''...Θυμάμαι οτι ήταν κάπως μαγκιά το να φοράς κοντό παντελόνι όλη τη χρονιά. Υπήρχε ένας άτυπος ανταγωνισμός για το ποιός φορούσε κοντό παντελόνι ακόμα και τις πιο κρύες μέρες του χειμώνα'' σχολιάζε ο Κώστας. Ίσως να ήταν μαγκιά, ίσως και λόγοι οικονομίας...Θυμάμαι ότι στο σχολείο φορούσαμε μακριά παντελόνια με τα πρώτα κρύα και βάζαμε τα κοντά με τις πρώτες ζέστες της άνοιξης, αυξάνοντας έτσι την ευφορία που φέρνει αυτή η εποχή, την ελευθερία κινήσεων στο παιχνίδι και τις προσδοκίες για τις επερχόμενες καλοκαιρινές διακοπές. Νομίζω ότι τελευταία φορά που έβαλα κοντά παντελόνια ήταν το καλοκαίρι της Α΄Γυμνασίου, παρά τις αποδοκιμασίες της μάνας μου για την ''παλιομάλτα που ήθελα να βάλω καλοκαιριάτικα'' .Οι γονείς μας πάλι φορούσαν κοντά παντελόνια ακόμη και στις μεγάλες τάξεις του Γυμνασίου. Με μεγάλη περηφάνεια πρωτοφορούσαν μακρύ παντελόνι αποχαιρετώντας έτσι την εφηβεία. Στη φωτογραφία ο Λάζαρος Χατζηλιάδης- μαθητής ήδη της Δ΄Γυμνασίου- με το πηλήκιο και πρώτος από αριστερά με κοντό παντελόνι, όπως φυσικά και όλοι οι υπόλοιποι.
(Η φωτο είναι τραβηγμένη στις 17 Οκτ 1942 στο Κάστρο της -υπό Γερμανική κατοχή- Λήμνου. Εκεί κατέφυγε η οικογένειά του εξαιτίας της Βουλγαρικής κατοχής της Καβάλας επειδή οι γονείς ήταν δάσκαλοι.)
