Όχι, όχι, μη με παρεξηγήσετε, τις γουστάρω και τις θέλω και τις χαίρομαι, υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που με χαλάνε.
1. Οι εκατοντάδες κατ’ επάγγελμα αναξιοπαθούντες, σε κάθε πιθανό και απίθανο μέρος. Με τα χέρια απλωμένα, με βρώμικα χαρτάκια να διατυπώνουν σε άθλια Ελληνικά το "επιχείρημα" τους, να μουρμουρίζουν ακατάληπτες ευχές και ενίοτε κατάρες (όταν αρνείσαι να συνδράμεις) .
2. Οι (Βούλγαροι εδώ πάνω) «μουσικοί». Μπουκάρουν μέσα στο μπαράκι την ώρα που έχεις φτιαχτεί με το When the Smoke Is Going Down των Scorpions, και, συνοδεία ξεχαρβαλωμένου ακορντεόν και ξεκούρδιστης κιθάρας, ουρλιάζουν: Ζαααααγκααααααααπώωωω, ζαγκαπώ γκιαντίιιι σουρέεεεεεεέα……….
3. Οι προαναφερθέντες, που συνεπικουρούμενοι και από πολλά μελαψά παιδάκια, βγαίνουν την παραμονή και «δουλεύοντας» εργολαβικά τις γειτονιές, μας υπενθυμίζουν: τρίγωντα-κάλαντα………
4. Τα διάφορα «ρεπορτάζ» που τονίζουν την αναγκαιότητα του να πάς σε μια Αράχοβα, ένα Καρπενήσι, ένα Ντουμπάι βρε αδελφέ, για να νοιώσεις «κάποιος»………
5. Η εμμονή του νεοέλληνα να υποδέχεται Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά σε μπουζουξίδικα και σκυλάδικα.
Καλές Γιορτές
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009
blog comments powered by Disqus