Σήμερα συμπληρώνονται 4 χρόνια από την πτώση της γέφυρας μπροστά από το παλιό Νοσοκομείο.
Με αυτή την ευκαιρία θα ήθελα να εκφράσω τις απόψεις μου για το θέμα αυτό, που έχει αναδειχθεί ως μέγιστο για την πόλη (έστω από κάποιους).
Ως καθημερινός χρήστης του συγκεκριμένου δρόμου επί 34 χρόνια, δικαιούμαι να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου:
1. Η κατασκευή της γέφυρας, τότε που έγινε, διευκόλυνε σημαντικά την κυκλοφορία. Ας μη ξεχνάμε ότι τότε δεν υπήρχε η Εγνατία Οδός και η παράκαμψη της Καβάλας, οπότε όλη η κίνηση περνούσε μέσα από την πόλη. Επιπλέον, η λειτουργία του Νοσοκομείου, με τον ελάχιστο χώρο παρκαρίσματος, προκαλούσε επιπλέον κίνηση στο συγκεκριμένο σημείο, ενώ και τμήμα της λωρίδας προς το Κέντρο της πόλης ήταν μονίμως κατειλημμένο από παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Παρανόμως μεν, συνεχώς δε.
2. Δεν γνωρίζω για ποιούς λόγους προκρίθηκε η κατασκευή γέφυρας και όχι κάποια άλλη λύση, αλλά μετά το δυσάρεστο συμβάν της πτώσης τμήματος της γέφυρας καταλάβαμε ότι η όλη κατασκευή κινούνταν μεταξύ αυθαιρεσίας και παρανομίας. Επομένως, οποιαδήποτε προσπάθεια ανακατασκευής είχε να αντιμετωπίσει επιπλέον προβλήματα.
3. Η γέφυρα έδινε μεν τη δυνατότητα να προσπεράσει κανείς κάποιο αργά κινούμενο όχημα, αλλά ταυτόχρονα ωθούσε κάποιους οδηγούς να μένουν στο αντίθετο ρεύμα, αμέσως μετά τη γέφυρα, που ο δρόμος γινόταν ξαφνικά και πάλι διπλής κατεύθυνσης. Μπροστά στα μάτια μου, τουλάχιστον δέκα φορές αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή δυστύχημα εξαιτίας τέτοιας αβλεψίας.
4. Σήμερα, που το Νοσοκομείο σταμάτησε να λειτουργεί και το κομμάτι του δρόμου μπροστά του διαπλατύνθηκε και δεν έχει πλέον παρκαρισμένα αυτοκίνητα, η ανάγκη της γέφυρας φαντάζει (στο δικό μου μυαλό) ανύπαρκτη.
5. Μετά από όλα αυτά, θεωρώ τα χρήματα που δίνονται για μελέτες κτλ "πεταμένα λεφτά". Ίσως, η χρηματοδότηση μιας μελέτης σκοπιμότητας να ήταν η μόνη αποδεκτή δαπάνη.
