Καλοκαίρι του 1975. Σχεδόν 10 χρόνια μετά από τις φωτογραφίες που είδαμε την ίδια περιοχή σε προηγούμενη ανάρτηση και παρατηρείστε πόσα έχουν αλλάξει. Η παραλιακή είναι γεμάτη από οικοδομές και αυτοκίνητα. Στο κέντρο, το κότερο του Κραντονέλλη και λίγο πιο πέρα η Ναυκρατούσα, ενώ στο βάθος φαίνονται οι καπναποθήκες επί της Ερυθρού Σταυρού. Στην πολυκατοικία πίσω από το ΝΟΚ οι πράσινες τέντες στα μπαλκόνια του Πανίκου και της Όλγας είναι κατεβασμένες λόγω του απογευματινού ήλιου.
Το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς θα πάμε στην Ε΄Γυμνασίου και από το Μπάτη δε λείπει καθημερινά κανείς. Είμαστε στα 16, ηλικία των πολλών ονείρων αλλά και των ψευδαισθήσεων.
Η δεκαετία του ΄70 είναι η δεκαετία της τσιμεντοποίησης του κέντρου της πόλης. Στη θέση των καπνομάγαζων και των αρχοντικών οικοδομήθηκαν πολυόροφα κτίσματα, πνίγοντάς την στο γκρί. Χωρίς κανείς να νοιαστεί.
