Χαλλλαρρράάά

Θυμάμαι, στις πρώτες εκλογές μετά τη μεταπολίτευση, τα πράγματα ήταν πολύ σκληρά. Ο στρατός, ορισμένος από την πολιτεία φρουρός της ομαλότητας στη διαδικασία της ψηφοφορίας, κατελάμβανε από το πρωί του Σαββάτου τα εκλογικά τμήματα και αποχωρούσε τελευταίος το μεσημέρι της Δευτέρας απ' αυτά. Ταβέρνες, καφενεία και μπαρ (όπου υπήρχαν) παρέμεναν κλειστά το Σαββατοκύριακο, ενώ στα εστιατόρια απαγορευόταν δια ροπάλου η πώληση και κατανάλωση αλκοόλ. Απαγορεύονταν οι συναθροίσεις πέραν των τριών ατόμων όλη την ημέρα της Κυριακής. Ο δικαστικός αντιπρόσωπος, φερμένος από άλλο μέρος της χώρας, ήταν "απόλυτος μονάρχης" στο εκλογικό τμήμα. Τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών ΟΛΑ στη θέση τους, έγκαιρα, ενώ και τα αναπληρωματικά μέλη παρουσιάζονταν το πρωί και ήταν σε ετοιμότητα όλη την υπόλοιπη μέρα. Οι εκλογείς, τέλος, έφθαναν μπροστά στην κάλπη με το εκλογικό τους βιβλιάριο και την ταυτότητα.
Σιγά-σιγά τα μέτρα ατόνησαν. Η Δημοκρατία κρίθηκε ότι ωρίμασε και στους πολίτες εμφυτεύτηκε το δημοκρατικό ιδεώδες. Ο στρατός έπαψε να θεωρείται εγγυητής της ομαλής διαδικασίας και αποσύρθηκε στους στρατώνες του. Οι ψηφοφόροι θεωρήθηκαν ώριμοι δημοκρατικοί πολίτες και έτσι οι απαγορεύσεις συναθροίσεων και κατανάλωσης αλκοόλ έπαψαν να υπάρχουν. Οι δικαστικοί αντιπρόσωποι θεωρήθηκε ότι είχαν αρκετό κύρος και μόνο από τη θέση που λειτουργούσαν, οπότε σταμάτησε το μέτρο της επιλογής τους από άλλα μακρινά μέρη της χώρας. Για τους εκλογείς, καταργήθηκε το εκλογικό βιβλιάριο και αρκεί πλέον η επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου ή διπλώματος οδήγησης ή ασφαλιστικού βιβλιάριου. Η υποχρέωση συμμετοχής στην ψηφοφορία καταργήθηκε στην πράξη, αφού δεν εφαρμόζεται ο νόμος για τους αρνούμενους να ψηφήσουν. Τέλος, τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών θεωρούν εκούσια την παρουσία τους και, αφού δεν εφαρμόζεται ο νόμος για τις κυρώσεις, απέχουν σχεδόν ολοκληρωτικά.
Είμαστε, λοιπόν, μια χώρα με καταξιωμένους δημοκρατικούς θεσμούς και οι κάτοικοι, όλοι, πιστεύουμε στη Δημοκρατία, στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, στην ελεύθερη κρίση και ανεμπόδιστη και αφαλκίδευτη έκφραση της κοινωνίας.
Είμαστε;
Ε. όχι και τόσο... (συνεχίζεται)