Ειναι άνοιξη του 1970, Ε΄Δημοτικού. Στο σχολείο μας - το 16ο- διευθυντής είναι ο Ευ. Κ., ένθερμος υποστηρικτής του καθεστώτος και καθημερινός υμνητής του. Ένα πρωί μας ανακοίνωσε ότι κατ' υπόδειξη της Επιθεώρησης θα παρουσιάσουμε ως 16ο μία παράσταση προς τιμή της 3ης επετείου της Επανάστασης, που θα πρέπει να κάνει πάταγο. Κι από κείνη τη μέρα και μετά οι πάντες άρχισαν να τρέχουν. Δάσκαλοι και μαθητές. Οι ετοιμασίες πυρετώδεις: να μοιραστούν οι ρόλοι, να παραγγελθούν οι στολές, να μάθουμε τα κείμενα και γενικά όλα να εκτελεστούν με ακρίβεια και υπευθυνότητα.Μέχρι που έφτασε η μέρα της παράστασης. Την Τετάρτη 13 Μαίου στη Χριστιανική Εστία (βρισκόταν δίπλα στη Μητρόπολη) όλοι οι επίσημοι της πόλης είναι παρόντες.
Η παράσταση αποτελούνταν από 3 σκετς. Στο πρώτο παρουσιαζόταν η κατάσταση προ της 21ης όπου ο κομμουνισμός και οι συνοδοιπόροι του (μαθητές ντυμένοι με κόκκινα λαμέ από τον Βουνιόζο) δίεβρωσαν τα πάντα. Ξαφνικά ακούγεται η φωνή ''ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ'' και ο στρατός ξιφουλκώντας ( το ξίφος ήταν αληθινό - από πατέρα μαθητή Στρατιωτικό) δίνει τέρμα εις την κατάστασιν, σώζοντας την Ελλάδα (μαθήτρια της ΣΤ') ένα βήμα προ της αβύσσου.Κατόπιν ακολουθούσε το ''Θαύμα της 21ης Απριλίου'' που απέδωσαν μαθητές των μεγάλων τάξεων( εδώ μπαίνουμε εμείς). Θυμάμαι ότι ήμουν ντυμένος αγρότης, φορώντας μαύρο γιλέκο και τραγιάσκα και με μουστάκι ζωγραφισμένο (λίγο πιό πριν με κάρβουνο), στον οποίο η Εθνοσωτήρια κυβέρνηση είχε χαρίσει τα χρέη σώζοντάς τον από την πείνα. Στο τέλος μαθητές των μικρών τάξεων με στολή στρατιώτη παρέλασαν από τη σκηνή τραγουδώντας ύμνους για το στρατό και τους ηγέτες, ραίνοντας το κοινό με άνθη.
Προφανώς όλα θα πήγαν καλά γιατί την επόμενη μέρα ο διευθυντής μας ευχαρίστησε όλους, μεταφέροντας τους επαίνους των αρχών, γεμάτος χαρά και περηφάνεια.
