Διακοπές Τέλος

Σήμερα είναι η πρώτη μέρα στο γραφείο μετά από μια βδομάδα διακοπές (καταλαβαίνετε σε τι κατάσταση βρίσκομαι). Χθες τέτοια ώρα ήμουν στην Πάρο και σήμερα έχω ήδη "γράψει" μισό μεροκάματο στο γραφείο. Φέτος το πρόγραμμα περιέλαβε διακοπές σε δυο φάσεις: Ένα τετραήμερο (extended weekend, σωστά το γράφω, Κώστα;) μίνι διακοπών στα Ζαγοροχώρια στα τέλη Ιουνίου και ένα επταήμερο μίντι διακοπών στην Πάρο την πρώτη βδομάδα του Σεπτέμβρη. Επειδή έχω να επικοινωνήσω με το blog από την παραμονή της συνάντησής μας, και επειδή η όρεξή μου για δουλειά είναι πασίδηλη, σκέφτηκα να κάνω μια μικρή αναφορά στις διακοπές μου.
1. ΖΑΓΟΡΟΧΩΡΙΑ: Do's: Α΄. Ξενοδοχείο "Μελίτειον" στους Ασπράγγελους (Εξαιρετικά ήσυχο χωριό και κατάλυμα, προσεγμένα παραδοσιακά δωμάτια και φθηνά. Για ένα δίχωρο διαμέρισμα με μπάνιο, πεντακάθαρο, με καθημερινή αλλαγή σεντονιών και πετσετών και με πρωινό για τέσσερα άτομα πλήρωνα 60 € τη βραδιά). Β΄. Το καφενείο-ταβέρνα στην είσοδο της πλατείας των Ασπράγγελων δεξιά. Φοβερά νόστιμα κρέατα της ώρας και πάμφθηνα: 2 μερίδες παϊδάκια πρόβεια, μπιφτέκι, λουκάνικα, πατάτες φρέσκιες, φέτα, σαλάτα, μπύρες και αναψυκτικά μέχρι σκασμού, συν τα προηγηθέντα καφέδες και γλυκά του κουταλιού, όλα μαζί 32 ή 35€!!! Γ΄. Τα γευστικά σπιτικά γλυκά του κουταλιού στο μπακάλικο του χωριού και στην καλύτερη τιμή απ' όλα τα Ζαγοροχώρια. Δ΄. Το χωριό Δίλοφο (από μια άλλη εποχή) Ε΄. Τα χωριά Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο για την άγρια ομορφιά του ηπειρώτικου τοπίου και την προσεγμένη αναπαλαίωσή τους. ΣΤ΄. Τα χωριά Τσεπέλοβο, Βίτσα και Μονοδένδρι για την προσεγμένη αναπαλαίωσή τους. Ζ΄. Η θέα της χαράδρας του Βίκου από το Μοναστήρι στο Μονοδένδρι και από το χωριό Βίκος. Η΄. Το rafting στον Βοϊδομάτη. Θ΄. Οι πίτες της Κικίτσας στο Μονοδένδρι. Ι΄. Τα γλυκά στο "Γλυκοπωλείο" στο Μεγ. Πάπιγκο και στο "Πηγάδι" στο Καπέσοβο.
Dont's: Α΄. Η προσπάθεια να δει κανείς όσο γίνεται περισσότερα χωριά σε μικρό χρονικό διάστημα (Εμείς επισκεφθήκαμε μέσα σε τρεις μέρες τα χωριά: Ασπράγγελοι, Δίλοφο, Κήποι, Νεγάδες, Κουκούλι, Καπέσοβο, Βραδέτο, Τσεπέλοβο, Σκαμνέλλι, Βίτσα, Μονοδένδρι, Αρίστη, Βίκο, Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο. Στο τέλος δεν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε τι είδαμε στο καθένα). Β΄. Το φαγητό στην Αρίστη. Τίποτε το ιδιαίτερο, ακριβότερο από παντού και πολύ μύγα στον περιβάλλοντα χώρο. Γ΄. Η θέα της χαράδρας του Βίκου από το Βραδέτο. Ανούσια και κουραστικά χιλιόμετρα μέχρι το χωριό, χωματόδρομος μέχρι ένα σημείο και πεζοπορία μέχρι το σημείο με την ωραία θέα. (Εμείς εγκαταλείψαμε μετά από πενήντα μέτρα ποδαρόδρομο). Επιστροφή αναγκαστικά από τον ίδιο αδιάφορο και κουραστικό δρόμο. Δ΄. Η επίσκεψη στις "Σαρακατσάνικες Καλύβες". 12 χιλιόμετρα μετά το Σκαμνέλλι σε δύσκολη και αδιάφορη διαδρομή για να δούμε αχυρένιες καλύβες σαν αυτές στο Γλυκονέρι Ροδόπης. Ε΄. Η ιππασία δίπλα στον Βοϊδομάτη. ΣΤ΄. Η τουριστικοποίηση των όμορφων χωριών Τσεπέλοβο, Βίτσα, Μονοδένδρι, Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο. Ζ΄. Οι τιμές "για Αθηναίους" στο "Γλυκοπωλείο" και στο "Πηγάδι". Η΄. Η πέστροφα στην Κλειδωνιά, δίπλα στον Βοϊδομάτη. Πολλή τουριστικοποίηση...
2. ΠΑΡΟΣ. Do's: Α΄. "Blue Star Paros" (Blue Star Ferries), συμβατικό, και "Κεντέρης" (NEL Lines), ταχύπλοο, για την ακριβή τήρηση των δρομολογίων και την ταχύτητά τους. Το "Κεντέρης" επιπλέον για τις τιμές του - ίδιες με του συμβατικού. Β΄ Το ξενοδοχείο "Καλημέρα Πάρος", στο Φιλίτζι της Σάντα Μαρίας, στο ΒΑ άκρο του νησιού για την ησυχία, την φιλική αντιμετώπιση, τις τιμές (60 € το τετράκλινο τον Σεπτέμβριο) και την άμεση πρόσβαση σε όμορφη και ερημική παραλία. Γ΄. Το ορεινό (ούτως ειπείν) χωριό Λεύκες για το ιδιαίτερο χρώμα του. Δ΄. Οι παραλίες Σάντα Μαρία, στο camping, Χρυσή Αμμουδιά, δίπλα στα "οργανωμένα" κομμάτια της και Γλυφά, στο Ν άκρο του νησιού. Ε΄. Οι ταβέρνες του Νεκτάριου Τσαχπίνη για την πασαρέλα όλης της Νάουσας ανάμεσα στα τραπέζια με τους ψαρομεζέδες και τη φοβερή γούνα, του "Κλαρίνου" στις Λεύκες, για τα νόστιμα κρέατα σε ένα καταπληκτικό μπαλκόνι με θέα τη Νάξο, του "Αγ. Νικολάου" ή της "Χαρούλας", όπως είναι γνωστή, στη Μάρπησσα, για το λεμονάτο κατσικάκι σε μικρή πλατεία κάτω από τεράστια μουριά, το "Κύμα", στην παραλία Δρυός με ψαρομεζέδες σε τραπέζια κυριολεκτικά πάνω από τη θάλασσα. ΣΤ΄. Το μπαρ "Τόκα", στη Νάουσα, πίσω από την παραλία Αγ. Δημητρίου, για τα καλύτερα ποτά, το περιβάλλον και το εκπληκτικό σέρβις, το "Δίστρατο", στην Παροικιά, για τους καφέδες και τις κρέπες στη δροσιά ενός τεράστιου φύκου benjamin (!)
Dont's: A΄. "Ρομίλντα" (GA Ferries), συμβατικό, παλιότερης εποχής, πιο αργό κι από την καθυστέρηση, "Highspeed", ταχύπλοο, για τις ακριβές τιμές. Β΄. Το ξενοδοχείο "Καλημέρα Πάρος" για το 1,5 χιλιόμετρο χωματόδρομο μέχρι να φτάσεις σ' αυτό. Γ΄. Οι "περίφημες" παραλίες "Κολυμπήθρες" και "Πούντα". Η πρώτη γιατί είναι σχεδόν βαλτώδης και η δεύτερη γιατί χωρίς να είναι τίποτε ιδιαίτερο, συγκεντρώνει, υποθέτω Ιούλιο και Αύγουστο, όλη τη νεολαία, είναι κατειλημμένη από ομπρέλλες και ξαπλώστρες δυο beach-bar και κοστίζει 4 € το άτομο μόνο η ξαπλώστρα και η μισή ομπρέλλα. Δ΄. Οι τιμές. Ό, τι ακουμπάς είναι τουλάχιστον 25% ακριβότερο από την Καβάλα. Ε΄. Η έλλειψη ζωντάνιας στη νυχτερινή ζωή.