεύδη μας και οι αγορές δεν μας δάνειζαν πια, τότε αντί να κάνουμε αυτοκριτική,

τα βάλαμε με τις αγορές, τους κερδοσκόπους, τους οίκους αξιολόγησης, τους

εταίρους μας, το ΔΝΤ. Ωστόσο, ποιος από εμάς θα δάνειζε μια τέτοια αναξιόπιστη

κυβέρνηση; Προφανώς κανείς.

Κατηγορούνται τα μέτρα του ΔΝΤ ως αντιλαϊκά, αλλά κανείς από τους κατήγορους

δεν μας είπε πώς αλλιώς θα πληρωνόμασταν τους μισθούς του Ιουνίου. Και αντί να

ευγνωμονούμε το ΔΝΤ, το καταριόμαστε. «Είναι ανάλγητο» κραυγάζουν με αφέλεια

οι Οικολόγοι Πράσινοι. Ακόμα και το κυβερνών κόμμα μας βεβαιώνει ότι αντιτίθεται

στην προσφυγή του στο ΔΝΤ. Η φτηνή δημαγωγία οργιάζει: «Το ΔΝΤ, δεν έρχεται

για να σώσει τη χώρα. Έρχεται για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών

της». Όμως, και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι αυτά τα δυο δεν αντιφάσκουν.

Αντίθετα, για να μπορεί να εξοφλήσει τους δανειστές της, η χώρα πρέπει να σωθεί.

Δηλαδή να γίνει παραγωγική και ανταγωνιστική.

Την ίδια στιγμή, το ΚΚΕ προσπαθεί να καταστρέψει κάθε παραγωγική

δραστηριότητα, κυρίως τον τουρισμό. Ο ΣΥΝ δημαγωγεί και πάλι, παίζοντας με

δημοψήφισμα. Σ’ αυτή τη χώρα ποτέ κανείς δε ζήτησε δημοψήφισμα από

δημοκρατικότητα. Πάντα πόνταρε στις χειρότερες πτυχές των πολιτών. Στο

θρησκευτικό φανατισμό πόνταρε ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος όταν

ζητούσε δημοψήφισμα για τις ταυτότητες. Στην αντι-ευρωπαϊκή παράδοση πόνταρε

ο ΣΥΝ όταν ζητούσε δημοψήφισμα για το ευρωσύνταγμα. Και τώρα ποντάρει στο

φόβο. Δεν αντιλαμβάνονται ότι σε περιόδους κρίσης εκείνος που ωφελείται είναι η

ακροδεξιά. Το έχει καταλάβει ο κ. Καρατζαφέρης και γι’ αυτό πολιτεύεται

εξυπνότερα.

Δείχνοντας το ΔΝΤ ως τον εχθρό, τα δυο κόμματα εξουσίας ξεφορτώνονται την

κριτική σε βάρος τους. Συγχρόνως, το ΔΝΤ είναι όντως εχθρός τους. Αν η χώρα

πρόκειται να γίνει παραγωγική, το καίριο βήμα είναι να μειωθεί το διεφθαρμένο,

αντιπαραγωγικό και αναποτελεσματικό κράτος. Όμως πού θα στηρίξουν τότε τα

κόμματα την εξουσία τους; Πώς θα μαζέψουν ψήφους αν λείψουν οι διορισμοί και οι

πελατειακές σχέσεις; Ένα ποσοστό 65~70% του εκλογικού σώματος είναι μερικά ή

ολικά εξαρτημένο από το κράτος. Αν αυτό σταματήσει, τι θα απογίνουν;

Η μυθολογία για τον νέο εχθρό του έθνους, το ΔΝΤ, σκοπό έχει να διαιωνίσει τις

εθνικές αναπηρίες. Η βασικότερη είναι η ιστορική έλλειψη κοινωνικής συνοχής.

Αυτή διαμορφώνει τις πελατειακές σχέσεις στα κόμματα. Αυτή διαμορφώνει τη

λαμογιά που μας δέρνει: οι περισσότεροι πολίτες προσπαθούν με κάθε τρόπο να

κερδοσκοπήσουν σε βάρος των διπλανών τους, αδιαφορώντας για το κοινό

συμφέρον. Αποτέλεσμα η πρωτοφανής ακρίβεια, συνδυασμένη με άθλια ποιότητα. Σ’

αυτούς τους κερδοσκόπους αναζητήστε τον πραγματικό εχθρό. Και χτυπήστε τον

αλύπητα.

Υ.Γ. Ένα μέτρο, που αν το απαιτούσε το ΔΝΤ θα χειροκροτούνταν, είναι η

κατάργηση του νόμου περί (μη) ευθύνης υπουργών.