Απαγορεύεται το σκέπτεσθαι πολλώ δε μάλλον το αισθάνεσθαι

Το Μάρτη της τελευταίας μας χρονιάς στο Λύκειο, ομάδα συμμαθητριών (από το Β΄ Θηλέων) με τη συναίνεση δύο καθηγητών τους, οργάνωσαν εκδήλωση προς τιμήν του Μ. Λουντέμη, ο οποίος είχε πεθάνει δυο μήνες πριν, ενώ ένα χρόνο πριν είχε επανακτήσει την ελληνική ιθαγένεια κι επιστρέψει στην Ελλάδα. Κι ενώ όλα ήταν έτοιμα, η Λυκειάρχης τους, απαγόρευσε την εκδήλωση, απειλώντας επιπλέον με μείωση διαγωγής. Ο Αντώνης Κούφαλης, που τότε αρθρογραφούσε στην Πρωινή κατέγραψε το γεγονός σε ρεπορτάζ του στην εφημερίδα. Στη συζήτηση συμμετείχαν εκτός από τα κορίτσια και δύο μαθητές από το Α΄ Αρρένων.
Ερ: Πώς ξεκίνησε η αντίθεσή σας με το σχολείο πάνω στο θέμα Λουντέμη;  

Απ: Θελήσαμε να κάνουμε ένα μνημόσυνο για τον Λουντέμη, φόρο τιμής στο έργο και τη μνήμη του κι ευκαιριακά να τον γνωρίσουμε και στους περισσότερους. Σκεφτήκαμε να δώσουμε ένα βιογραφικό του σημείωμα και συγχρόνως μ΄αυτό μιά ανάλυση των βιβλίων του. Η απόφαση έγινε οριστική από τους καθηγητές, φτάσαμε στο σημείο να κλείσουμε αίθουσα (Σ.Φ.Γ.Τ.) και να μοιράσουμε προσκλήσεις. Τα πάντα έτοιμα. Και ξαφνικά επεμβαίνει η Λυκειάρχης μας, η δις Ταμαμίδου και μας σταματάει. 

Ερ: Με ποιά δικαιολογία; 

Απ: Ο Λουντέμης δεν συμπεριλαμβάνεται στα σχολικά μας βιβλία. Κατά συνέπεια δεν έχουμε το δικαίωμα να ασχοληθούμε μαζί του.  Ερ: Η απαγόρευση αυτή αποτελεί μια συνέχεια γενικότερων απαγορεύσεων και πιέσεων που αποβλέπουν στο να καταστείλουν κάθε πολιτιστική σας δραστηριότητα;

Απ: Αναμφισβήτητα ναι. Θέλουν το μαθητή μακριά από κάθε εκδήλωση πολιτικού χαρακτήρα, αν και εδώ τα κίνητρά μας δεν ήταν τέτοια. Μας θέλουν περιορισμένους μέσα στον κύκλο του σχολείου χωρίς παρά πέρα ενδιαφέροντα. Και για την εκδήλωση του Πολυτεχνείου ασκήθηκε ανάλογη πίεση. 

Ερ: Μια εκδήλωση διαφορετικού ύφους και χαρακτήρα θα αντιμετώπιζε ανάλογη πίεση;

Απ: Όχι φυσικά. Έγινε διάλεξη για τους ''Τρεις Ιεράρχες'' χωρίς κανένα πρόβλημα. Είμαστε σίγουρες ότι τα κείμενα μας ούτε που διαβάστηκαν. Έφτασε νάναι το θέμα ο Λουντέμης για να τορπιλιστεί η εκδήλωση.  Ερ: Μέσα από τα κείμενα σας βγαίνει ακέραια η καταπίεση του ανθρώπου σε όλες της εκδηλώσεις της ύπαρξής του.

Απ: Η καταπίεση βρίσκεται παντού. Στο άγχος που δημιουργεί η προετοιμασία για το Πανεπιστήμιο, στο σχολείο, στην καθημερινότητά μας. Ο εκκλησιασμός ξέρετε είναι πάντα υποχρεωτικός κι ο παπάς κάνει πολιτικό κήρυγμα από τον άμβωνα. δεν υπάρχουν δηλαδή πολλά περιθώρια επιλογών.

Ερ: Καλλιεργείται κλίμα συνωμοτισμού ανάμεσά σας;

Απ: Βέβαια. Τα καρφιά δεν λείπουν ποτέ. Και στην Ασφάλεια μας το τόνισαν. Καταδίδετε ότι πέφτει στην αντίληψή σας. Η αστυνόμευση δεν σταμάτησε ποτέ.

Ερ: Στα σπίτια σας βρίσκετε κατανόηση;  Απ: Οι περισσότεροι. Ωστόσο η νοοτροπία δεν αλλάζει. «Άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα». Τόχουμε συνηθίσει.

Ερ: Με τους καθηγητές σας πώς τα πάτε; Απ: Συνήθως καλά. Οι περισσότεροι είναι δίπλα μας. Έχουν κατανόηση και κάποιοι είναι αρκετά προοδευτικοί. Ερ: Πώς ορίζετε τον προοδευτικό καθηγητή;

Απ: Όταν μας μιλάει ελεύθερα και κυρίως σέβεται τη γνώμη μας. Δεν είναι θέμα ηλικίας. Είχαμε μια υπέροχη καθηγήτρια με τεράστια επικοινωνία. Τη μετέθεσαν σε χωριό, τη βλέπουμε στο δρόμο με λαχτάρα τώρα.

Ερ: Τι προβλήματα γενικότερα αντιμετωπίζετε ζώντας στην Καβάλα;

Απ: Προβλήματα κατανόησης επαφής και ουσιαστικής ελευθερίας. Οι προσπάθειές μας δεν δικαιώνονται. Ο κόσμος είναι συντηρητικός, τρέφεται με το κουτσομπολιό. Κι αν κινούμαστε σε κάποιο ελεύθερο πεδίο τώρα, αυτό είναι δικό μας απόχτημα. Οι γονείς επηρεάζονται από τον κόσμο. Δεν έχουμε επαφή με όλα τα παιδιά. Κι όσοι επιχείρησαν στο παρελθόν μια εκδήλωση, αποδείχθηκε πως έγινε για προσωπική προβολή...
Τα κορίτσια μου δίνουν για δημοσίευση όλες τις εργασίες του Λουντέμη. Τα αγόρια αναφέρονται στην ομάδα που ετοιμάζουν για το έργο «Μπλοκ C»του Ηλία Βενέζη που θα ανεβάσουν. Χωρίς ουσιαστική βοήθεια και ενθάρρυνση από κανέναν...  Α.Κ.