Βράδυ καλοκαιριού, τέλη Ιουλίου, στη βεράντα. Με το Νίκο, την Πία, τον Παναγιώτη και την Όλγα. Μετά τη κούραση και το άγχος της ζεστής μέρας η παρέα είναι η καλύτερη ανταμοιβή. Σε λίγο, ανάμεσα σ
τις κεραίες της τηλεόρασης, στα δώματα του ασσανσέρ, σε ηλιακούς θερμοσίφωνες, στους άχαρους όγκους των οικοδομών, ανατέλλει ένα κατακόκκινο φεγγάρι. Ανάμεσα στους τοίχους των γύρω πολυκατοικιών διακρίνονται κομμάτια θάλασσας που το λαμπύρισμά τους σε μαγεύει.Παρά τις τόσες παρεμβάσεις η πόλη τη νύχτα φαίνεται καλύτερη. Η ασχήμια διαλύεται μέσα στο φως του φεγγαριού.Στην Ελλάδα τα μπαλκόνια και οι βεράντες των σπιτιών παρατείνουν τα καλοκαίρια και είναι βασικό στοιχείο στις κατοικίες μας.
(Απ΄ότι φαίνεται και νεότεροι έχουν παρόμοιες απόψεις).
