Χωρίς τελείες

Υπάρχουν όλα αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία που θα έλεγα ότι καρφώνουν το κείμενό μου πάνω στον τόπο και πάνω στο χρόνο. Συνειρμικά μου ΄ρχεται στο νου η φράση από τον Πεισίστρατο «Έχω την ψυχολογία της καρφωμένης σημαίας. Και τα καρφιά μ' εμποδίζουν να κυματίσω». Ναι, αυτά τα συγκεκριμένα στοιχεία, η πόλη της Καβάλας, ορισμένες μορφές οικείες, γνώριμες, είναι ακριβώς αυτά τα καρφιά που καρφώνουν το κείμενό μου πάνω στη γη. Γιατί ένα κείμενο πρέπει οπωσδήποτε να είναι καρφωμένο πάνω στη γη. Αλλιώς είναι χαμένο. Θέλω να πω ότι έχω την ανάγκη από ένα υλικό ζωής για να μπορέσω να το πλάσω. Έχω ανάγκη από πρώτες ύλες. Πρώτες ύλες είναι είναι η πόλη της Καβάλας. Διάφορα πρόσωπα που συνάντησα. Τόποι. Συμβάντα από την εντελώς ιδιωτική μου ζωή
«Γιώργος Χειμωνάς: Ένα κείμενο δεν τελειώνει ποτέ (Συζήτηση με τη Ν. Χατζιδάκι)»