Τα ψώνια της τελευταίας στιγμής. Όλο και κάτι θα ξεχάστηκε, ένα δώρο για κάποιον ή ένα υλικό για το αυριανό τραπέζι, οπότε ξανά έξω. Αλήθεια τι τρώτε το μεσημέρι των Χριστουγέννων; Την παραδοσιακή γαλοπούλα ή αρνί; Μήπως χοιρινό ή κόκορα γεμιστό που είναι και πιό light;Στην φωτογραφία, Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα του 1962. Το κρεοπωλείο Ολύμπιον των Σκουντέλη,όπου πατέρας και γιοί, ποζάρουν καμαρωτοί στο φακό. Θυμάμαι τέτοιες μέρες τα κρεοπωλεία στη Δοϊράνης με φορτωμένα τα τσιγκέλια τους με σφάγια. Και στη πλατεία κόσμο να πηγαινοέρχεται. Διάβασα στο εξαιρετικό βιβλίο της Ε. Πέγιου, Βόλτα στην Καβάλα του χθές, ότι τα κρεοπωλεία παλιότερα (1929; ) βρίσκονταν στην Ίωνος Δραγούμη, απέναντι από τα μαγαζιά των Ανανιάδη, Μερτζιανίδη, Χτενά κ.ά. Παραθέτω μέρος του:
'' Εκεί, έξω από τα τείχη
του πανδοχείου(καραβάνσεράι) του Τζώρκα, στήθηκαν τα κρεοπωλεία... Τα παραγκοειδή κρεοπωλεία, ένα από τα οποία ήταν των συνεταίρων Τσακμάκη-Βλαχοδήμου, διέθεταν τότε ολόπαχα σφαχτά, συνήθως γίδες και προβατίνες, τις οποίες στόλιζαν ειδικά το Πάσχα με τρέσες από χαρτί και κόκκινους χάρτινους φιόγκους, ενώ έδιωχναν με φυσερά τις μύγες. Έντεχνα χάραζαν τις ολόπαχες ουρές των ζώων, τα λεγόμενα ''κουουρούκια'', με παράλληλες χαρακιές, για να φαίνεται πόσο παχιά ήταν τα σφαχτά. Η εικόνα αυτή ικανοποιούσε την επιθυμία και την όρεξη των τότε καταναλωτών, οι οποίοι γυρόφερναν τα κρεοπωλεία, προκειμένου να διαπιστώσουν ποιό είχε τα πιό παχιά σφαχτά. Το άπαχο κρέας θεωρούνταν τότε άνοστο και άχρηστο...''Προφανώς έννοιες όπως χοληστερίνη, τριγλυκερίδια, HDL κλπ τους ήταν άγνωστες. Εξάλλου τόσο σπάνια που έτρωγαν κρέας, αποκλείεται να είχαν τέτοια προβλήματα.
