
Ο φωτογραφος ηταν ο Χρηστος Χ και ο οποιος επεξεργασθηκε τις φωτογραφιες για δημοσιευση.
A Class of 1977 reunion inspired blog. Kavala, Greece and beyond

Επιστροφή στις ανθρώπινες σχέσεις, στις παρέες και στη διασκέδαση της συντροφιάς. Στις παρέες που χάσαμε, παρασυρμένοι από την καθημερινότητα που μας έκανε πιό αδιάφορους, πιό επιτυχημένους (νομίζαμε) κοινωνικά και πιό αναίσθητους. Αυτές τις παρέες θέλουμε να ξαναβρούμε (που όπως τραγουδάει ο Διονύσης Σαββόπουλος στο ''Ας κρατήσουν οι χοροί'' έχουν γράψει ιστορία) οι φοβισμένοι και εθισμένοι στη μοναξιά πολίτες της οικονομικής κρίσης.



πάρχει ο στίχος '' Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά/ εγώ έντεκα με μία/ έτσι που όσο κι αν θέλουμε / ποτές δεν θα ιδωθούμε''. Η παμπ του τραγουδιού ήταν το μπαρ του Σαλαβάτη. Από τα χρόνια εκείνα συναντιόμασταν κάπου-κάπου, πάντα τυχαία... Η μνήμη των περισσοτέρων ανθρώπων ξεθωριάζει εύκολα. Μερικοί όμως μοιάζουν να κινούνται στο περιθώριο της πόλης και να τη στοιχειώνουν, σαν σκιές μιάς αντανάκλασης της πραγματικότητας , μακριά από την αφόρητη εξωστρέφειά της με το κυνήγι των χρημάτων και την τηλεοπτικού τύπου επιδειξιομανία των εχόντων και των κρατούντων. Σαν μιά τέτοια σκιά αισθάνομαι σήμερα το μακαρίτη, αγαπητό Νίκο Σαλαβάτη.''
ΑΥΤΟ είναι εισιτήριο/κάρτα μέλους. Όπως είναι γνωστό, στην Καβάλα ΔΕΝ υπάρχουν clubs με μέλη. Πάντως, Κώστα, πολύ κοντά έπεσες.
Παρακαλώ απαντήστε και δικαιολογήστε την απάντησή σας στην ερώτηση "τι είναι το παραπάνω χαρτί"
Η ωραία και εκτεταμένη παραλία της Καβάλας ήτο κατάμεστος λαού διά την παρακολούθησιν της καταδύσεως του Τιμίου Σταυρού. Ο θαυμάσιος ''ανοιξιάτικος'' καιρός επέτρεψε την μεγάλην συρροήν φιλοθρήσκων...έγραφε την επόμενη μέρα ο Ταχυδρόμος. Είμαι βέβαιος ότι
αρκετοί από μας με τους γονείς τους θα βρίσκονται μέσα στο πλήθος για να δουν ποιός θα πιάσει πρώτος το Σταυρό.


Διαβάζοντας πριν καιρό το βιβλίο του Άγγλου συγγραφέα David Lodge Ανήκουστος βλάβη (στ ΄Αγγλικά death sentence), βρήκα ένα κείμενο για το έθιμο του ποδαρικού των Άγγλων.