Πέρυσι, ακριβώς τέτοιο καιρό, είχαμε μιά ανάρτηση με θέμα τη παμπ του Νίκου Σαλαβάτη στη Βενιζέλου. Ελάχιστοι θυμόταν το όνομα της παμπ (Vanitas), αλλά όλοι θυμόταν τον ίδιο και το χώρο της στον οποίο περάσαμε άπειρες ώρες. Ο Κώστας μας θύμισε ότι ή Ευγενία του είχε φέρει από την Ινδία και ένα sitar, ενώ ο Μιχάλης τους στίχους του ποιήματός του ''Αντιστέκομαι'' που μελοποίησε ο Θ.Γκαϊφύλιας.Τον Δεκέμβριο το πολύ αξιόλογο ΠεριΩδικό της Πόλης είχε ένα εκτενέστατο αφιέρωμα για τη ζωή του Ν. Σαλαβάτη -
που έφυγε στα 55 του-απ΄όπου οι πληροφορίες και οι εικόνες. Το Vanitas το άνοιξε το 1979 και ήταν το πρώτο εναλλακτικό μπαρ της Καβάλας. Πρωτοποριακή η κίνησή του, που είχε όμως σαν αποτέλεσμα την περιθωριοποίησή του στη συντηρητική επαρχιακή πόλη. Το μαγαζί λειτούργησε μέχρι το 1991 και μετά ακολούθησαν το ''32'' και τέλος το ''VOX''. Στο ίδιο άρθρο του περιοδικού, ο Αργύρης Μπακιρτζής θυμάται και σχολιάζει:''... Στο τραγούδι μου Το πολλαπλό σου είδωλο, το γνωστό ''Συχνάζεις στο Μικρό καφέ κι εγώ στη Μυροβόλο'', υ
πάρχει ο στίχος '' Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά/ εγώ έντεκα με μία/ έτσι που όσο κι αν θέλουμε / ποτές δεν θα ιδωθούμε''. Η παμπ του τραγουδιού ήταν το μπαρ του Σαλαβάτη. Από τα χρόνια εκείνα συναντιόμασταν κάπου-κάπου, πάντα τυχαία... Η μνήμη των περισσοτέρων ανθρώπων ξεθωριάζει εύκολα. Μερικοί όμως μοιάζουν να κινούνται στο περιθώριο της πόλης και να τη στοιχειώνουν, σαν σκιές μιάς αντανάκλασης της πραγματικότητας , μακριά από την αφόρητη εξωστρέφειά της με το κυνήγι των χρημάτων και την τηλεοπτικού τύπου επιδειξιομανία των εχόντων και των κρατούντων. Σαν μιά τέτοια σκιά αισθάνομαι σήμερα το μακαρίτη, αγαπητό Νίκο Σαλαβάτη.''Αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο το αφιέρωμα για τον Ν.Σ. που πρωτογνωρίσαμε με τη κιθάρα του στο ''Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ''...
