Το κορυφαίο τραγούδι στο δίσκο είναι το ''You Cant Always''. Ένα τραγούδι που πολλοί θεώρησαν ως την πεσιμιστική απάντηση των Stones στο ''Hey Jude'' των Beatles αλλά και την έμπνευση για το ''Bridge Over Troubled Water'' των Simon & Garfunkel που ακούστηκε λίγους μήνες μετά. Ξεκινά με τις 60 παιδικές φωνές μιας ουράνιας χορωδίας που μοιάζει να είναι η φωνή των θεών. Αμέσως μετά ο Jagger, συνοδευόμενος από τον Al Kooper στο γαλλικό κόρνο, επαναλαμβάνει μελαγχολικά ότι '' no one gets what he always want''. Στο τραγούδι ο Μick αγγίζει την πραγματικότητα αποδεχόμενος αυτό που είναι αλήθεια για όλους, το πόσο δύσκολο είναι να βρεις την ευτυχία, ανοίγοντας όμως στο τέλος του ρεφραίν μια ρωγμή στην απιθανότητα...''But if you try sometimes, well, you just might find, You get what you need''.
...Αρκετά χρόνια μετά ο Μίλαν Κούντερα, μέσω της έκδηλης αμηχανίας του ήρωά του Τόμας, θα δηλώσει ότι « δε μπορεί ποτέ κανείς να ξέρει αυτό που πρέπει να θέλει, γιατί έχουμε μόνο μια ζωή και δεν μπορούμε ούτε να τη συγκρίνουμε με προηγούμενες ζωές, ούτε να την επανορθώσουμε σε ζωές επερχόμενες »
