Ραντεβού στον Ανανιάδη...

 «Ο προπάππος μου Αντώνης 

Ανανιάδης, το 1880 άνοιξε στην κεντρική πλατεία της Αμισού (Σαμψούντα) του Πόντου κατάστημα που εμπορευόταν καφέ και ταυτόχρονα έκανε και εισαγωγή. Το Σεπτέμβριο του 1921 απαγχονίσθηκε ο γιός του Συμεών και λίγο καιρό αργότερα οι Τούρκοι κρέμασαν και τον ίδιο μαζί με άλλους 69 προκρίτους της πόλης κατηγορώντας τους ότι είχαν ''ελληνικά φρονήματα''. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, το 1922, η σύζυγος του Αντώνη Εύχαρις, μαζί με τα παιδιά της Νίκο, Δέσποινα και Πρόδρομο ήρθαν στην Καβάλα. Ο Πρόδρομος σπούδασε δικηγόρος, ενώ ο παππούς μου Νίκος συνέχισε το εμπόριο του καφέ του πατέρα του. Το πρώτο  κατάστημα βρισκόταν στην οδό Ομονοίας, λίγο πιο κάτω από τον Άγιο Παύλο. Το 1934 μεταφέρθηκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα, στη γωνία 'Ιωνος Δραγούμη και Ομονοίας. Στη Βουλγαρική κατοχή η οικογένεια κατέφυγε στη Βέροια, όπου είχαμε συγγενείς.

Την επιχείρηση λειτούργησαν  Βούλγαροι, οι οποίοι κράτησαν στη δούλεψή τους δύο από τους υπαλλήλους του Νίκου. Μετά την απελευθέρωση, όταν η οικογένεια επέστρεψε, ξανάνοιξε το καφεκοπτείο στήνοντας την επιχείρηση από την αρχή. Οι Βούλγαροι φεύγοντας είχαν πάρει μαζί τους τα πάντα.

Το 1956 ο πατέρας μου Αντώνης έκανε την πρώτη ανακαίνιση του καφεκοπτείου που συνοδευόταν από αγορά νέων μηχανημάτων. Επίσης επέκτεινε το κατάστημα προς τη μεριά της Ίωνος Δραγούμη ενσωματώνοντας και το  κατάστημα  Γκανούλη....»

Το καφεκοπτείο αναδείχθηκε με τα χρόνια σε τοπόσημο της πόλης, καθώς η θέση του θεωρείται το εμπορικότερο σημείο της Καβάλας. Η πιο γνωστή γωνία του κέντρου με το έντονο άρωμα του φρεσκοψημένου καφέ εξαιρετικής ποιότητας. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό της ποιότητάς του αποτελεί και το γεγονός πως όταν πρόκειται να επισκεφτείς Καβαλιώτη που ζει σε άλλη πόλη, σου ζητάει να του πας καφέ Ανανιάδη... Σήμερα την επιχείρηση συνεχίζει δυναμικά η τέταρτη γενιά, ο Θεμιστοκλής, γιός του Αντώνη.

Πηγές:
Οι πληροφορίες για το κείμενο, από τον αγαπημένο φίλο και συμμαθητή Θέμο Ανανιάδη
Φωτογραφίες: 1. Αύγουστος 1937. Το κατάστημα ονομαζόταν τότε «ΒΡΑΖΙΛΙΑ» (Προσωπικό αρχείο).

                       2. Κάποιο βράδυ Παρασκευής μετά στο σχόλασμα των καπνεργατών, το 1954. 
                           ( Αρχείο Θ.Α).