Περί δισκοπωλείων και άλλων τινών

Μπορεί σε θέματα όπως τα σφαιριστήρια και λοιπά ευαγή ιδρύματα να έχω πλήρη άγνοια, όμως τα δισκοπωλεία είναι το φόρτε μου.
Κατ΄ αρχήν, όταν μιλάμε για δισκοπωλεία στην Καβάλα, πρέπει να ξεκινάμε από το ΝΤΟ-ΡΕ-ΜΙ των αδελφών Τάτσου, στη Φιλελλήνων 10, τηλ. 4419. Μουσικοί και οι ίδιοι, είχαν το μεγαλύτερο κατάστημα δίσκων στην Καβάλα. Για την εποχή τους, ήταν αρκετά ενημερωμένοι στην ελληνική δισκογραφική παραγωγή. Όμως, είχαν πλήρη άγνοια - και νομίζω απροθυμία κατανόησης - σχετικά με την ξένη μουσική. Φαντάζομαι ότι οι παραγγελίες τους σε ξένα τραγούδια γίνονταν μέσω περιοδεύοντος εμπορικού αντιπροσώπου στο στυλ "βάλε και κανένα ξένο/επιτυχία" και ο αντιπρόσωπος έβαζε ό,τι ήθελε να προωθήσει. Έτσι μπορούσε κανείς να βρεί πολύ περίεργους και ετερόκλητους δίσκους από το ξένο ρεπερτόριο ανακατεμένους και όχι κατά μουσικό είδος, ούτως ή άλλως δεν αποτελούσαν παρά ένα πολύ μικρό μέρος του εμπορεύματος. Έτσι αγόρασα, την άνοιξη του 1971, τον πρώτο μου "μεγάλο δίσκο" 33 στροφών, το COSMO'S FACTORY των CREEDENCE CLEARWATER REVIVAL. Οι τιμές στα τέλη της δεκαετίας του '60 ήταν περίπου 30-35 δραχμές για τα 45άρια και 100-130 δραχμές για τους δίσκους 33 στροφών. Αργότερα, ο ένας από τους αδελφούς, ο Γιώργος, άνοιξε δικό του κατάστημα, το ΣΤΟΥΝΤΙΟ, στο Μέγαρο Μαυρίδη, στην Αβέρωφ 2, τηλ. 25340. Ως προς τα μουσικά είδη είχε τις ίδιες προτεραιότητες με τα αδέλφια του, όμως, είχε μια εξειδίκευση στην παράνομη εγγραφή κασεττών. Με 100 δραχμές, αν θυμάμαι καλά, παράγγελνες μια κασέττα με δυο LPs, ένα στην κάθε πλευρά, τη στιγμή που οι τιμές στα LPs είχαν φτάσει αισίως τις 150-180 δραχμές. Αρκετά αργότερα, άνοιξε και δεύτερο κατάστημα ΣΤΟΥΝΤΙΟ, Βενιζέλου 37, τηλ. 232112. Καθώς οδεύαμε προς το μέσο της δεκαετίας του '70, είχε αρχίσει να ανεβαίνει η αγορά των δίσκων και άρχισαν να εμφανίζονται κι άλλα δισκοπωλεία, που παράλληλα εμπορεύονταν και τη νέα μόδα, τα συγκροτήματα υψηλής πιστότητας, τα hi-fi. Εκτός από το κατάστημα της Σοφίας Ρίζου, που αναφέρθηκε σε παλιότερη ανάρτηση από τον Γιώργο και αποτέλεσε το έναυσμα για το σημερινό μου σημείωμα, άνοιξε και το κατάστημα του Α. Βλαχόπουλου, το SUPER SOUND, Hi-Fi Stereo, Ομονοίας 64, τηλ. 26273. Οι δίσκοι τώρα προσφέρονταν μέσα σε νάϋλον θήκη και υπήρχε σαφής βελτίωση στην προσφορά ξένης μουσικής. Αργότερα, το κατάστημα μεταφέρθηκε στην Ομονοίας 137, τηλ. 21436 και μετονομάστηκε σε SAMANTHA'S Στερεοφωνικά Δίσκοι Κασέττες. Γύρω στο 1980 μεταφέρθηκε στην Εθνάρχου Μακαρίου υπό την ιδιοκτησία των αδελφών Πουλη. Στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '70 άνοιξε κι άλλο κατάστημα, το MELODY MAKER, στην γωνία Ομονοίας και Δαγκλή, τηλ. 831401, από τον Σωκράτη Εφραιμίδη. Την αγορά των δισκοπωλείων συμπλήρωναν ένα μικρό κατάστημα επί της Ομονοίας, απέναντι από την ανηφόρα του ΑΤΤΙΚΟΝ, απ' όπου είχαμε προμηθευτεί και τις μελόντικες, το 1971, καθώς κι ένα άλλο, μικρό, καθαρά cult κατάστημα, του Ζαφ. Παπαγιαννίδη, το ΜΟΥΣΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ, στην Παύλου Μελά 2, τηλ. 6072, με εξειδίκευση στα τραγούδια τύπου ΚΤΕΛ.
Έτσι είχαν τα πράγματα στην Καβάλα, όταν τον Φεβρουάριο του 1978 πήγα στην Αθήνα στο δισκοπωλείο JUZZ&ROCK κι έπαθα. Υπήρχαν όλες οι καινούριες κυκλοφορίες! Δεν ήξερα τι να διαλέξω! Με πολύ κόπο επέλεξα τρεις δίσκους. Τους θυμάμαι ακόμη! "NEVER MIND..." των SEX PISTOLS, "A TONIC FOR THE TROOPS" των BOOMTOWN RATS και "THE PARKERILLA" των GRAHAM PARKER AND THE RUMOUR. Ιστορικοί δίσκοι! Αμφιβάλλω αν έφτασαν ποτέ στην Καβάλα, εκτός ίσως από τον πρώτο. Στο μεταξύ, με την εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη βρήκα τους τοπικούς παραδείσους. "blow up" στην Αριστοτέλους 8, τηλ. 233255, "πάτσης", Τσιμισκή 39, τηλ. 263902 και "Ραμογλου", Τσιμισκή 40. Μεγάλη ποικιλία, νέες κυκλοφορίες και προσφορές. Αν είχα και αρκετά χρήματα...