γλυκύτατόν μου Τέκνον,
που έδυ σου το κάλλος;
Υιέ Θεού παντάναξ,
Θεέ μου πλαστουργέ μου,
πώς πάθος κατεδέξω;
Έρραναν τον Τάφον αι Μυροφόροι μύρα,
λίαν πρωί ελθούσαι...
(Μεγάλες Παρασκευές, από νωρίς το απόγευμα στην εκκλησία της Μεταμόρφωσης, ακούγαμε τα κορίτσια της συνοικίας να το τραγουδούν.)
