Και προσπαθώ να θυμηθώ τι είχε εκείνος ο χειμώνας για να μας κάνει να βλέπουμε έτσι τα πράγματα. Όλα μοιάζουν τόσο μακρινά και ειδυλλιακά από την απόσταση του χρόνου...
Πάντως, σίγουρα, δεν είχε υπόψη του τι θα συνέβαινε σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα. Όλα φαίνονται λοφάκια μπροστά στο βουνό που ανεβαίνουμε τώρα - και η πρόβλεψη είναι ότι το μονοπάτι για την κορυφή του θα δυσκολέψει πολύ στη συνέχεια. Απόκρημνες πλαγιές, βράχια, και χαράδρες θα βρεθούν στο διάβα μας. Θα κληθούμε να ισορροπήσουμε σε δύσκολα σημεία, να αναρριχηθούμε σε κατακόρυφα βράχια ενώ κάτω μας θα υπάρχουν αβυσσαλέου βάθους χαράδρες. Και, αλοίμονο, η κορυφή ούτε που φαίνεται.
Δυστυχώς, πηδώντας αυτόν τον χειμώνα δεν μπορούμε να πούμε ότι καθαρίσαμε άλλα δέκα χρόνια. Μόνο αυτόν τον χειμώνα καθαρίσαμε.
Καλό μήνα σε όλους. Και κουράγιο. Θα μας χρειαστεί. Και τις Πέμπτες κανένα ποτηράκι για "... να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε..."
ΥΓ. Κώστα, μπήκε η άνοιξη. Ώρα για αλλαγή της χειμωνιάτικης φωτογραφίας στο blog.
