Η Πλατεία που πληγώναμε ( Ι )

Χριστούγεννα του 1968. Η δικτατορία έχει ήδη για τα καλά εγκατασταθεί.  Δήμαρχος ο Ευαγγελίου και η πλατεία μόλις έχει διαμορφωθεί. Έχει καταστραφεί το Αιγυπτιακό μνημείο στο ΝΑ άκρο της, αιτία χρόνιας διαμάχης ανάμεσα στο Δήμο και την Αρχαιολογική υπηρεσία. Η μελέτη έγινε από τον- νεαρό τότε- αρχιτέκτονα Ν. Παπαϊωάννου.  Λιτή, απέριττη η εμφάνιση της, επίπεδη, χωρίς κάποια κατασκευή να εμποδίζει τη θέα στο λιμάνι, μαρμαροστρωμένη, και καλοφωτισμένη. Λόγω των κακών σχέσεων των Σουηδών με τους συνταγματάρχες, δεν υπάρχει πλέον το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που έστελναν κάθε χρόνο για στόλισμα. Αντί αυτού υπάρχει ένας πελώριος Άγιος Βασίλης τον οποίο είμαι σίγουρος ότι θα θυμάστε. Μόλις επίσης έχει ασφαλτοστρωθεί  και η οδός Ομονοίας. Δυστυχώς κανείς τότε δεν εκτιμούσε την αισθητική αλλά και την λειτουργικότητα των κυβόλιθων, ενός υλικού ακριβού με μεγάλη αντοχή και με τέχνη κατασκευασμένο. 

Εικόνες από μία εποχή μακρινή, της κεντρικής πλατείας της πόλης μας, που ουδεμία σχέση έχουν με αυτές που αντικρίζει σήμερα  κανείς όταν περνάει από κει. Τόσο αποκαρδιωτικές που οι περισσότεροι αποφεύγουν να τη διασχίσουν....

Φωτογραφίες από την εφημερίδα Πρωϊνή.