πήρε ο Χρήστος από τον ξάδελφό του δεν ήταν ιδιαίτερα σαφείς: ''Θα πείτε στον εισπράκτορα δυό στροφές πριν τα Κοίνυρα, εκεί που φαίνονται δεξιά κάτι σκουπίδια, να σας κατεβάσει''. Δεν καταλάβαινε με τίποτε. Και ρωτούσε και τους υπόλοιπους επιβάτες τι ακριβώς εννοούσαμε. Μέχρι που πετάχτηκε ένας και λέει ''στους γυμνιστές θα εννοούν''. Κατακκόκινοι μέσα στο λεωφορείο να μας κοιτάζουν οι υπόλοιποι!Ήταν το ΜΕΡΟΣ που ψάχναμε. Δεν υπήρχε ούτε καν μονοπάτι. Κάποια νεροφαγώματα που με το καιρό φάρδυναν, και απ΄αυτά, γλιστρώντας και κατρακυλώντας κατέβαινες στην αμμουδιά. Από το δρόμο δεν φαινόταν τίποτε. Βγήκαμε σε κάτι σαν πλάτωμα, από το οποίο είχαμε πανοραμική θέα όλης της ακτής. Απέναντί μας, πολύ κοντά φαινόταν το νησάκι Κοίνυρα. Κοιτούσαμε άφωνοι! Σ΄ ένα κενό ανάμεσα σε πεύκα στήσαμε το αντίσκηνο, έτσι που να μή φαίνεται τίποτε από το δρόμο, γιατί απαγορευόταν το ελεύθερο κάμπιγκ. Τη μέρα είχε μόνο ξένους , αλλά το απόγευμα έφευγαν όλοι. Το βράδυ ήμασταν μόνοι σε ολόκληρη την παραλία. Απορούσαμε πού είχαν ανακαλύψει το μέρος όλοι αυτοί οι ξένοι και μεις είχαμε άγνοια.
Σε κάθε περιοχή υπήρχε και μια ομάδα από μία εθνικότητα. Δεξιά μας, σε κάτι σαν σπηλιά στα βράχια, ήταν μια μεγάλη παρέα Γάλλων που μάλιστα είχανε και στρώματα μαζί τους και διάφορ
α άλλα, που όταν έφευγαν το απόγευμα τα άφηναν εκεί...Μετά τη χρήση, τα βάζαμε στη θέση τους.Για νερό, κατέβαινες στην αμμουδιά, προχωρούσες στο τέρμα του κόλπου, και κει κάπου ανάμεσα στα βράχια έσταζαν λίγες σταγόνες. Πρέπει να ήταν καθαρό γιατί όλοι από αυτό έπιναν. Την επόμενη χρονιά δεν υπήρχε. Είχε αλλάξει φαίνεται η ροή του.
Το μόνο κακό ήταν όταν αποφάσιζες να φας. Με το που ανοίγαμε το Ζβαν κατέφταναν όλες οι σφίγγες της περιοχής Το βράδυ από κάποια ώρα και μετά δεν εμφανίζονταν τίποτε μέχρι που ερχόταν η ώρα των κουνουπιών. Είχαμε μαζί μας αουτάν, αλλά δε βοηθούσε και πολύ. Και μετά, αφού περνούσε κι η ώρα των κουνουπιών, άρχιζε η μαγεία.
Αστέρια παντού κι ο ήχο της θάλασσας.
Ένα μοναδικό μέρος, αλλά μοναδικά χρόνια ήταν και τα χρόνια εκείνα. Μακάρι να το ξέραμε νωρίτερα και να είχαμε απολαύσει περισσότερες φορές τη μαγεία του.
Τώρα κατεβαίνουν αυτοκίνητα και έχουν κτισθεί, εκτός από τις καντίνες και τα καφενεία, και αρκετά σπίτια.
