Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2024

στη μεγάλη νύχτα στη μικρή ημέρα

Μόνη κι άζωη στάθηκε η νύχτα. Με σιδερένια δεσμά την καθήλωσε το αυστηρό μέτρο κι ο ψυχρός αριθμός. Σαν των ανέμων τη σποδό σε λόγια ζοφερά θρυμματίστηκε της ζωής η απροσμέτρητη άνθηση. Δραπέτευσαν η φαντασία  κι οι οδοιπόροι των ουρανών. Γέμισαν κόσμους φωτεινούς τα μήκη τ΄ουρανού. Δεν ήταν πια το φως οίκημα των θεών και ουράνιο σημάδι. Πέπλα νυχτερινά τους σκεπάσαν... 
Novalis,Ύμνοι στη νύχτα,1799


Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024

Jim & John

Η 8η Δεκεμβρίου συνδέει δύο καλλιτέχνες που δεν ανήκουν στο παρελθόν αλλά στο παντοτινό τώρα, τον Jim Morrison και τον Johh Lennon. Ο Morrison γεννήθηκε αυτή την ημέρα το 1943, ο Lennon δολοφονήθηκε το 1980. Αυτή η σύμπτωση είναι κάτι παραπάνω από μια ιστορική λεπτομέρεια. Οι δύο τους μας υπενθυμίζουν ότι η τέχνη που αξίζει δεν υποτάσσεται στο χρόνο. Ο Morrison είναι ίσως σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ. Στην εποχή μας των ρηχών εικόνων, των άπειρων ροών δεδομένων και των ψευδαισθήσεων αυθεντικότητας ο Morrison με τη σκοτεινή του ενέργεια υπενθυμίζει την ανάγκη να καταδυθούμε στα ένδον χωρίς σιγουριές, χωρίς οδηγίες, να αντιμετωπίσουμε το χάος μας, να επιβιώσουμε όχι παρά το σκοτάδι αλλά εξαιτίας του. Σε μια εποχή που οι άνθρωποι τρομάζουν να νιώσουν, οι στίχοι του μας προκαλούν: Break on through to the other side...
O Lennon, αντίθετα, μας καλεί να φανταστούμε το αδύνατο. Το Imagine δεν είναι απλώς ένας ύμνος, είναι μια αντίσταση στην παραίτηση. Ο Lennon δεν μας ζήτησε ποτέ να πιστέψουμε ότι η ουτοπία είναι εφικτή, αλλά να την οραματιστούμε γιατί έτσι μπορούμε να αναμετρηθούμε με τις αποτυχίες μας. Το έργο του είναι μια γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο που θέλουμε να έχουμε και σε αυτόν που δεν μπορούμε να εγκαταλείψουμε. Ο Morrison μας μαθαίνει να βλέπουμε το σκοτάδι μας ως δύναμη. Ο Lennon μας δείχνει ότι η ελπίδα δεν είναι συναίσθημα αλλά κατάκτηση. 
Η 8η Δεκεμβρίου είναι η ημερομηνία που μας θυμίζει ότι αυτοί οι δύο καλλιτέχνες δεν έφυγαν ποτέ πραγματικά, μας καλούν να απαιτήσουμε μια πιο αληθινή ζωή και να φανταστούμε έναν κόσμο όπου η τέχνη δεν παύει να ταρακουνά ότι θεωρούμε δεδομένο.