Για πρώτη φορά στο Λονδίνο, στη ζωή μου, το προηγούμενο δεκαήμερο.
Αδύνατον να καταγράψω όλες τις εντυπώσεις μου. Θα περιοριστώ σε πέντε διαπιστώσεις:
1ος μύθος: Το Λονδίνο είναι μια ευρωπαϊκή μεγαλούπολη.
Κυκλοφορώντας επί δέκα μέρες στο ευρύτερο κέντρο της πόλης, αποκόμισα την εντύπωση ότι βρίσκομαι σε ασιατική μεγαλούπολη. Τουλάχιστον οι μισοί ανήκαν στην κινεζική φυλή και από τους υπόλοιπους, οι μισοί είχαν ινδο-πακιστανο-αφγανική προέλευση.
2ος μύθος: Το Λονδίνο είναι μια πανάκριβη πόλη.
Διαπίστωσα ότι η αγορά ρούχων και παπουτσιών είναι στα ίδια επίπεδα με την ελληνική. Ο καφές και η μπύρα ασύγκριτα πιο φτηνά και το κρασί στα ίδια επίπεδα. Όσο για το φαγητό, υπάρχουν όλων των ειδών οι επιλογές και μπορεί κανείς να χορτάσει ευπρεπώς ακόμη και με σημαντικά λιγότερα χρήματα σε σχέση με την Ελλάδα.
3ος μύθος: Το ταξί στο Λονδίνο είναι το ακριβότερο της Ευρώπης.
Εδώ, πρέπει να διευκρινιστεί ότι ο ταξιτζής στο Λονδίνο θα σου μιλήσει ευγενικά, δεν θα καπνίζει, δεν θα ακούει ραδιόφωνο, δεν θα ανοιγοκλείνει τα παράθυρα κατά τη βούλησή του, δεν θα σου εξιστορήσει τις δυσκολίες του κλάδου του, θα σου φορτώσει και εκφορτώσει τις αποσκευές χωρίς επιπλέον χρέωση, δεν θα πάρει άλλον ή άλλους πελάτες από τον δρόμο και θα σε μεταφέρει στον προορισμό σου από τον συντομότερο δρόμο. Αν και χρησιμοποίησα ελάχιστα ταξί, μου φάνηκε ότι δεν ήταν ακριβότερο από την Αθήνα.
4ος (επίκαιρος) μύθος: Το Λονδίνο συγκλονίζεται από ταραχές.
Ίσως έχουμε νωπές στο μυαλό μας τις ταραχές στο κέντρο της Αθήνας με τους εμπρησμούς, λεηλασίες κλπ. Ίσως και τα ελληνικά ΜΜΕ θέλησαν να δείξουν ότι και αλλού γίνονται φασαρίες. Η αλήθεια είναι ότι οι γειτονιές, όπου κυρίως ξέσπασαν οι ταραχές, απέχουν από το κέντρο του Λονδίνου είκοσι λεπτά με το τρένο. Σαν να είναι, δηλαδή, η Καβάλα το κέντρο και οι ταραχές να γίνονται στη Δράμα! Στο ευρύτερο κέντρο του Λονδίνου όχι μόνο δεν έγινε τίποτε, αλλά έχεις την αίσθηση ότι ούτε που θα μπορούσε να γίνει ο,τιδήποτε. Η παρουσία της Αστυνομίας είναι συνεχής αλλά διακριτική, ενώ είναι άμεση, δυναμική και αποτελεσματική όταν χρειαστεί.
Και μια πραγματικότητα: Η βροχή!
Στις εννέα από τις δέκα μέρες δεν έλειψε η βροχή. Έστω και λίγες σταγόνες κάθε μέρα έπεφταν, έτσι που το κουβάλημα μιας ομπρέλλας ήταν απαραίτητο.
Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011
blog comments powered by Disqus