«...Αν η οικονομική μας εξόντωση επιδιώχθηκε από τους βουλγάρους με τόση επιμονή και ακαμψία, η ηθική και πνευματική μας καταπίεση έφτασε σε ένταση διωγμού. Κάθε τεκμήριο Ελληνικότητας κυνηγήθηκε.... Το να μας πλήξουν στην εθνική μας υπερηφάνεια, να μας εξευτελίσουν σε κάθε περίσταση, να μας κάνουν να πονέσουμε ήταν ο πρωταρχικός σκοπός τους.
Θυμάμαι μια μέρα μοίραζαν σπίρτα στην κοπεράτσια. Η έλλειψη του είδους ήταν μεγάλη και μαζεύτηκε κόσμος πολύς. Ένας βούλγαρος ενωμοτάρχης έκοβε βόλτες μπροστά στο μαγαζί. Σουλατσάριζε και μουρμούριζε βρίζοντας και αγριοκοιτάζοντας. Κάποια στιγμή σήκωσε το μαστίγιό του και το κατέβασε με δύναμη. Ούρλιασμα πόνου αντήχησε και δυο-τρεις από τους δικούς μας λύγισαν. Το πλήθος σκόρπισε. Ένας γνωστός με τράβηξε από το μανίκι . - Mη το ξεχάσεις αυτό το καμουτσίκι μου λέει.
Άλλη μέρα κάτω στα ψαράδικα, οι ρωμιοί περίμεναν από ώρες για να πάρουν κανένα κομμάτι βάτο, ή τίποτε γατόψαρα, που άφηνε ελεύθερα η γενναιοψυχία των κατακτητών, αφού δεν τα καταδέχονταν στο πιάτο τους. Ξαφνικά ορμά μέσα στον κόσμο ένας μαινόμενος ταύρος, υπάλληλος της αγορανομίας και αρχίζει στα τυφλά τις γροθιές και τις κλωτσιές. Γύρω ήταν γυναίκες, παιδάκια, γριούλες. Κι αυτό γινότανε συχνά. Πολλές φορές περνούσαν από δίπλα ανώτεροι αξιωματούχοι και άλλοι σημαίνοντες βούλγαροι. Όλοι παρακολουθούσαν τη σκηνή με ζωγραφισμένη την ικανοποίηση στα μούτρα τους.
Σ' ένα αρτοποιείο κάποτε είχαμε κάνει μεγάλη ουρά στο πεζοδρόμιο. Λίγο πιο μπροστά στεκόταν ένας ηλικιωμένος συμπολίτης μας, που για μια στιγμή βγήκε λιγάκι από τη γραμμή. Ο βούλγαρος σκοπός, που έτυχε πίσω του, τον έσπρωξε με όλη του τη δύναμη. Σωριάστηκε κάτω ο κακόμοιρος γέρος, μα δεν έβγαλε τσιμουδιά .........
Έτσι περνούσε η ζωή μας. Η κάθε μέρα είχε και την πίκρα της . Και οι μέρες ήταν πολλές, ατέλειωτες......»Κείμενο: Του αείμνηστου Γιώργου Καπρίνη. Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ταχυδρόμος.
Φωτογραφίες: Brussels, libraries and Archives, ( σε χαμηλή ανάλυση και στη μορφή ακριβώς που τις βλέπετε).
Σχόλιο: Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του αρχείου που συνοδεύουν τις φωτογραφίες, είναι τραβηγμένες από στρατιώτες της Βέρμαχτ το 1942. Στην δεύτερη από επάνω, γράφει Οδός Στρατάρχη Goring, ενώ δίπλα, οδός στρατηγού Foltman. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκαναν οι κατακτητές ήταν να αλλάξουν τα ονόματα των δρόμων.
