Αν το καλοσκεφτουμε, σπαταλαμε τον περισσοτερο χρονο της ενηλικης ζωης μας στοιχειωμενοι απο τις μνημες του παρελθοντος κι εγκλωβισμενοι στις προσδοκιες ( συνηθως ανεκπληρωτες) του μελλοντος.
Υπαρχει ομως μια ηλικια, η παιδικη, οπου βιωνουμε τον χρονο ως αεναο παρον.
Καλοκαιρι του 1975. Στα μπλοκια του Αποστολοπουλου με τον Γιαννη Καραμανωλη, φωτογραφος ο Λεωνιδας Καφετζοπουλος. Με το που πηγαινε 5 με 5.30 το απογευμα, συνθηματικο σφυριγμα , συναντηση και φυγαμε για ψαρεμα. Μεχρι να αρχισει να σκοτεινιαζει. Το βραδυ βολτα στο Παρκο, τοστ στον Λιολιο και μετα μεχρι αργα κουβεντα στη γειτονια. Ωσπου ανοιξαν τα σχολεια και χαθηκαμε.
.jpg)
