...από τη μιάν αυγή στην άλλη

μας πλημμυρίζουνε ανοιξιάτικες ευωδίες,

ξεφάντωμα και κορεσμός του ήλιου.

Έτσι όπως πέφτει ο ήλιος χτυπάει η μοναξιά...

Κάποιο φθινοπωρινό απόγευμα, τέλη της δεκαετίας του ΄30. Οι ακτίνες του ήλιου που δύει, φωτίζουν τη χερσόνησο της Παναγίας αφήνοντας την υπόλοιπη πόλη στη σκιά. 
Φωτογράφος ο Ευάγγελος Παππάς. Γεννημένος στο Βόλο, εγκαταστάθηκε στην Καβάλα μετά την απελευθέρωσή της το 1913. Το φωτογραφείο του βρισκόταν σε ιδιόκτητο κτίριο στην οδό Ομονοίας λίγο πιο κάτω από το Δημοτικό σχολείο. Στο ισόγειο υπήρχε προθήκη με τα έργα του καλλιτέχνη ενώ στους ορόφους υπήρχε στούντιο και η κατοικία του. Χαμογελαστός, καλλιεργημένος και λάτρης της θάλασσας. Ήταν ένας από τους ελάχιστους Καβαλιώτες που διέθεταν σκάφος αναψυχής. Το πάθος του ήταν οι θαλάσσιες εκδρομές στο έρημο και καταπράσινο-τότε- Παληό Τσιφλίκι, όπου είχε ένα μοναχικό εξοχικό πάνω στην ακτή. Άριστος πορτρετίστας με πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, ήταν ο πρώτος φωτογράφος που εξέδωσε τουριστικού ενδιαφέροντος φωτογραφικά καρτ-ποστάλ της Καβάλας.

...ώσπου βραδιάζει σιγὰ σιγά

και γίνεται η στιγμή στιγμή

       Η ώρα της ανήκει

Αμμόλοφοι, απόγευμα

 ...υπάρχουνε στον κόσμο 

αυτόν ώρες που είναι έξω 

από το χρόνο.
Που δεν ξέρεις 
πόσο διαρκούν.
Μήνες, Χρόνια, Αιώνες