ΣΚΕΨΕΙΣ (Για την τοπική ιστορία του 20ου αιώνα)

Η διδασκαλία της ιστορίας, και δη της νεότερης, κάθε τόπου ξεχωριστά αποτελεί μεγάλη ανάγκη και συνάμα μεγάλη πρόκληση. Επιτρέψτε μου να εκφράσω τις ιδέες μου για το πώς θα μπορούσε αυτό να επιτευχθεί πρακτικά:
1. Απευθυνόμαστε σε μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου ή μόνο Λυκείου. Το να απευθυνθεί κανείς σε παιδιά του Δημοτικού είναι μάλλον άσκοπο.
2. Με ευθύνη του Δήμου και πρόσκληση σε τοπικούς ιστορικούς και ορεξάτους φιλολόγους φτιάχνεται ένα πρόγραμμα στο PowerPoint και μεταφέρεται σε CD, όπου παρουσιάζεται οπτικοποιημένο ιστορικό υλικό του 20ου αιώνα για τον κάθε τόπο ξεχωριστά, με τα απαραίτητα επεξηγηματικά κείμενα ώστε να υπάρχει μια ενιαία βάση παρουσίασης και να αποφεύγονται ενδεχόμενες παρεκτροπές.
3. Ορίζεται ένας καθηγητής σε κάθε σχολείο, Γυμνάσιο ή Λύκειο, που αναλαμβάνει την παρουσίαση του CD στους μαθητές.
4. Καθιερώνεται ένα δίωρο τον μήνα, μέσα στο ωρολόγιο πρόγραμμα και όχι Παρασκευή για ευνόητους λόγους, που θα παρουσιάζεται το "μάθημα". Αυτό αρχίζει από τον Οκτώβριο και ολοκληρώνεται τον Απρίλιο. Για τον Οκτώβριο και τον Μάρτιο, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η παραμονή των εθνικών επετείων, ο εορτασμός των οποίων έχει εκφυλιστεί και ευτελιστεί, στο στυλ "πάμε να πούμε κανα δυο ποιήματα και μερικά τραγουδάκια και να την κάνουμε για καφέ και αγορά". Το ίδιο και η επέτειος του Πολυτεχνείου για τον Νοέμβριο.
5. Η παρουσίαση να μην έχει τα χαρακτηριστικά του μαθήματος, ώστε να μη φτιαχτεί άλλη μια "μισητή Ιστορία". (Όχι βαθμοί - όχι εξετάσεις - μόνο υποχρεωτική παρουσία)
6. Στο τέλος της χρονιάς το CD παραδίδεται στους μαθητές. Μπορεί σε κάποιους να ανοίξει αργότερα η όρεξη.
Τα μέσα που απαιτούνται για το παραπάνω εγχείρημα είναι ελάχιστα και διαθέσιμα σε όλα τα σχολεία: Ένα laptop, ένας projector και μια οθόνη, πολύ μεράκι, φιλότιμο και ανιδιοτέλεια.
Καταλαβαίνω ότι συνήθως ιδέες υπάρχουν, αλλά σταματούν στη γραφειοκρατία. Ένα τέτοιο πρόγραμμα σίγουρα θα έπρεπε να περάσει και να εγκριθεί από το αρμόδιο Υπουργείο "Παιδείας, Θρησκευμάτων και δια βίου Μάθησης", ώστε να ενταχθεί στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Και το Υπουργείο αυτό, με την άμεση συναίνεσή του, θα έκανε το πρώτο βήμα για τη δικαίωση του νέου τίτλου του και της προσθήκης που έγινε στον προηγούμενο τίτλο του.
Το επόμενο, και δυσκολότερο, βήμα είναι η έγκριση του περιεχομένου του CD.
Δεν γνωρίζω τις διαδικασίες. Αντιλαμβάνομαι, όμως, ότι αν αυτό ανατεθεί, και λόγω της ιδιαιτερότητάς του, στις κατά τόπους Διευθύνσεις Εκπαίδευσης έχει πολλές ελπίδες να προχωρήσει. Αν πρέπει να αποφανθεί για κάθε CD κάθε περιοχής το Υπουργείο κεντρικά, τότε είναι πασιφανές ότι ισχύειη λαϊκή ρήση "χ--- ψηλά κι αγνάντευε".
Καλύτερα να τα ξεχάσουμε όλα και να εντρυφήσουμε, για πολλοστή φορα, στον βίο και πολιτεία του Παυσανία ή του Μιχαήλ Γ΄... Εν τέλει ίσως αυτό να μας αξίζει πραγματικά...