Τα μαθηματικά στην ποίηση (Ι)

Δεν νοιώθω περισσότερο 

γιατί αγαπώ!...

Δεν καταλαβαίνω περισσότερο 

γιατί σκέφτομαι!...

Οι παραπάνω στίχοι είναι μέρος ενός ποιητικού ''θεωρήματος'' του Έκτορα Κακναβάτου.
O E.K. σπούδασε μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάσθηκε ως καθηγητής στην ιδιωτική εκπαίδευση. Ακραιφνής υπερρεαλιστής ποιητής της γενιάς του, σε συνέντευξη του στο περιοδικό Μανδραγόρας για το πώς βρέθηκε με τον υπερρεαλισμό, απαντά: 

«Δεν συναντήθηκα πάντως σε κανένα καφενείο... Μπορεί να φταίγαν τα μαθηματικά. Η φορμαλιστική σκέψη που απαιτούν τα μαθηματικά κατά τομείς. Για παράδειγμα, ένα είδος λογισμού σε βάζει σ΄ ένα κανάλι. Ένα άλλο είδος, μια άλλη γεωμετρία σε βάζει σ΄ άλλο κανάλι. Ή να τα τινάξεις όλα στον αέρα! Όταν φτάνει ένας Λομπατσέφσκι ή ένας Ρήμαν και τολμούν και λένε: ετούτο εδώ, ακρογωνιαίος λίθος στο ευκλείδειο σύστημα της γεωμετρίας το οποίο ήταν μεν θαυμάσιο να περιγράψει τον κόσμο τον προσιτό στο βλέμμα μας και τις αισθήσεις μας, όμως όταν βγούμε παραπέρα, δεν κάνει.»

Αυτή η αλλαγή, η επανάσταση στα μαθηματικά, γίνεται ποίημα στον Έκτορα Κακναβάτο:

Άφεγγη απόψε η Σελάνα κάθισε στο βυθό.

Πέραν του απείρου ο ορίζοντας 

τρικλίζει φορτωμένος τρεις άγριες γεωμετρίες...

Στη συλλογή του, Χαοτικά Ι, κυριαρχεί η μαθηματική θέαση και αντίληψη του κόσμου. Και από τότε που η επιστήμη του Χάους έγινε κλάδος των μαθηματικών, όλα τα ποιήματα της συλλογής του επιβεβαιώνουν την άποψη του Νομπελίστα Heisenberg ότι μόνο δύο γλώσσες έχει ο άνθρωπος για να αντιμετωπίσει την παγκοσμιότητα, τα μαθηματικά και την ποίηση.