Εξελικτική πορεία της ακτής "Παράδεισος"

Επειδή μετά την χθεσινή ανάρτηση μπορεί να δημιουργήθηκαν λάθος εντυπώσεις, ιδιαίτερα σε κάποιους από τους ... πολυπληθείς αναγνώστες που δεν είναι από την περιοχή, θα ήθελα να αναφέρω την σημερινή κατάσταση της ακτής, όπως προέκυψε μέσα από το πέρασμα των τελευταίων 30 σχεδόν χρόνων (Αν και ο Γιώργος στη δική του ανάρτηση, στο τέλος, αναφέρεται στη σημερινή κατάσταση).
1982 και 1983: τα αναφέραμε αναλυτικά.
1986: Το μονοπάτι έχει μετατραπεί σε δρομάκι που φτάνει μέχρι την άμμο. Αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα στον κεντρικό δρόμο και προϊδεάζουν για την ύπαρξη κάποιας ακτής. Στην ακτή υπάρχει αρκετός κόσμος, πολλοί από τους οποίους είναι γυμνοί ή ημίγυμνοι. (Να μην ξεχνάμε ότι ο γυμνισμός εκείνη την εποχή ήταν στο φόρτε του).
1988: Αυτοκίνητα εξακολουθούν να υπάρχουν παρκαρισμένα στον κεντρικό δρόμο, αλλά όσα δεν χωρούν να παρκάρουν στο δρόμο μέχρι την άμμο. Αυτό σημαίνει ότι το μονοπάτι που είχε μετατραπεί σε δρομάκι, έγινε φαρδύς χωματόδρομος και το πλάτωμα όπου είχαν στηθεί οι σκηνές το 1982, είχε μετατραπεί σε parking! Ο κόσμος στην παραλία είναι πια πολύς και ανάμεσά τους μερικοί γυμνοί και περισσότερες γυμνόστηθες. Ένα βράδυ, στα τέλη του Αυγούστου, απολαμβάνω το τελευταίο μεταμεσονύκτιο μπάνιο σ' αυτήν την παραλία.
2001: Χάνω την ακτή!!! Προσπερνώ με το αυτοκίνητο, χωρίς να καταλάβω ότι βρίσκομαι πάνω από τον Παράδεισο! Όλα έχουν αλλάξει. Η πλαγιά, που φαίνεται πάνω από τα αντίσκηνα και όπου υπήρχε ο δρόμος πρόσβασης, έχει περιφραχτεί και έχει κτιστεί ένα σπίτι. Έχει δημιουργηθεί άλλος δρόμος πρόσβασης, στην άλλη άκρη του κόλπου. Και πάλι παρκαρισμένα αυτοκίνητα παντού, κόσμος πήχτρα, ενώ έχει κτιστεί και ένα καφέ/ταβέρνα στη μέση της παραλίας, εκεί που τελειώνει η άμμος. Χάλια. Αποφασίζω να μην ξαναπάω.
2003: Με πείθουν να ξαναπάω. Τώρα πια ο δρόμος πρόσβασης είναι φαρδύς, έχουν ανοίξει και beach bars και έχουν κατακλύσει την παραλία με ομπρέλλες και ξαπλώστρες, ενώ έχει δημιουργηθεί και parking με τον απαραίτητο αλβανό παρκαδόρο! Αυτή τη φορά η απόφασή μου είναι οριστική και αμετάκλητη. Ποτέ ξανά στον Παράδεισο/Κόλαση.