Εσείς που ήσασταν μεταξύ 26 Απριλίου και 9 Μαίου 1986;

Με αφορμή τα συμβαίνοντα στην Ιαπωνία, ας γυρίσουμε πίσω 25 χρόνια..........

Αυτό είναι το ραδιενεργό σύννεφο που έφυγε από το Τσερνομπίλ και ταξίδεψε πάνω από την Ευρώπη από τις 26 Απριλίου μέχρι τις 9 Μαΐου το 1986--εσείς που ήσασταν τότε;;; ΘΑ ΠΑΘΕΤΕ ΣΟΚ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! http://www.irsn.fr/FR/popup/Pages/tchernobyl_video_nuage.aspx

29 Μαρτίου

Δεν αναγράφεται στο Εορτολόγιο. Δεν αναφέρεται στη Wikipedia. Όμως, σαν σήμερα, πριν από 52 χρόνια γεννήθηκε ο Βενιαμίν της σειράς μας, ο Βαγγέλης Σαμαράς. Χρόνια Πολλά και Καλά, Βαγγέλη!

Ένα σχόλιο, δύο φωτογραφίες και λίγη Ιστορία

...''Οι μύλοι για μένα ήταν εμβληματικό κτίριο της Καβάλας, κατάλοιπο μιας εποχής βιομηχανικής ανάπτυξης, δυσκολιών, κοινωνικών συγκρούσεων, κοινωνικών πολώσεων αλλά μέρος της ιστορίας της πόλης, αντάξιο των καπναποθηκών και των νεοκλασσικών κτιρίων που ελάχιστα παρέμειναν.Τους έβλεπα απο μικρή απο το μπαλκόνι μου, και ήξερα οτι εκεί ειναι το δυτικό όριο της πόλης. Με σόκαρε η ελαφρότητα με την οποία εκφράστηκε ο τότε Δήμαρχος. Ηταν άσχημοι είπε. Τι θέλουν οι Παριζιάνοι και κρατάνε κι εκείνον τον Πύργο του Άιφελ; Άκουσα διάφορα εκείνη την εποχή. Για το οικόπεδο, την θέση, τα λεφτά. Και την πολιτική σπέκουλα κατόπιν εορτής με τις φιέστες της αντίδρασης μπροστά στις κάμερες. Λυπήθηκα. Ναι, δεν ήταν όμορφοι, αλλά μη μιλάνε για ομορφιά αυτοί που γέμισαν ασχήμια την πόλη. Ας ενδιαφερθούν πρώτα για τις καπναποθήκες που ρημάζουν, το μέγαρο Κραντονέλλη που αφήσανε τον τωρινό ιδιοκτήτη να το κάνει ρημαδιό. Και έπειτα, ακόμη και τα άσχημα, όταν αντιπροσωπεύουν μια παράδοση που χάνεται, αξίζει να διατηρούνται. Για να θυμίζουν το παρελθόν της πόλης''...( Μαρία Π. )

Το βιομηχανικό συγκρότημα των μύλων Γεωργή-Νικολετόπουλου κτίσθηκε σε οικόπεδο 4000 τ.μ. και αποτελούνταν από πέντε κτίρια ένα εκ των οποίων το σιλό που έφθανε τα 42 μέτρα. Εγκαινιάσθηκε στις 11-09-1938, πτώχευσε το 1969 και κατεδαφίσθηκε συστηματικά τα τελευταία χρόνια. Τα σιλό κατεδαφίσθηκαν το 2005. Στην επάνω φωτογραφία το κτίριο το 1961 με τη πόλη να διακρίνεται στο βάθος. Η δεύτερη είναι τραβηγμένη τη δεκαετία του ΄70 από τη Ραψάνη.

Οι μυλοι στην τηλεοραση

Την Πεμπτη το βραδυ με παιρνει ενα φιλος τηλεφωνο και μου λεει οτι βλεπει μια εκπομπη στη τηλεοραση και εχει κατι για την Καβαλα και αποθηκες. Δεν το προλαβα να το δω, αλλα το ειδα στον ιστιακο κομβο του καναλιου σημερα το πρωι, ηταν μια εκπομπη για μια εταιρεια που κανει ανατιναξεις και ειχαν κανει την ανατιναξη των μυλων στην Καβαλα. Ηταν ωραιο να δω την Καβαλα, αλλα και λυπη για την εξαφανιση ενος κτιριου που ηταν ιδιαιτερα αγαπητο στους περισσοτερους καβαλιωτες.

H παρέλαση αρχίζει

Τελευταία συγκέντρωση στο χώρο του μπάσκετ στο πάρκο, και σε λίγο ξεκινάμε. Ανάμεσα στο Γιάννη Κουτσουρίδη και στον Παναγιώτη Χατζηαναστασίου διακρίνεται ο - εορτάζων σήμερα-Βαγγέλης Σαμαράς. Εμφανώς πιό αδύνατοι αλλά ακμαίοι και ρωμαλέοι. Τόσο που την επόμενη μέρα ο τοπικός τύπος να γράφει: Μαθηταί του Β΄Γυμνασίου Αρρένων εντυπωσίασαν με το ωραίο παράστημά και τη λεβεντιά τους, προκαλώντας τα ενθουσιώδη χειροκροτήματα του πλήθους...
(Σε λίγο θα κατεβούμε στην παραλία να θαυμάσουμε τα παιδιά των εικονιζομένων.)

Οροσημο

Εχουμε ξεπερασει τα 1000 αρθρα στο μπλογκ. Ειτε εχουμε πολλα να πουμε, ειτε μιλαμε πολυ.

Το μπλογκ ξεκινησε πριν 4 χρονια, το πρωτο αρθρο δημοσιευθηκε στις 14 Φεβρουαριου 2007.

Ελπιζω να το συνεχισουμε οσο νομιζουμε οτι προσφερει κατι. Απο ενα φορουμ εκφρασης ιδεων, μεχρι ενα μερος αναπολησης και νεων για ατομα της σειρας μας με αναμειξη με αλλα τελειως ασχετα πραγματα. πχ ενα αρθρο του Παναγιωτη για τα σηματα της τροχαιας ειναι πολυ δημοφιλες!

 

Ιστορια εορτασμου της 25ης Μαρτιου 1821

Για καποιο λογο, παιρνω ενα εβδομαδιαιο εμαιλ απο το 24grammata.com. Γενικα τα σβηνω αλλα το χθεσινο τραβηξε την προσοχη μου μια και δεν ηξερα το πως ξεκινησε ο εορτασμος.

γράφει ο Γιώργος Δαμιανός

Η 25η Μαρτίου, ως ημέρα της εθνικής παλιγγενεσίας, γιορτάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα του 1838 και από τότε καθιερώθηκε με θρησκευτική ευλάβεια σε όλο το πανελλήνιο. Η καθιέρωση της εορτής οφείλεται στην επιμονή και το πείσμα του Δημάρχου της Αθήνας Δημ. Καλλιφρονά ( 1805 – 1879) [1, για τη βιβλιογραφία 24grammata.com]. Ο Δήμαρχος ήρθε σε ρήξη με τη βαυαρική διοίκηση και συγκεκριμένα με το Υπουργείο των Εσωτερικών το οποίο δεν επιθυμούσε έξοδα για γιορτές, όταν οι αγωνιστές δεν είχαν να φάνε. Κατά μία άλλη εκδοχή το Παλάτι, μάλλον, δεν επιθυμούσε να συνδέσει την εθνική εορτή με την Ορθοδοξία, για να μη δώσει την ευκαιρία στην Εκκλησία να καπηλευτεί την επανάσταση των Ελλήνων. Τελικά, ο Δήμαρχος θα οργανώσει μόνος του [2 για τη βιβλιογραφία 24grammata.com] τον εορτασμό και εκ του αποτελέσματος κατάφερε να δώσει πανηγυρική ατμόσφαιρα, που ευχαρίστησε τους 17.000 Αθηναίους, οι οποίοι κατοικούσαν, τότε, στην πρωτεύουσα. Συγκεκριμένα, σημαιοστόλισε την πόλη και καθάρισε τις (λιγοστές) πλατείες. Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Και την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς. Αριθμός συμβολικός , που συνδυάζεται με το '21 της επανάστασης. Άρχισαν, έπειτα, να χτυπούν πανηγυρικά οι καμπάνες των εκκλησιών.

Το πρωί, της 25ης Μαρτίου 1838, εψάλη δοξολογία στον, τότε, Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης (στην οδό Αιόλου), στην οποία, και μόνο εκεί, παραβρέθηκε και ο Όθων ντυμένος με την παραδοσιακή φουστανέλα. Το απόγευμα οργανώθηκε από το Δήμο χορός στην πλατεία των παλαιών Ανακτόρων στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι νέοι της πόλης ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη και τους παρακολούθησαν πολλοί από τους Αγωνιστές του 1821. Τη νύχτα ο Δήμαρχος, πάντα, φωταγώγησε με λαδοφάναρα[3 για τη βιβλιογραφία 24grammata.com] τους κεντρικούς δρόμους και την Ακρόπολη.

Τέλος, οι Αθηναίοι έμειναν αποσβολωμένοι από το υπερθέαμα, όταν αντίκρισαν στο Λυκαβηττό φαναράκια που τα κρατούσαν νεολαίοι της εποχής και σχημάτιζαν ένα τεράστιο φωτεινό σταυρό με τις λέξεις «Εν τούτω Νίκα»[4για τη βιβλιογραφία 24grammata.com]. Έτσι, το 1838 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25 Μαρτίου, ως μέρα μνήμης των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821. Και τούτη η γιορτή έγινε με γκρίνια, με διαφωνίες και με πλουσιοπάροχη μεγαλοπρέπεια (ενώ χρήματα δεν υπήρχαν), κατά την πατροπαράδοτη συνήθεια μας. Οι κακές γλώσσες λένε ότι για τη γιορτή ετούτη δαπανήθηκε μέρος των χρημάτων, που προοριζόταν για την ανέγερση του Πανεπιστημίου.

Παρατηρησεις

Γεγονοτα των τελευταιων ημερων που μου εκαναν εντυπωση:

Εβλεπα τις εικονες με τους εθελοντες γιαπωνεζους πυροσβεστες για να παρουν μερος στην ανιμετωπιση του πυρηνικου ατυχηματος και θυμαμαι το 1985 οταν η Καβαλα καιγοταν, ο περισσοτερος κοσμος παρακολουθουσε το θεαμα με ελαχιστους εθελοντες για την καταπολεμηση της φωτιας.

Ο τροπος αντιμετωπισης της καταστασης απο τους γιαπωνεζους θυματα του σεισμου. Οι ανθρωποι πειναν και περιμεναν στη σειρα με ηρεμια για να παρουν λιγο ρυζι.

Κανοντας την μεσημεριανη μου βολτα, περασα απο την Downing Street. Ειχε 2 διαδηλωσεις ταυτοχρονα, η μια απο Λιβυους που διαμαρτυροντουσαν για τον βομβαρδισμο της χωρας τους και η αλλη, ακριβως διπλα, που μου εκανε εντυπωση. Το πρωτο συνθημα που ειδα, ηταν θανατος στον Γκανταφι, οποτε σκεφτηκα οτι πρεπει να ειναι υποστηρικτες της εξεγερσης. Μετα ομως ειδα τα αλλα συνθηματα, "Μοναδικη σωτηρια για την Λιβυη ειναι ο νομος σαρια" και καταλαβα οτι ηταν ενα ακραιο μουσουλμανικο γκρουπ, με τους δικους τους στοχους για αυτα που συμβαινουν στον αραβικο κοσμο.

40 ΧΡΟΝΙΑ (2)

Πριν σχεδόν ένα μήνα είχα δημοσιεύσει μια ανάρτηση όπου καλούσα παλιούς συμμαθητές και συμμαθήτριες από το 12ο Δημοτικό, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 40 χρόνων από την αποφοίτησή μας, να επικοινωνήσουν μαζύ μου για να διοργανώσουμε μια συνάντηση - reunion, στην νεοελληνική.
Ανταπόκριση; Καμμία (Εκτός από τη Μαρία - για να μην την αδικώ).
ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
Είχα κι εγώ μεγάλο φόρτο εργασίας, δεν μπόρεσα να το κυνηγήσω. Σε μερικούς, που απευθύνθηκα, ήταν ιδιαίτερα θερμοί, αλλά μέχρι εκεί.
Τέτοιες συναντήσεις, όμως, δεν διοργανώνονται χωρίς την ενεργή συμμετοχή πολλών.
Τις επόμενες μέρες θα προσπαθήσω να κάνω κάποιες ενέργειες και, αν ευωδοθούν, βλέπουμε...

Bύρωνας και Αϊ Γιάννης (ΙΙ)

Συνεχίζoντας το θέμα της ανάρτησης της 21/2 με δύο ακόμη φωτογραφίες της πόλης, τραβηγμένες από τον Καπάιο το καλοκαίρι του 1961: Στη πρώτη διακρίνονται οι εργατικές κατοικίες (Α), νοτιότερα η οδός Βουλγαροκτόνου (Β), οι στρατιωτικοί φούρνοι (C) και τα ''Θερμά Θαλάσσια Λουτρά '' (D), καθημερινή μας διαδρομή για τα καλοκαιρινά μας μπάνια. Πιό πέρα, ο απέραντος χώρος παιχνιδιού και ξενοιασιάς το Μαρούλι (Ε) και το γνωστό- και σε άλλες γειτονιές- γήπεδό του (F). Βορειότερα φαίνεται το σπίτι του Β. Σαμαρά (G) στου οποίου τον 1ο όροφο έμενε ο Γ. Ναλμπάντης, ενώ ακριβώς από κάτω διακρίνεται επί της Εγνατίας το σπίτι του Φώνη. Η 7ης Μεραρχίας (Η), η 16ης Ταξιαρχίας (Ι), ένα μέρος από το Σουηδικό (J), η οδός Αιμιλιανού (Κ) και η οδός Κων/πόλεως (Ν). Απέναντι από το Πυθαγόρα (Μ) φαίνεται η πρώτη πολυκατοικία της πόλης (L)- επί της οδού Αγ. Λαύρας- κτισμένη το 1958 σε μελέτη του Χρ. Μπάτση. Μπροστά από τον Πυθαγόρα υπάρχει ακόμη το Ορφανοτροφείο της Μητρόπολης (πρώην Νοσοκομείο Ευαγγελισμός) που κατεδαφίσθηκε το 1971 κατά τη διαπλάτυνση του δρόμου.
Στη δεύτερη μεγάλη φωτογραφία στο μπάζωμα, έχουν κατασκευασθεί το πρατήριο καυσίμων Ρωμανίδη (Ο), το ΚΤΕΛ (Ρ) και το κτίριο του ΙΚΑ (Q). Στη νέα παραλία που έχει διαμορφωθεί παρατηρήστε ότι το ΝΟΚ (R) δεν έχει κτισθεί ακόμη. Διακρίνονται ακόμη η οδός Ρούσβελτ (S), κεντρικά οι δύο καπναποθήκες της Φιλοπτώχου (Τ) που κτίσθηκαν το 1906 για να συνδράμουν στη λειτουργία του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός και απέναντι το 12ο Δημοτικό (U). Πιό πέρα το σημερινό Δημοτικό Ωδείο (οικία Γρηγοριάδη) και το Πάρκο Φαλήρου (V) στο οποίο μόλις εκείνη τη χρονιά είχαν ολοκληρωθεί οι επιχωματώσεις. Βορειότερα επί της της Χαρ. Τρικούπη (X) διακρίνεται τμήμα του Ποσειδώνα (Υ), το πάρκο Βουλγαρίδη (Z) στη θέση του οποίου χτίσθηκε το 25ο Δημοτικό και οι καπναποθήκες Μάγιερ (W) έχοντας αριστερά τους το κατεδαφισμένο παλιό Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης (πρώην αναψυκτήριο Φάληρο).

Το μεγεθος μετραει?

Ειναι κατα καποιο τροπο αστεια η συμπτωση καθως πριν μερικες μερες καναμε την συζητηση για τις ταξεις των 83 παιδιων στην δεκαετια του 60 και οι αλλαγες στα σχολεια σημερα (που μια απο τις επιπτωσεις θα ειναι μεγαλυτερες ταξεις) ξεσηκωνει γονεις σε διαμαρτυριες.
Οι σημερινοι γονεις εχουν μεγαλυτερες απαιτησεις (και γιατι οχι). Οι δικοι μας οι γονεις ισως να ειχαν μεγαλυτερη εμπιστοσυνη στο συστημα και λιγοτερη αναμιξη στη μορφωση μας (περα απο την υποστηριξη που μας προσφεραν).
Διαβασα αρκετα αρθρα για το θεμα των σχολειων και οπως συνιθιζεται πλεον, οι αποψεις εκφραζονται με ακραιο τροπο που κανει αδυνατον να μπορεσει καποιος τριτος να καταλαβει τα υπερ και τα κατα.

Έλα ο επόμενος...................

Γιαούρτωσαν τον Πάγκαλο στα Καλύβια.........................

Κάπου μου προξενεί θλίψη αυτή η κατάντια μας, κάπου λέω "καλά τον κάνανε τον κοπρίτη".

Από εδώ: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=276716&cid=4

Για περάστε, για περάστε.....

Ένα νέο αγχολυτικό παιχνίδι:

http://www.greekpayback.com/game_4.htm

στην πρώτη απόπειρα, 2.400.......... το καταχάρηκα λέμε.

Πολύ καλές !

Παραθέτω την ηλεκτρονική διεύθυνση ενός αξιόλογου φωτογράφου του Μάκη Παυλίδη. Αξίζει να την επισκεφθείτε.
http://makispavlidis.gr
Έχει πάρει μέρος σε oμαδικές εκθέσεις φωτογραφίας στην Καβάλα και έκανε την πρώτη ατομική έκθεση το 2006 με θέμα: Χαμόγελα και Τοπία. Ακολούθησαν οι Διαδρομές 2007, Μορφές και τοπία 2008, Οργασμός στη Φύση 2010. Το 1997 κέρδισε το πρώτο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διαφάνειας της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας και το 2006 στο National Geographic στο πανελλήνιο διαγωνισμό τοπίου. Ασχολείται με τη φωτογραφία από το 1980.

Μικρή Εξωτική Ιστορία

Στη μακρινή Μπουργκίνα Φάσο, την εβδομάδα πριν τις τοπικές εκλογές, ο τοπικός άρχοντας έβγαλε τα συνεργεία και βάλθηκε να ρίχνει άσφαλτο στους δρόμους που ήταν στη δικαιοδοσία του και είχαν γεμίσει με τρύπες και σαμαράκια. Οι οδηγοί που καθημερινά ή περιστασιακά διανύουν τη διαδρομή από την Ουαγκαντούγκου στο προάστιο Νέα Ουαγκαρτούγκη, είδαν με ικανοποίηση να επουλώνονται οι πληγές του δρόμου που είχε γίνει επικίνδυνος, ιδιαίτερα στο κομμάτι ανάμεσα στο Στάδιο της Ουαγκαντούγκου και στο φανάρι της διασταύρωσης με την τοποθεσία, που στα αγγλικά μεταφράζεται "white sand", όπου διενεργείται και το τοπικό παζάρι καμηλών, στην κατεύθυνση προς την πόλη. Ικανοποιήθηκαν οι οδηγοί, αλλά φαίνεται ότι δεν υπερψήφισαν τον τοπικό άρχοντα. Κι αυτός φαίνεται ότι πήρε την εκδίκησή του. Ένα μήνα μετά, βγήκε νύχτα κι άρχισε να σπάζει την άσφαλτο πάνω στη στροφή. Κι επειδή κανένας δεν το αντιλήφθηκε, συνέχισε να κάνει το ίδιο όποιο σκοτεινό βράδυ μπορούσε. Σήμερα, τέσσερεις μήνες μετά τις εκλογές, ο δρόμος έχει μετατραπεί σε απίστευτη παγίδα και λένε ότι ο εκπεσών άρχοντας παραφυλάει πίσω από τους κοκκοφοίνικες να δει με ευχαρίστηση τα αυτοκίνητα των μη ψηφοφόρων του να τσακίζονται πάνω στα στηθαία ή στην παρακείμενη βουνοπλαγιά.
Ευτυχώς αυτά συμβαίνουν μόνο στην εξωτική και απολίτιστη Μπουργκίνα Φάσο...

Μπράβο παιδιά!

Δεύτερη μέρα δράσης σήμερα για τους kavalistas, με χαμόγελα και πολύ κέφι. Σε διάστημα δύο περίπου ωρών έβαψαν και φύτεψαν στην οδό Ομονοίας τις ζαρντινιέρες. Μου άρεσε επίσης και το σύνθημα τους: Το εμείς είναι πιό δυνατό από το εγώ. Κι εμείς μαζί σας.

Χειμωνιατικη μερα

Μακριά και κοντά παντελόνια

''...Θυμάμαι οτι ήταν κάπως μαγκιά το να φοράς κοντό παντελόνι όλη τη χρονιά. Υπήρχε ένας άτυπος ανταγωνισμός για το ποιός φορούσε κοντό παντελόνι ακόμα και τις πιο κρύες μέρες του χειμώνα'' σχολιάζε ο Κώστας. Ίσως να ήταν μαγκιά, ίσως και λόγοι οικονομίας...
Θυμάμαι ότι στο σχολείο φορούσαμε μακριά παντελόνια με τα πρώτα κρύα και βάζαμε τα κοντά με τις πρώτες ζέστες της άνοιξης, αυξάνοντας έτσι την ευφορία που φέρνει αυτή η εποχή, την ελευθερία κινήσεων στο παιχνίδι και τις προσδοκίες για τις επερχόμενες καλοκαιρινές διακοπές. Νομίζω ότι τελευταία φορά που έβαλα κοντά παντελόνια ήταν το καλοκαίρι της Α΄Γυμνασίου, παρά τις αποδοκιμασίες της μάνας μου για την ''παλιομάλτα που ήθελα να βάλω καλοκαιριάτικα'' .Οι γονείς μας πάλι φορούσαν κοντά παντελόνια ακόμη και στις μεγάλες τάξεις του Γυμνασίου. Με μεγάλη περηφάνεια πρωτοφορούσαν μακρύ παντελόνι αποχαιρετώντας έτσι την εφηβεία. Στη φωτογραφία ο Λάζαρος Χατζηλιάδης- μαθητής ήδη της Δ΄Γυμνασίου- με το πηλήκιο και πρώτος από αριστερά με κοντό παντελόνι, όπως φυσικά και όλοι οι υπόλοιποι.
(Η φωτο είναι τραβηγμένη στις 17 Οκτ 1942 στο Κάστρο της -υπό Γερμανική κατοχή- Λήμνου. Εκεί κατέφυγε η οικογένειά του εξαιτίας της Βουλγαρικής κατοχής της Καβάλας επειδή οι γονείς ήταν δάσκαλοι.)

Κοινωνικο δυκτιο

Καθε αρθρο (αφου κανεις κλικ στον τιτλο) διπλα απο το λογοτυπο του 30 Χρονια θα εχει και ενα κουμπι για το Facebook. H ιδεα ειναι οτι οσοι εχουν λογαριασμο στο Facebook μπορουν να μοιρασθουν αρθρα του μπλογκ με τους φιλους τους στο Facebook. Η ιδεα ειναι οτι κατι τετοιο θα μπορουσε να ανοιξει το μπλογκ σε ατομα που δεν θα το διαβαζαν υπο αλλες συνθηκες.

Η δασκάλα μας στο 16ο, η κυρία Κλειώ

Δασκάλα τότε με τα 73 παιδιά είχαμε την μαμά μου. Τελείωσε το εξατάξιο Διδασκαλείο Σερρών το 1933. Μετά το Δημοτικό πήγε στο Διδασκαλείο – Ορφανοτροφείο με ορφανά αριστούχα κορίτσια εσώκλειστα που πήγαιναν αρχικά Δημοτικό και μετά Διδασκαλείο. Ήταν ένα πρόγραμμα που το ξεκίνησε το παλάτι και λειτούργησε για πολλά χρόνια με τον εθνικισμό και τα χριστιανικά ιδεώδη στο έπακρο. Διορίστηκε δασκάλα σε ηλικία 18 ετών. Φυσικά ήταν δασκάλα εκπαιδευμένη με τις παιδαγωγικές μεθόδους της εποχής εκείνης και τάξεις με 70-80 παιδιά ήταν για αυτήν ψωμοτύρι...
Είχε κάνει και σε χειρότερα. Ο πρώτος της διορισμός ήταν σε μονοθέσιο σχολείο στον τουρκόφωνο τότε Προμαχώνα Σερρών με ανάλογο αριθμό παιδιών και την εντολή από την επιθεώρηση να ξεκινήσει για πρώτη φορά η λειτουργία του σχολείου και να εξαλειφθεί η ομιλία της τουρκικής από το χωριό και από τους τουρκόφωνους Έλληνες πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Οι μόνοι που μιλούσαν εκεί Ελληνικά εκτός από τη δασκάλα, ήταν ο χωροφύλακας και οι αξιωματικοί που έχτιζαν τα οχυρά Μεταξά.
Όταν λοιπόν ήμασταν Β΄ Δημοτικού της ανέθεσαν την τάξη μας με τα 73 παιδιά και ένας από αυτούς ήμουν κι εγώ. Τρεις – τρεις στα θρανία.
Την πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς με παρακολουθούσε συνεχώς από την πρώτη στιγμή που μπήκε στην τάξη ψάχνοντας την κατάλληλη ευκαιρία. Μέχρι που έκανα το λάθος. Σήκωσα το χέρι μου και την είπα μαμά……. Ποιός είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε. Έφαγα το ξύλο τις αρκούδας μπροστά στους άλλους 72.
Αυτή ήταν η λύση !!!! Για να λειτουργήσει το τμήμα με τα 73 παιδιά για ένα χρόνο χωρίς να κουνιέται κανένας και στην τάξη να υπάρχει άκρα του τάφου σιωπή. Μόνο η φωνή της δασκάλας ακουγόταν. Ο μαθητής μιλούσε αφού σήκωνε το χέρι και του έδινε η δασκάλα το λόγο. Όλοι οι άλλοι με τα χέρια πάνω στο θρανίο και ακίνητοι.
Φυσικά το κλίμα έπρεπε να συντηρείται σε όλη την διάρκεια τις χρονιάς. Όταν με έβλεπε τα απογεύματα ή τα πρωινά (πρωί απόγευμα σχολείο - εναλλάξ) να χαζεύω και να μην διαβάζω με σήκωνε την άλλη μέρα και με έκανε ξεφτίλα. Φυσικά στο τέλος μου έβαλε 9 και στις δυο τάξεις.
Στο σπίτι μεταλλασσόταν και γινόταν μια μαμά σαν όλες και με έλεγε η Κυρία είναι στο σχολείο εδώ είναι η μαμά.

Χρήστος Χ.

Στις δύο φωτογραφίες με τη δασκάλα μας, στη Β΄Δημοτικού το 1967.

Καλή Σαρακοστή!

Με τέτοιο καιρό σήμερα, λίγο δύσκολο να βγούμε για να πετάξουμε χαρταετό. Πέρυσι αν και η Καθαρή Δευτέρα έπεφτε αρκετά νωρίτερα (15/2) η μέρα ήταν καταπληκτική. Λέτε να υπάρχει κάποιος συμβολισμός σε σχέση με τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στη χώρα; Συννεφιά,βροχή, κρύο και αέρας. Μπορεί όμως αργότερα ο καιρός να φτιάξει...

Το ''Παρκάκι'' της γειτονιάς μας

Είδα σήμερα στο δήθεν παρκάκι της Σκρά κάτι παιδάκια να κάνουν τσουλήθρα. Τα λυπήθηκα.Ηταν σαν να βλέπω παιδάκια να παίζουν σε σκουπιδότοπο: Το χώμα γεμάτο ακαθαρσίες, σκόνη πετρωμένη, μικρόβια απερίγραπτα, παίζανε με τα υπολείμματα παιχνιδιών.... Φεύγοντας, έβγαλα φωτογραφίες. Ανοησίες και χυδαιότητες που παριστάνουν τα συνθήματα, γραμμένα σε ύψος που φτάνουν τον τρίτο όροφο των πολυκατοικιών. Απόρησα πως μπόρεσαν και ανέβηκαν εκεί επάνω. Αυτή η εικόνα δείχνει την ποιότητα του πολιτισμού μας και της καθημερινότητάς μας.
Σήμερα είδα μια κυρία που είχε παρκάρει μπροστά στην ράμπα επί της Φιλίππου. Της είπα να μην παρκάρει εκεί γιατί εμποδίζει τους πεζούς και όσους έχουν κινητικά προβλήματα. Μου ειπε "Ποιός θα κατεβεί σήμερα;" Σάββατο πρωί που έχει και λαϊκή στα 300 μέτρα απο εκεί. Σκέφτηκα αν ειναι δυνατόν να ειναι τόσο τυφλή και να νομίζει οτι το Σάββατο δεν λειτουργεί μόνο για αυτήν η λαϊκή. Η νοοτροπία του αυτιστικού αντικοινωνικού Έλληνα. Ούτε που προσέχει τι γίνεται γύρω του. Ο κόσμος όλος για πάρτη του. Η προσβολή ειναι δικιά μας λοιπόν.

Από τη Μαρία στις 5/3

Κώστα Χρόνια Πολλά

Ένας απο τους μικρότερους της τάξης έχει σήμερα τα γενέθλιά του: Δεσλής Κωνσταντίνος.

Κώστα, Χρόνια Πολλά, Καλά και με Υγεία σε σένα και τους δικούς σου.

Η θερινή σύναξη των χίπηδων

To all friends of Matala In spring 2011 the writer Arn Strohmeyer (www.arnstrohmeyer.de) and the publisher Thomas Balistier (www.kreta-buch.de) will publish a book with photographs from the hippie-time in Matala. The book will be titled: The Myth of Matala A book with photographs from the the sixties and seventies (german and english).
We want to arrange a meeting with former inhabitants of the caves 11 - 13 of june 2011 in Matala. We hope many Matala-veterans will come! Contact us!
Strohmeyer@web.de
Μία αφίσα που προσκαλεί τους πρώην χίπηδες που μαζευόντουσαν τη δεκαετία του 60 στα Μάταλα της Κρήτης από το Γερμανό δημοσιογράφο και συγγραφέα Αρν Στρομάγερ.Ο συγγραφέας έχει ακόμη προγραμματίσει για τον Ιούνιο μιά πρωτότυπη παρουσίαση βιβλίου του στις σπηλιές που κάποτε ''τα παιδιά των λουλουδιών'' είχαν τις σουίτες τους. Άλλη μιά reunion από ανθρώπους από όλες τις γωνιές της Γης.

Ένας-ένας οι Μύλοι της Καβάλας πέφτουν;

Ένας θεσμός της Καβάλας που αποδεδειγμένα έχει δουλέψει καλά, για χρόνια, προσωπικά δεν βλέπω τον λόγο να καταργείται και μάλιστα με αυτό τον τρόπο, όχι δηλαδή ως αποτέλεσμα στρατηγικού σχεδιασμού αλλά ενός λάθους. Τούτο το ρομαντικό που λέγεται, επειδή μια προθεσμία παρήλθε…. Αυτή την στιγμή δεν στέκομαι στα γιατί και πώς συνέβη, αν υφίστανται τα σενάρια που ακούγονται στην Καβάλα. Αυτό που νομίζω πως πρέπει τώρα να αποτελεί προτεραιότητά μας είναι το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, αν συμφωνούμε οι περισσότεροι ότι πρέπει να διασωθεί, να το σώσουμε, και όλοι μαζί να βρούμε τον τρόπο. Σε εποχές κρίσης ο άνθρωπος ακουμπάει στην Τέχνη. Οι συμπολίτες μας περισσότερο από χθες χρειάζονται ένα γερό ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας. Ο κ. Αμπατζής μπορεί να κάνει εξαιρετικό έργο αν του το επιτρέψουν.''

Από την Νοέλ

Αργεί ακόμη

Στους πολλούς η Άνοιξη θ' αργήσει νάρθει. Σε κάποιους ίσως να μην έρθει καθόλου φέτος. Ατέλειωτη βαρυχειμωνιά και σκοτάδι.
Σε κάποιους όμως είναι εδώ και χρόνια μόνιμα Άνοιξη και Καλοκαίρι. Ζουν σε άλλο γεωγραφικό πλάτος. Ούτε νόμος περί ευθύνης υπουργών, ούτε νόμος περί ''πόθεν έσχες'' , ούτε καν κάποιος περιορισμός στην κομματική αδηφαγία. Όσο αυξάνονται τα έσοδα του κράτους λόγω της φοροεισπρακτικής προσπάθειας που επέβαλε η τρόικα τόσο αυξάνονται τα ποσοστά που παίρνουν τα κόμματα- αφού μοιράζονται 1% επί των δημοσίων εξόδων. Προβλέπεται αύξηση 8,5% το 2011 για όλα τα κόμματα, όταν τα κέρδη επιχειρήσεων και οι μισθοί αναμένεται να μειωθούν κατά διψήφιους αριθμούς. Και η ανεργία καλπάζει.
(Τα στοιχεία από το Βήμα της Κυριακής)

Το χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε...

"Το χειμώνα ετούτο άμα τον πηδήσαμε, άλλα δέκα χρόνια, άιντε, καθαρίσαμε...", έγραφε και τραγουδούσε ο Σαββόπουλος το 1983.
Και προσπαθώ να θυμηθώ τι είχε εκείνος ο χειμώνας για να μας κάνει να βλέπουμε έτσι τα πράγματα. Όλα μοιάζουν τόσο μακρινά και ειδυλλιακά από την απόσταση του χρόνου...
Πάντως, σίγουρα, δεν είχε υπόψη του τι θα συνέβαινε σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα. Όλα φαίνονται λοφάκια μπροστά στο βουνό που ανεβαίνουμε τώρα - και η πρόβλεψη είναι ότι το μονοπάτι για την κορυφή του θα δυσκολέψει πολύ στη συνέχεια. Απόκρημνες πλαγιές, βράχια, και χαράδρες θα βρεθούν στο διάβα μας. Θα κληθούμε να ισορροπήσουμε σε δύσκολα σημεία, να αναρριχηθούμε σε κατακόρυφα βράχια ενώ κάτω μας θα υπάρχουν αβυσσαλέου βάθους χαράδρες. Και, αλοίμονο, η κορυφή ούτε που φαίνεται.
Δυστυχώς, πηδώντας αυτόν τον χειμώνα δεν μπορούμε να πούμε ότι καθαρίσαμε άλλα δέκα χρόνια. Μόνο αυτόν τον χειμώνα καθαρίσαμε.
Καλό μήνα σε όλους. Και κουράγιο. Θα μας χρειαστεί. Και τις Πέμπτες κανένα ποτηράκι για "... να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε..."
ΥΓ. Κώστα, μπήκε η άνοιξη. Ώρα για αλλαγή της χειμωνιάτικης φωτογραφίας στο blog.