Μικρότερη η συμμετοχή, αλλά διόλου υποτονική, στην καθιερωμένη και θεσμοθετημένη πλέον έξοδο της Πέμπτης. Είμαι σίγουρος ότι κι αυτοί που δεν έρχονται, εκείνη την ώρα μας σκέφτονται. Αυτή τη φορά δεν είχε φαγητό, αλλά μόνο ποτό (αν και δύο-φαίνεται ποιοί- ''χτύπησαν'' δύο πίτες ο καθείς από το απέναντι γωνιακό σουβλατζίδικο). Καθήσαμε μέσα, λόγω υγρασίας, μολονότι τα τραπέζια έξω ήταν γεμάτα. Μάλιστα συναντήσαμε φεύγοντας και το Γιάννη Κουκιά με το Χρήστο Ευθυμίου, συμμαθητές του Α΄ Αρρένων. Πήραμε ένα εξαιρετικό κρασί ακούγοντας καλή ελληνική μουσική. Μεταξύ των θεμάτων συζήτησης διαπιστώθηκε ότι η Ελλάδα πέρα από τις ομορφιές της φύσης και την ιστορία της, έχει ακόμη κάτι αιώνιο: το φιλόξενο χαμόγελο των ανθρώπων της.
Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010
blog comments powered by Disqus